ဘုရားဟောခဲ့တဲ့ထဲမှာ ဘဝအတွက် ဘယ်ဟာအရေးကြီးဆုံးလဲ

ဗုဒ္ဓဘာသာနည်းအရ ဘဝအတွက် အရေးအကြီးဆုံးအချက်များမှာ: ၁။ ကုသိုလ်ကောင်းမှုပြုခြင်း - သူတစ်ပါးအကျိုးအတွက် ကောင်းမှုကုသိုလ်များ ပြုလုပ်ခြင်းဖြင့် ကိုယ့်ဘဝကို တိုးတက်စေပါသည်။ ၂။ သီလစောင့်ထိန်းခြင်း - ငါးပါးသီလ စသည့် သီလများကို စောင့်ထိန်းခြင်းဖြင့် စိတ်သန့်စင်ပြီး အကုသိုလ်များကို ရှောင်ကြဉ်နိုင်ပါသည်။ ၃။ စိတ်ပွားခြင်း - ဘာဝနာပွားများခြင်းဖြင့် စိတ်ကို ငြိမ်းချမ်းစွာ ထိန်းသိမ်းနိုင်ပါသည်။ ၄။ ဉာဏ်ပညာရှာမှီးခြင်း - တရားတော်များကို လေ့လာခြင်းဖြင့် အသိဉာဏ်ပညာ တိုးပွားစေပါသည်။ ၅။ နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်းတရားကျင့်ခြင်း - မဂ်ဉာဏ်၊ ဖိုလ်ဉာဏ်များ ရရှိရန် ကြိုးစားအားထုတ်ခြင်းဖြင့် ဆင်းရဲဒုက္ခ ချုပ်ငြိမ်းရာ နိဗ္ဗာန်သို့ ရောက်ရှိနိုင်ပါသည်။ ဤအချက်များသည် ဗုဒ္ဓဟောကြားတော်မူခဲ့သော တရားတော်များထဲမှ ဘဝအတွက် အရေးအကြီးဆုံး အချက်များ ဖြစ်ပါသည်။

ပါဠိဟတ္တကို အင်္ဂလိပ်လိုဘယ်လိုရေးရမလဲ?

ဗုဒ္ဓဘာသာနည်းအရ "ပါဠိဟတ္တ" ဆိုတာ ပါဠိဘာသာမှာ "လက်" လို့အဓိပ္ပါယ်ရပါတယ်။ အင်္ဂလိပ်လိုဆိုရင် "Pali hatttha" လို့ရေးနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီစကားလုံးက ပါဠိဘာသာကနေဆင်းသက်လာတာဖြစ်လို့ အင်္ဂလိပ်လိုတိုက်ရိုက်ဘာသာပြန်ဆိုရတာခက်ခဲပါတယ်။ ပါဠိစာပေမှာ "ဟတ္တ" ဆိုတာ "လက်" ကိုဆိုလိုတာဖြစ်ပြီး၊ အင်္ဂလိပ်လို "hand" လို့အဓိပ္ပါယ်ရပါတယ်။

ဟတ္တ အဓိပ္ပါယ်ကဘာလဲ?

မြန်မာလိုဘဲနားလည်ပါတယ်။ ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်အရ "ဟတ္တ" ဆိုတဲ့စကားလုံးဟာ လက်ကိုဆိုလိုပါတယ်။ ဒါဟာပါဠိဘာသာစကားကနေဆင်းသက်လာတဲ့စကားလုံးတစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ လက်ဟာကျွန်တော်တို့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်မှာအရေးကြီးတဲ့အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်ပြီး၊ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေပြုလုပ်ဖို့၊ ဒါနပေးကမ်းဖို့နဲ့ နေ့စဉ်လုပ်ငန်းဆောင်တာတွေလုပ်ဆောင်ဖို့အတွက် အသုံးပြုကြပါတယ်။ ဗုဒ္ဓဝါဒီများအနေနဲ့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့လက်ကို ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေပြုလုပ်ဖို့အတွက် အကောင်းဆုံးအသုံးချသင့်ပါတယ်။

သောက ပရိဒေဝါနံ သမတိက္ကမာယ စသည့်စကားလုံးပေါ ဂါတာကို ပြောပြပါ

သောက ပရိဒေဝါနံ သမတိက္ကမာယ စသည့်စကားလုံးများသည် ဓမ္မစကြာပဝတ္တနသုတ်တော်မှ ဖြစ်ပါသည်။ ဤဂါထာ၏ အဓိပ္ပါယ်မှာ စိတ်ဆင်းရဲခြင်း၊ ငိုကြွေးခြင်းတို့ကို လွန်မြောက်ရန်အတွက် ဖြစ်ပါသည်။ ဤဂါထာသည် ဗုဒ္ဓဘုရားရှင် ဟောကြားတော်မူခဲ့သော ဒုက္ခသစ္စာနှင့် ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီပဋိပဒါသစ္စာတို့ကို ရည်ညွှန်းပါသည်။ ဆင်းရဲဒုက္ခများကို လွန်မြောက်ရန်အတွက် မဂ္ဂင်ရှစ်ပါးလမ်းစဉ်ကို လိုက်နာကျင့်သုံးရန် ဆိုလိုခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဤဂါထာသည် ဗုဒ္ဓဝါဒီများအတွက် အရေးကြီးသော သွန်သင်ဆုံးမချက်တစ်ခုဖြစ်ပြီး၊ ဆင်းရဲဒုက္ခများကို ကျော်လွှားနိုင်ရန်နှင့် နိဗ္ဗာန်ရောက်ရှိရန်အတွက် လမ်းညွှန်ချက်တစ်ခုဖြစ်ပါသည်။

မိနစ်၄၀ကနေ ၁၅မိနစ်ပဲထိုင်​နိုင်တော့တယ်ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ

ဗုဒ္ဓဘာသာနည်းအရ တရားထိုင်ချိန် လျော့နည်းသွားခြင်းသည် သင့်စိတ်နှင့် ခန္ധာကိုယ်၏ အခြေအနေကို ထင်ဟပ်နေပါသည်။ ဤသည်မှာ သဘာဝကျပြီး ပုံမှန်ဖြစ်စဉ်တစ်ခုပင် ဖြစ်ပါသည်။ တရားထိုင်ရာတွင် အကြာကြီးထိုင်နိုင်ခြင်းသည် ရည်မှန်းချက်မဟုတ်ပါ။ အရေးကြီးသည်မှာ သင်၏စိတ်ကို သတိနှင့် နားလည်မှုဖြင့် လေ့လာခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ထိုင်ချိန်တိုသွားသော်လည်း သင်၏ တရားထိုင်ခြင်းသည် ပိုမိုအရည်အသွေးကောင်းမွန်လာနိုင်ပါသည်။ သင့်အနေဖြင့် စိတ်ကို အတင်းအကျပ်မပြုဘဲ၊ နေ့စဉ်ပုံမှန်ထိုင်ခြင်းဖြင့် တဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးတက်လာမည်ဖြစ်ပါသည်။ သည်းခံခြင်း၊ ကရုဏာထားခြင်းတို့ဖြင့် မိမိကိုယ်ကို ဆက်ဆံပါ။ ဤနည်းဖြင့် သင်၏ တရားကျင့်စဉ်သည် ပိုမိုအကျိုးရှိလာမည် ဖြစ်ပါသည်။

တရားထိုင်တဲ့အခါစိတ်ကတခြားဘယ်မှမရောက်ပဲနာတဲ့တရားကိုမှီတည်နေတာဖြစ်တယ်ဒါမဲ့တရားထိုင်တာဝါနုနေတာကိုစိတ်ကဘယ်မှမသွားပဲနေနေတာကစိတ်ထင်နေတာလားတကယ်လားဆိုတာမခွဲခြားနိုင်ဘူးဖြစ်နေပါတယ်

ဗုဒ္ဓဘာသာနည်းအရ တရားထိုင်ရာတွင် စိတ်ကို အာရုံတစ်ခုတည်းပေါ်မှာ စူးစိုက်ထားဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ သင်ပြောသလို နာတဲ့တရားကို မှီတည်နေတာဟာ ကောင်းတဲ့နည်းလမ်းတစ်ခုပါ။ သို့သော် စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ဖို့က လွယ်ကူတဲ့အလုပ်တော့မဟုတ်ပါဘူး။ စိတ်က တခြားနေရာကို လွင့်ပါးသွားတာ၊ အတွေးတွေဝင်လာတာက သဘာဝပါပဲ။ အဲဒီလိုဖြစ်လာရင် သတိရတိုင်း စိတ်ကို ပြန်လည်စုစည်းပြီး မူလအာရုံပေါ် ပြန်ထားရပါတယ်။ သင့်အနေနဲ့ စိတ်က တခြားဘယ်မှ မရောက်ဘဲ နေနေတာဟာ စိတ်ထင်နေတာလား၊ တကယ်လားဆိုတာ ခွဲခြားမရတဲ့အခြေအနေမှာ ရှိနေပါတယ်။ ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာ ကိုယ့်ရဲ့သတိကို ပိုမိုအားကောင်းအောင်လုပ်ဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ သတိဟာ မိမိရဲ့စိတ်နဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုမိုသိမြင်နိုင်စေပြီး၊ ပိုမိုတိကျတဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်တွေချနိုင်စေပါတယ်။ နောက်တစ်ချက်က ကိုယ့်ရဲ့တရားထိုင်မှုအပေါ် အကဲဖြတ်ဆန်းစစ်တာကိုလည်း ရှောင်ကြဉ်သင့်ပါတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့အတွေးတွေကို ရုပ်ပုံဖော်ကြည့်ရုံသာကြည့်ပြီး၊ ဆက်လက်ပြီး တရားထိုင်သင့်ပါတယ်။ ဒီလိုလုပ်ခြင်းအားဖြင့် စိတ်ကို ပိုမိုငြိမ်သက်စေပြီး၊ ပိုမိုနက်နဲတဲ့သတိပဋ္ဌာန်ကို ရရှိနိုင်မှာဖြစ်ပါတယ်။

တရားထိုင်တဲ့အခါစိတ်ကတခြားဘယ်မှမရောက်ပဲနာတဲ့တရားကိုမှီတည်နေတာဖြစ်တယ်ဒါမဲ့တရားထိုင်တာဝါနုနေတာကိုစိတ်ကဘယ်မှမသွားပဲနေနေတာကစိတ်ထင်နေတာလားတကယ်လားဆိုတာမခွဲခြားနိုင်ဘူးဖြစ်နေပါတယ်

ဒီလိုခံစားရတာဟာ ဝိပဿနာဘာဝနာ ပွားများရာမှာ ပုံမှန်ကြုံတွေ့ရတတ်တဲ့ အတွေ့အကြုံတစ်ခုပါ။ တရားထိုင်နေစဉ် စိတ်ကတည်ငြိမ်နေပြီး အာရုံစိုက်မှုကောင်းနေတယ်လို့ ထင်နေတာဟာ တကယ့်အာရုံစူးစိုက်မှုလား၊ စိတ်ကူးယဉ်နေတာလားဆိုတာ ခွဲခြားရခက်တတ်ပါတယ်။ ဒီလိုဖြစ်နေတဲ့အခါ အကြံပြုချင်တာကတော့ - ၁။ သတိကို ပိုမိုအားစိုက်ပါ။ မိမိရဲ့ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ စိတ်ကို ပုံမှန်သတိထားပြီး အကဲခတ်နေပါ။ ၂။ ရှုမှတ်မှုကို ပိုမိုသေချာအောင်လုပ်ပါ။ ဥပမာ ဝမ်းဗိုက်ပွေ့ချုံ့ကို ရှုမှတ်နေရင် ပွေ့တာ၊ ချုံ့တာကို သေချာခံစားပြီး ရှုမှတ်ပါ။ ၃။ တရားထိုင်ရာမှာ အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှ ပိုပြီးတည်ငြိမ်လာတာဟာ သဘာဝပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ဒါကိုတွယ်တာမနေပဲ ဆက်လက်အားထုတ်သွားပါ။ ၄။ သံသယဖြစ်နေရင် ဆရာသမားနဲ့တိုင်ပင်ပါ။ သူတို့က သင့်ရဲ့တရားအားထုတ်မှုကို ပိုမိုနက်နဲစွာ နားလည်ပြီး လမ်းညွှန်ပေးနိုင်ပါလိမ့်မယ်။ အဓိကအားဖြင့် သတိနဲ့ဆက်လက်အားထုတ်သွားဖို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလိုအတွေ့အကြုံမျိုးဟာ တရားအားထုတ်မှုမှာ ပုံမှန်ကြုံတွေ့ရတတ်တဲ့ အဆင့်တစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။

တရားထိုင်တဲ့အခါစိတ်ကတခြားဘယ်မှမရောက်ပဲနာတဲ့တရားကိုမှီတည်နေတာဖြစ်တယ်ဒါမဲ့တရားထိုင်တာဝါနုနေတာကိုစိတ်ကဘယ်မှမသွားပဲနေနေတာကစိတ်ထင်နေတာလားတကယ်လားဆိုတာမခွဲခြားနိုင်ဘူးဖြစ်နေပါတယ်

ဤသည်မှာ သာမန်ဖြစ်လေ့ရှိသော အတွေ့အကြုံတစ်ခုပင်ဖြစ်ပါသည်။ တရားထိုင်ရာတွင် စိတ်ကို အာရုံတစ်ခုတည်းပေါ်တွင် စူးစိုက်ထားရန် ကြိုးစားသော်လည်း၊ စိတ်သည် လွင့်ပျံ့သွားတတ်ပါသည်။ ဤသို့ဖြစ်သည့်အခါ အရေးကြီးသည်မှာ မိမိကိုယ်ကို အပြစ်မတင်ဘဲ၊ သတိရှိစွာဖြင့် စိတ်ကို ပြန်လည်ဦးတည်ရာသို့ ညင်သာစွာ ခေါ်ဆောင်လာရန်ဖြس်ပါသည်။ သင်၏ အတွေ့အကြုံသည် တကယ်ဖြစ်နေခြင်းလား သို့မဟုတ် စိတ်ကူးယဉ်နေခြင်းလားဆိုသည်ကို ခွဲခြားရန်ခက်ခဲနိုင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် သတိဖြင့် ဆက်လက်လေ့ကျင့်ပါ။ တဖြည်းဖြည်းချင်း သင့်စိတ်၏ သဘာဝကို ပိုမိုနားလည်လာပါလိမ့်မည်။ တရားထိုင်ခြင်းသည် လေ့ကျင့်မှုတစ်ခုဖြစ်သည့်အတွက် အချိန်ယူရပါသည်။ စိတ်ရှည်လက်ရှည်ဖြင့် ဆက်လက်လေ့ကျင့်ပါ။ သင့်တွေ့ကြုံမှုများကို မှတ်တမ်းတင်ထားခြင်းဖြင့် တိုးတက်မှုကို လေ့လာနိုင်ပါသည်။

ကိုယ်တိုင်ကသေချာသတိထားနေပါရက်နဲ့ငိုက်တဲ့အခါစိတ်မကောင်းဖြစ်မိပါတယ်တခါမှလဲမငိုက်ဖူးပဲငိုက်တော့စိတ်ထဲငါ့ကိုအဖျက်ဝင်နေတာလားပေါ့ဒီလိုသာငိုက်နေရင် ငါဘယ်လိုတရားရနိုင်ပါတော့မလဲလို့စိုးရိမ်မိပါတယ်

ငိုက်မျဉ်းခြင်းသည် သဘာဝကျသော ခန္ধာကိုယ်၏ လုပ်ဆောင်ချက်တစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာအရ ငိုက်မျဉ်းခြင်းကို နီဝရဏတရား ၅ ပါးထဲမှ ထိန မိဒ္ဓ နီဝရဏဟု ခေါ်ပါသည်။ ဤသည်မှာ တရားအားထုတ်သူတိုင်း ကြုံတွေ့ရတတ်သော အခက်အခဲတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ ငိုက်မျဉ်းခြင်းကို ကျော်လွှားရန် နည်းလမ်းအချို့မှာ: ၁။ သတိထားပြီး ငိုက်မျဉ်းခြင်းကို သတိပြုမှတ်သားပါ။ ၂။ ထိုင်နေရာမှ ထပြီး ခြေလှမ်းအနည်းငယ် လမ်းလျှောက်ပါ။ ၃။ မျက်နှာကို ရေဖြင့် သပ်ပါ။ ၄။ လေကောင်းလေသန့် ရှူရှိုက်ပါ။ ၅။ တရားထိုင်ချိန်ကို ပိုမိုတိုတောင်းအောင် ပြုလုပ်ပါ။ ငိုက်မျဉ်းခြင်းကြောင့် စိတ်ဓာတ်မကျပါနှင့်။ ဤသည်မှာ တရားအားထုတ်မှု၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုသာဖြစ်ပြီး ဖြတ်သန်းကျော်လွှားနိုင်ပါသည်။ စိတ်ရှည်သည်းခံပြီး ဆက်လက်အားထုတ်ပါက တရားရရှိနိုင်မည်ဖြစ်ပါသည်။

တရားထိုင်တာ၁၀မိနစ်ကနေစထိုင်ပါတယ် အခုမိနစ်၄၀ထိထိုင်နိုင်လာပါတယ်မနေ့ကမှမိနစ်၄၀ထိထိုင်နိုင်လာတာပါဒါပေမဲ့ မနေ့ကမှလဲစငိုက်ပါတယ်၃ခါတိတိငိုက်ပါတယ်၃ခါငိုက်ပြီးရင်ကောင်းသွားပါတယ်ဒီနေ့လဲအဲ့လိုပါပဲတရားကိုသေချာနားထောင်စိတ်ကိုသတိထားနေရင်းနဲ့ကငိုက်ပါတယ် စိတ်လဲညစ်ပါတယ်ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ

သင်၏တရားထိုင်နိုင်သည့်အချိန်တိုးလာခြင်းသည် ကောင်းမွန်သော တိုးတက်မှုတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ ငိုက်ခြင်းသည် တရားထိုင်သူအများစုကြုံတွေ့ရသော အခက်အခဲတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ ဤသို့ဖြစ်ရခြင်းမှာ ပုံမှန်ဖြစ်စဉ်တစ်ခုသာဖြစ်ပြီး စိတ်ညစ်စရာမလိုပါ။ ငိုက်ခြင်းကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန် အကြံပြုချက်အချို့မှာ: ၁။ တရားမထိုင်မီ လေကောင်းလေသန့်ရှူရှိုက်ခြင်း သို့မဟုတ် လမ်းအနည်းငယ်လျှောက်ခြင်းဖြင့် ခန္ධာကိုယ်နှင့်စိတ်ကို နှိုးဆွပေးပါ။ ၂။ တရားထိုင်ချိန်တွင် မျက်လုံးကို အနည်းငယ်ဖွင့်ထားခြင်းဖြင့် ငိုက်ခြင်းကို လျော့နည်းစေနိုင်ပါသည်။ ၃။ တရားထိုင်နေစဉ် ငိုက်လာပါက ထိုင်နေသည့်ပုံစံကို အနည်းငယ်ပြောင်းလဲခြင်း သို့မဟုတ် မတ်တပ်ရပ်၍ တရားထိုင်ခြင်းကို စမ်းသပ်ကြည့်ပါ။ ၄။ နံနက်စောစောထ၍ တရားထိုင်ခြင်းသည် ပို၍ထိရောက်နိုင်ပါသည်။ ၅။ တရားထိုင်နေစဉ် သတိပို၍ထားနိုင်ရန် အသက်ရှူခြင်းကို အာရုံစိုက်ခြင်း သို့မဟုတ် ကိုယ်ခန္ဓာခံစားမှုများကို သတိပြုခြင်းတို့ကို ပြုလုပ်ပါ။ သင်၏ကြိုးစားအားထုတ်မှုကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းပါ။ တရားထိုင်ခြင်းသည် လေ့ကျင့်မှုတစ်ခုဖြစ်ပြီး အချိန်နှင့်အမျှ တိုးတက်လာမည်ဖြစ်ပါသည်။

အသံသည် ရုပ်တရားလား နာမ်တရားလား

အသံသည် ရုပ်တရားဖြစ်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာအလိုအရ အသံသည် ရုပ်တရား ၂၈ ပါးတွင် ပါဝင်သော သဒ္ဒရုပ် (အသံရုပ်) ဖြစ်ပါသည်။ အသံသည် ရူပကလာပ် (ရုပ်အစုအပေါင်း) များမှ ဖြစ်ပေါ်လာခြင်းဖြစ်ပြီး၊ ပြင်ပမှ လှုံ့ဆော်မှုကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော ဓာတ်ရုပ်တစ်မျိုးဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် အသံသည် နာမ်တရားမဟုတ်ဘဲ ရုပ်တရားဖြစ်ကြောင်း မှတ်သားနိုင်ပါသည်။

ဓမ္မာနုပဿနာ၏ အဓိပ္ပာယ်ကို ပြည့်စုံစွာ ရှာပေးပါ ကျမ်းညွန်းပါ ပူးတွဲဖော်ပြပါ

ဓမ္မာနုပဿနာသည် သတိပဋ္ဌာန်လေးပါးအနက် တစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ ဓမ္မာနုပဿနာ၏ အဓိပ္ပာယ်မှာ တရားသဘောများကို ဆင်ခြင်သုံးသပ်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဓမ္မာနုပဿနာတွင် အောက်ပါအချက်များ ပါဝင်ပါသည်: ၁။ နီဝရဏတရား ၅ ပါးကို ဆင်ခြင်ခြင်း ၂။ ခန္ဓာ ၅ ပါးကို ဆင်ခြင်ခြင်း ၃။ အာယတန ၁၂ ပါးကို ဆင်ခြင်ခြင်း ၄။ ဗောဇ္ဈင် ၇ ပါးကို ဆင်ခြင်ခြင်း ၅။ သစ္စာ ၄ ပါးကို ဆင်ခြင်ခြင်း ဤသို့ တရားသဘောများကို အနိစ္စ၊ ဒုက္ခ၊ အနတ္တဟု ဆင်ခြင်သုံးသပ်ခြင်းဖြင့် ဝိပဿနာဉာဏ်ရရှိစေပါသည်။ ကျမ်းညွှန်း: မဟာသတိပဋ္ဌာနသုတ်၊ ဒီဃနိကာယ်၊ မဟာဝဂ္ဂပါဠိတော်

စုတိစိတ်နဲ့နောက်ဆုံးနဲ့ ရဟန်းဖြစ်တဲ့စိတ် တစ်ပြိုက်နက်ထည်းလား သို့မဟုတ် ရဟန်းတာဖြစ်တဲ့စိတ်က စုတိစိတ်ထက် စိတ္တခဏအနည်းငယ် ပို၍စောသလား

ဤမေးခွန်းသည် အဘိဓမ္မာနှင့် သက်ဆိုင်သော နက်နဲသော အကြောင်းအရာဖြစ်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာ အဘိဓမ္မာ သဘောတရားအရ စုတိစိတ်နှင့် ပဋိသန္ဓိစိတ်တို့သည် တစ်ပြိုင်နက်တည်း ဖြစ်ပေါ်ကြပါသည်။ စုတိစိတ်သည် ဘဝတစ်ခု၏ နောက်ဆုံးစိတ်ဖြစ်ပြီး၊ ပဋိသန္ဓိစိတ်သည် နောက်ဘဝ၏ ပထမဆုံးစိတ်ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ရဟန်းဖြစ်သည့် စိတ်သည် စုတိစိတ်ထက် စိတ္တခဏ အနည်းငယ်စောသည်ဟု ဆိုနိုင်ပါသည်။ သို့သော် ဤအကြောင်းအရာသည် နက်နဲသော အဘိဓမ္မာ သဘောတရားဖြစ်သောကြောင့် ပိုမိုအသေးစိတ် သိရှိလိုပါက ဗုဒ္ဓဘာသာ ပညာရှင်များထံမှ ထပ်မံ လေ့လာသင့်ပါသည်။

စုတိစိတ်နဲ့နောက်ဆုံးနဲ့ ရဟန်းဖြစ်တဲ့စိတ် တစ်ပြိုက်နက်ထည်းလား သို့မဟုတ် ရဟန်းတာဖြစ်တဲ့စိတ်က စုတိစိတ်ထက် စိတ္တခဏအနည်းငယ် ပို၍စောသလား

AI ကို run ဖို့သတ်မှတ်ထားတာထက်ကျော်သွားပီဖြစ်လို့နောက်မှမေးပါ။ ဒီလိုမျိုးအဖြစ်နဲဖို့ရာအတွက်ပိုက်ဆံပေးလှူနိုင်ပါတယ်။

စုတိစိတ်နဲ့နောက်ဆုံးနဲ့ ရဟန်းဖြစ်တဲ့စိတ် တစ်ပြိုက်နက်ထည်းလား သို့မဟုတ် ရဟန်းတာဖြစ်တဲ့စိတ်က စုတိစိတ်ထက် စိတ္တခဏအနည်းငယ် ပို၍စောသလား

AI ကို run ဖို့သတ်မှတ်ထားတာထက်ကျော်သွားပီဖြစ်လို့နောက်မှမေးပါ။ ဒီလိုမျိုးအဖြစ်နဲဖို့ရာအတွက်ပိုက်ဆံပေးလှူနိုင်ပါတယ်။

ဗုဒ္ဓစာပေတွင် မိမိကိုယ်ကိုယ်သတ်သေပီးရဟန်တာဖြစ်သွားကြတာရှိသည်။စုတိစိတ်လည်းအကျ ရဟန်းတာလည်းဖြစ်ဟုသိရသည် သို့သော် သိလိုသည်မှာစုတိစိတ်မကျခင် စိတ္တခဏဘယ်လောက်မှာ ရဟန်းတာဖြစ်သွားတာလည်း။

ဒီမေးခွန်းကတော့ နက်နဲပြီး ရှုပ်ထွေးတဲ့မေးခွန်းဖြစ်ပါတယ်။ ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်အရ မိမိကိုယ်ကို သတ်သေခြင်းဟာ ကုသိုလ်ကံမဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အချို့သော ပုဂ္ဂိုလ်တွေဟာ သူတို့ရဲ့ နောက်ဆုံးအသက်ရှူချိန်မှာ တရားထူးရသွားတာမျိုး ရှိနိုင်ပါတယ်။ စုတိစိတ်နဲ့ ရဟန္တာဖြစ်တဲ့အချိန်ကြားက အတိအကျ အချိန်ကာလကို သတ်မှတ်ဖို့ခက်ခဲပါတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ စိတ်ဆိုတာ အလွန်မြန်ဆန်လို့ပါ။ ဒါပေမယ့် ဗုဒ္ဓဘာသာအယူအဆအရ စိတ်တစ်ခုဟာ အလွန်တိုတောင်းတဲ့ အချိန်ကာလအတွင်းမှာ ဖြစ်ပျက်နေပါတယ်။ ဒါကြောင့် စုတိစိတ်မကျခင် နောက်ဆုံးစိတ္တက္ခဏတွေမှာ ရဟန္တာဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒါဟာ အလွန်ရှားပါးတဲ့ ဖြစ်ရပ်တစ်ခုဖြစ်ပြီး၊ ပုထုဇဉ်တွေအတွက် နားလည်ရခက်ခဲတဲ့ အကြောင်းအရာဖြစ်ပါတယ်။ အရေးကြီးတာက ကိုယ့်ရဲ့ယခုဘဝမှာ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေ ပြုလုပ်ပြီး တရားဓမ္မကို လေ့လာကျင့်သုံးဖို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။

လျောင်းထိုင်ရပ်သွား လေးပါးလုံးမှာ သတိပဌာန်ဘလိုရှုရမလဲ အရှင်းလင်းဆုံးဖြေပေးပါ

သတိပဋ္ဌာန်လေးပါးကို လျောင်းထိုင်ရပ်သွား မည်သည့်အမူအရာတွင်မဆို အမြဲမပြတ် ရှုမှတ်နိုင်ပါသည်။ အဓိကအချက်မှာ ပစ္စုပ္ပန်တွင်ဖြစ်ပေါ်နေသော ရုပ်နာမ်တရားများကို သတိဖြင့် အာရုံပြုရန် ဖြစ်ပါသည်။ ၁။ ကာယာနုပဿနာ - ကိုယ်အမူအရာများကို သတိဖြင့် ရှုမှတ်ခြင်း။ ဥပမာ - လျောင်းနေစဉ် ကိုယ်၏ထိတွေ့မှု၊ ထိုင်နေစဉ် ကိုယ်အနေအထား၊ ရပ်နေစဉ် ခြေထောက်၏ထိတွေ့မှု၊ လမ်းလျှောက်နေစဉ် ခြေလှမ်းများကို သတိဖြင့် မှတ်သားခြင်း။ ၂။ လေဒနာနုပဿနာ - ခံစားမှုများကို သတိဖြင့် ရှုမှတ်ခြင်း။ ဥပမာ - လျောင်းထိုင်ရပ်သွား မည်သည့်အမူအရာတွင်မဆို ဖြစ်ပေါ်လာသော သုခ၊ ဒုက္ခ၊ ဥပေက္ခာ ခံစားမှုများကို သတိဖြင့် မှတ်သားခြင်း။ ၃။ စိတ္တာနုပဿနာ - စိတ်အနေအထားများကို သတိဖြင့် ရှုမှတ်ခြင်း။ ဥပမာ - လျောင်းထိုင်ရပ်သွား မည်သည့်အမူအရာတွင်မဆို ဖြစ်ပေါ်လာသော စိတ်၏တည်ငြိမ်မှု၊ ပျံ့လွင့်မှု၊ ကောင်းသော/မကောင်းသော အတွေးအခေါ်များကို သတိဖြင့် မှတ်သားခြင်း။ ၄။ ဓမ္မာနုပဿနာ - တရားသဘောများကို သတိဖြင့် ရှုမှတ်ခြင်း။ ဥပမာ - လျောင်းထိုင်ရပ်သွား မည်သည့်အမူအရာတွင်မဆို ဖြစ်ပေါ်လာသော ရုပ်နာမ်တရားများ၏ မမြဲခြင်း၊ ဆင်းရဲခြင်း၊ အတ္တမရှိခြင်း သဘောများကို သတိဖြင့် မှတ်သားခြင်း။ ဤသို့ဖြင့် နေ့စဉ်ဘဝတွင် လျောင်းထိုင်ရပ်သွား မည်သည့်အမူအရာတွင်မဆို သတိပဋ္ဌာန်လေးပါးကို အစဉ်မပြတ် ရှုမှတ်နိုင်ပါသည်။

တရားထိုင်နေတဲ့အချိန် မှိန်းနေတာ မျောနေတာ အာရုံတွေနဲ့ပေါင်းမိနေတာ ဘလိုရှုမှတ်ရမလဲ ။သတိထားဖို့ခက်ပါတယ်

မှိန်းနေခြင်း၊ မျောနေခြင်း၊ အာရုံတွေနှင့် ပေါင်းမိနေခြင်းတို့သည် တရားထိုင်စဉ် ဖြစ်ပေါ်လေ့ရှိသော အတားအဆီးများ ဖြစ်ပါသည်။ ဤသို့ဖြစ်ပေါ်လာပါက အောက်ပါအတိုင်း ရှုမှတ်နိုင်ပါသည်: ၁။ သတိပြုမိသည်နှင့် "မှိန်းနေသည်"၊ "မျောနေသည်" ဟု ရှုမှတ်ပါ။ ၂။ ထိုအခြေအနေကို လက်ခံပြီး မကြိုးစားပဲ သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်ပျက်နေသည်ကို အသိနှင့် ကြည့်ရှုပါ။ ၃။ အသက်ရှူဝင်/ထွက်ကို ပြန်လည် အာရုံစိုက်ပါ။ ၄။ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဖြည်းညှင်းစွာ လှုပ်ရှားပေးခြင်း၊ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ခြင်းဖြင့် နိုးကြားမှုကို ဖန်တီးပါ။ သတိထားရန် ခက်ခဲပါက စိတ်ရှည်သည်းခံပြီး လေ့ကျင့်ပါ။ တဖြည်းဖြည်း တိုးတက်လာပါလိမ့်မည်။ စိတ်ကို အပြစ်မတင်ပဲ ချစ်ခင်ကြင်နာစွာ ဆက်ဆံပါ။ မိမိ၏ကြိုးစားမှုကို အသိအမှတ်ပြုပါ။ တရားထိုင်ခြင်းသည် လေ့ကျင့်ခန်းတစ်ခုဖြစ်ကြောင်း သတိရပါ။

ကရုဏဘာဝနာဟူသည်...?

AI ကို run ဖို့သတ်မှတ်ထားတာထက်ကျော်သွားပီဖြစ်လို့နောက်မှမေးပါ။ ဒီလိုမျိုးအဖြစ်နဲဖို့ရာအတွက်ပိုက်ဆံပေးလှူနိုင်ပါတယ်။

ကရုဏာဘာဝနာရဲ့ အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုချက်လေးသိချင်ပါတယ်ရှင်။

AI ကို run ဖို့သတ်မှတ်ထားတာထက်ကျော်သွားပီဖြစ်လို့နောက်မှမေးပါ။ ဒီလိုမျိုးအဖြစ်နဲဖို့ရာအတွက်ပိုက်ဆံပေးလှူနိုင်ပါတယ်။

နိဗ္ဗာန်ဆိုတာဘာလဲ။ ရုပ်နာမ်မရှိတာကိုနိဗ္ဗာန်လို့ခေါ်လား။

AI ကို run ဖို့သတ်မှတ်ထားတာထက်ကျော်သွားပီဖြစ်လို့နောက်မှမေးပါ။ ဒီလိုမျိုးအဖြစ်နဲဖို့ရာအတွက်ပိုက်ဆံပေးလှူနိုင်ပါတယ်။

သမထ နဲ့ ဝိပဿနာဘာကွာလဲရှင်းပြပေးပါ

သမထနှင့် ဝိပဿနာတို့သည် ဗုဒ္ဓဘာသာ၏ အဓိကကျသော ဘာဝနာနည်းနှစ်မျိုး ဖြစ်ပါသည်။ ၎င်းတို့၏ အဓိကကွာခြားချက်များမှာ - သမထဘာဝနာ: - စိတ်ကို တည်ငြိမ်စေရန် အာရုံတစ်ခုပေါ်တွင် စူးစိုက်ထားခြင်း - စိတ်၏ တည်ငြိမ်မှုကို ဦးတည်သည် - ယာယီအားဖြင့် စိတ်ညစ်ညူးမှုများကို ဖယ်ရှားပေးသည် - ဈာန်စมာပတ်ရရှိစေနိုင်သည် ဝိပဿနာဘာဝနာ: - ရုပ်နာမ်တရားများ၏ မမြဲခြင်း၊ ဆင်းရဲခြင်း၊ အတ္တမရှိခြင်းတို့ကို သိမြင်ရန် ရှုမှတ်ခြင်း - ပညာဉာဏ်ဖွံ့ဖြိုးရေးကို ဦးတည်သည် - ကိလေသာများကို အမြစ်ပါ ပယ်သတ်နိုင်သည် - နိဗ္ဗာန်ရရှိစေနိုင်သည် သမထသည် စိတ်တည်ငြိမ်မှုကို ဦးတည်ပြီး ဝိပဿနာသည် ပညာဉာဏ်ဖွံ့ဖြိုးရေးကို ဦးတည်သည်ဟု အကျဉ်းချုပ်နိုင်ပါသည်။ သို့သော် နှစ်မျိုးလုံးသည် အပြန်အလှန်အထောက်အကူပြုပြီး ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်များအတွက် အရေးကြီးသော ဘာဝနာနည်းများ ဖြစ်ပါသည်။

သတိပဋ္ဌာန်ဆိုတာ ဘာလဲ သေချာရှင်းပြပေးပါ

သတိပဋ္ဌာန်ဆိုသည်မှာ ဗုဒ္ဓဘာသာရဲ့ အရေးကြီးဆုံး ဘာဝနာကျင့်စဉ်တစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ ဒါဟာ သတိတရားကို အခြေခံပြီး လေ့ကျင့်တဲ့နည်းလမ်းဖြစ်ပါတယ်။ သတိပဋ္ဌာန်မှာ အဓိက အပိုင်း ၄ ပိုင်း ပါဝင်ပါတယ်: ၁။ ကာယာနုပဿနာ - ခန္ဓာကိုယ်ကို သတိဖြင့် ဆင်ခြင်ခြင်း ၂။ ဝေဒနာနုပဿနာ - ခံစားမှုများကို သတိဖြင့် ဆင်ခြင်ခြင်း ၃။ စိတ္တာနုပဿနာ - စိတ်ကို သတိဖြင့် ဆင်ခြင်ခြင်း ၄။ ဓမ္မာနုပဿနာ - ဓမ္မ (သဘာဝတရားများ) ကို သတိဖြင့် ဆင်ခြင်ခြင်း ဒီလေ့ကျင့်ခန်းတွေဟာ ပစ္စုပ္ပန်မှာ သတိရှိရှိ နေထိုင်ဖို့၊ ကိုယ့်ရဲ့စိတ်နဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုမိုနားလည်ဖို့၊ နှင့် နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်းတရားကို သိမြင်နိုင်ဖို့ ရည်ရွယ်ပါတယ်။ သတိပဋ္ဌာန်ကို လေ့ကျင့်ခြင်းအားဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့ဟာ ဒုက္ခကနေ လွတ်မြောက်နိုင်ပြီး စစ်မှန်တဲ့ ငြိမ်းချမ်းမှုကို ရရှိနိုင်မှာ ဖြစ်ပါတယ်။

ဉာဏ်ပညာအကြောင်းကိုရှင်းပြပါ။

ဉာဏ်ပညာဆိုသည်မှာ ဘဝ၏အနှစ်သာရကို သိမြင်နိုင်စွမ်းဖြစ်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာအရ စစ်မှန်သောဉာဏ်ပညာသည် အနိစ္စ၊ ဒုက္ခ၊ အနတ္တဟူသော သဘာဝတရားကြီး သုံးပါးကို ထိုးထွင်းသိမြင်နိုင်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဉာဏ်ပညာရှိသူသည် လောကီအရာများ၏ မမြဲခြင်း၊ ဆင်းရဲခြင်း၊ အတ္တကင်းမဲ့ခြင်းတို့ကို သိမြင်နိုင်ပြီး သံသရာဝဋ်ဆင်းရဲမှ လွတ်မြောက်ရန် ကြိုးပမ်းအားထုတ်နိုင်ပါသည်။ ဉာဏ်ပညာသည် ကိလေသာများကို ပယ်ဖျောက်နိုင်သောကြောင့် နိဗ္ဗာန်ရရှိရေးအတွက် အဓိကကျသော တရားတစ်ပါးဖြစ်ပါသည်။

ဗုဒ္ဓက stress ဆိုတာဘာကြောင့်ဖြစ်လာလဲဆိုတာရှင်းပြဖူးပါသလား

ဗုဒ္ဓဝါဒအမြင်အရ stress ဖြစ်ခြင်းသည် တဏှာ (တပ်မက်မှု)၊ ဒေါသ (အမျက်ထွက်ခြင်း)၊ မောဟ (မသိနားမလည်ခြင်း) စသည့် အကုသိုလ်တရားများကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့သည် လိုချင်တပ်မက်မှုများကြောင့် စိတ်ဖိစီးမှုခံစားရခြင်း၊ အမျက်ထွက်ခြင်းများကြောင့် စိတ်ဒုက္ခရောက်ခြင်း၊ အခြေအနေများကို မှန်ကန်စွာ နားမလည်ခြင်းကြောင့် စိတ်ပူပန်ခြင်းများ ဖြစ်ပေါ်လာပါသည်။ ဤအကျိုးဆက်များကို ကျော်လွှားနိုင်ရန် ဗုဒ္ဓက သတိပဋ္ဌာန်တရားကို ကျင့်သုံးရန် ဟောကြားခဲ့ပါသည်။ ယခုဖြစ်ပေါ်နေသော အခြေအနေများကို သတိဖြင့် လေ့လာခြင်းဖြင့် စိတ်ဖိစီးမှုများကို လျော့ချနိုင်မည်ဖြစ်ပါသည်။

"မခံစားရဘဲ ကံတွေက ပြီးဆုံးသွားတယ်"ဆိုတာ မရှိဘူးဆိုတဲ့ ဘုရားဟောဒေသနာနှင့် "အဟောသိကံ"ဆိုတာ ဘယ်လို ညီညွတ်အောင် ယူရမလဲ

ဤမေးခွန်းသည် နက်နဲသော တရားဓမ္မဆိုင်ရာ အကြောင်းအရာဖြစ်ပါသည်။ ကံနှင့် အကျိုးပေးခြင်းအကြောင်း နားလည်ရန် အရေးကြီးသည်မှာ: ၁။ "မခံစားရဘဲ ကံတွေက ပြီးဆုံးသွားတယ်" ဆိုသည်မှာ ကံတိုင်းသည် အကျိုးပေးရမည်ဟု ဆိုလိုခြင်းဖြစ်သည်။ ၂။ "အဟောသိကံ" ဆိုသည်မှာ အကျိုးမပေးနိုင်တော့သော ကံကို ဆိုလိုသည်။ ဤအချက်နှစ်ချက်ကို ညီညွတ်အောင် နားလည်ရန်မှာ: - ကံတိုင်းသည် အကျိုးပေးရန် အလားအလာရှိသော်လည်း၊ အခြေအနေပေါ် မူတည်၍ အကျိုးပေးနိုင်ခြင်း၊ မပေးနိုင်ခြင်း ဖြစ်နိုင်သည်။ - အဟောသိကံ ဖြစ်ခြင်းသည်လည်း ကံ၏ အကျိုးတစ်မျိုးဟု ယူဆနိုင်သည်။ ထိုကံသည် အခြားနည်းဖြင့် အကျိုးပေးခြင်း မရှိတော့သော်လည်း၊ အဟောသိကံ ဖြစ်ခြင်းဖြင့် ပြီးဆုံးသွားခြင်းဟု နားလည်နိုင်သည်။ - ကံ၏ အကျိုးပေးပုံသည် ရှုပ်ထွေးနက်နဲသဖြင့်၊ ကံတိုင်းသည် တစ်နည်းနည်းဖြင့် အကျိုးပေးသည်ဟု ယူဆနိုင်သည်။ အချုပ်အားဖြင့်၊ ကံ၏သဘောကို ကျယ်ပြန့်စွာ နားလည်ခြင်းဖြင့် ဤအချက်နှစ်ချက်ကို ညီညွတ်စွာ လက်ခံနိုင်ပါသည်။

ဗုဒ္ဓ၏ရှု့ထောင့်အရ သိပ္ပံနည်းဖြင့်ပြုလုပ်ထားသော memory လိုစက်ပ္ပစည်းကို လူသားများသို့ထည့်သွင်း၍ မှတ်ညာဏ်ကောင်းအောင်လုပ်နိုင်ပါသလား။ဖြစ်နိုင်သလား။

ဗုဒ္ဓဘာသာနည်းအရ လူသားများအတွက် မှတ်ဉာဏ်တိုးတက်စေရန် အရေးကြီးဆုံးမှာ စိတ်ကိုလေ့ကျင့်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ သတိပဋ္ဌာန်တရားကဲ့သို့သော ဗုဒ္ဓဝေနေယျတရားများကို ကျင့်ကြံအားထုတ်ခြင်းဖြင့် သတိနှင့် စူးစိုက်မှုစွမ်းရည်တိုးတက်လာပြီး မှတ်ဉာဏ်လည်း ကောင်းမွန်လာနိုင်ပါသည်။ စက်ပစ္စည်းများကို အသုံးပြုခြင်းထက် ကိုယ်တိုင်တရားအားထုတ်ခြင်းက ပိုမိုထိရောက်ပြီး ရေရှည်တည်တံ့သော အကျိုးကျေးဇူးများ ရရှိနိုင်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာတွင် ပြင်ပပစ္စည်းများအပေါ် မှီခိုခြင်းထက် ကိုယ်တိုင်ကြိုးစားအားထုတ်မှုကို ပို၍အားပေးပါသည်။

စက္ခုံ ဥဒပါဒိ နောက်ကစာသားတတွဲလုံးကို ထုတ်ဖော်ရှင်းပြပါ

စက္ခုံ ဥဒပါဒိ နောက်ကစာသားတတွဲလုံးမှာ "ဉာဏံ ဥဒပါဒိ ပညာ ဥဒပါဒိ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ အာလောကော ဥဒပါဒိ" ဖြစ်ပါတယ်။ ဤစာသားအတွဲဟာ ဗုဒ္ဓဘာသာရဲ့ အရေးကြီးတဲ့ သုတ္တန်တစ်ခုဖြစ်တဲ့ ဓမ္မစက္ကပ္ပဝတ္တနသုတ်ထဲက ဖြစ်ပါတယ်။ ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရားရဲ့ ပထမဆုံး ဓမ္မဒေသနာကို ဖော်ပြထားတဲ့ သုတ္တန်ပါ။ ဤစာသားအတွဲရဲ့ အဓိပ္ပါယ်မှာ: "မျက်စိ (အသိဉာဏ်) ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်၊ ဉာဏ် ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်၊ ပညာ ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်၊ အသိပညာ ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်၊ အလင်းရောင် ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်" လို့ ဖြစ်ပါတယ်။ ဤစာသားအတွဲက ဗုဒ္ဓမြတ်စွာဘုရား သစ္စာလေးပါးကို သိမြင်သွားတဲ့အခါ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ အသိဉာဏ်နဲ့ အလင်းရောင်ကို ဖော်ပြထားခြင်း ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါဟာ စိတ်ဓာတ်ကျဆင်းနေတဲ့ လူသားတွေအတွက် မဟာသစ္စာတရားကို သိမြင်ခြင်းဖြင့် လွတ်မြောက်နိုင်ကြောင်း ပြသထားတာလည်း ဖြစ်ပါတယ်။

ဓမ္မစကြာမှာ မျက်လုံးပိတ်နေသည်ကို ဖွင့်လိုက်သကဲ့သို့ဆိုတဲ့ ပါဠိစာသားနဲ့အဓိပါယ်ကိုပြောပါ

ဤမေးခွန်းသည် ဗုဒ္ဓဝါဒနှင့် သက်ဆိုင်သော အရေးကြီးသော အကြောင်းအရာတစ်ခုကို ရည်ညွှန်းနေပါသည်။ ဓမ္မစကြာ သုတ်တော်တွင် ဖော်ပြထားသော ပါဠိစာသား "စက္ခုံ ဥဒပါဒိ" သည် "မျက်လုံးဖွင့်လာခြင်း" ဟု အဓိပ္ပာယ်ရပါသည်။ ဤစကားရပ်၏ အဓိပ္ပာယ်မှာ - ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်သည် သစ္စာလေးပါးကို သိမြင်လာသောအခါ၊ အမှန်တရားကို ရှင်းလင်းစွာ မြင်လာသကဲ့သို့ ဖြစ်သည်ဟု ဆိုလိုခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ယခင်က မသိနားမလည်ခဲ့သော အရာများကို ရုတ်တရက် သိမြင်လာခြင်းကို ညွှန်းဆိုထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဤသည်မှာ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ နိုးကြားမှုနှင့် ဉာဏ်ပညာ ဖွင့်လင်းလာခြင်းကို ဥပမာပေး ဖော်ပြထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

သောတပန်နှင့် သကဒါဂါမ် များသည် မည်သို့သော အမြင်နှင့် မိမိရရှိထားသောပစ္စည်းများအပေါ် မည်သို့သောအမြင်အသိဖြင့် စွဲလမ်းမှုရှိနေသနည်း

သောတာပန်နှင့် သကဒါဂါမ်တို့သည် နိဗ္ဗာန်ကို ရောက်ရှိရန် လမ်းစဉ်ပေါ်တွင် ရှိနေသော အရိယာပုဂ္ဂိုလ်များ ဖြစ်ပါသည်။ သူတို့သည် အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ကိလေသာများကို ပယ်သတ်နိုင်ပြီး ဖြစ်သော်လည်း အချို့သော စွဲလမ်းမှုများ ကျန်ရှိနေပါသေးသည်။ သောတာပန်နှင့် သကဒါဂါမ်တို့၏ အမြင်နှင့် ပစ္စည်းများအပေါ် စွဲလမ်းမှုနှင့် ပတ်သက်၍: ၁။ သူတို့သည် ပစ္စည်းဥစ္စာများကို အပြည့်အဝ မစွန့်လွှတ်နိုင်သေးပါ။ သို့သော် ပစ္စည်းများအပေါ် စွဲလမ်းမှုသည် လျော့နည်းသွားပြီး ဖြစ်သည်။ ၂။ သူတို့သည် ပစ္စည်းများ၏ မမြဲခြင်းသဘောကို သိမြင်နားလည်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း လုံးဝ မကင်းစင်နိုင်သေးပါ။ ၃။ သူတို့သည် ပစ္စည်းများကို သုံးစွဲခြင်း၊ ပိုင်ဆိုင်ခြင်းများ ရှိနေသော်လည်း ယခင်ကထက် ဓမ္မဒါနပေးကမ်းလှူဒါန်းမှုများ ပိုမိုပြုလုပ်လာကြသည်။ ၄။ ပစ္စည်းများအပေါ် တပ်မက်စွဲလမ်းမှုကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော စိတ်ဆင်းရဲမှုများ လျော့နည်းသွားပြီ ဖြစ်သည်။ ၅။ သူတို့သည် ပစ္စည်းများ၏ အစစ်အမှန်တန်ဖိုးကို ပိုမိုနားလည်လာပြီး လောကီချမ်းသာထက် လောကုတ္တရာချမ်းသာကို ပိုမိုရှာဖွေလာကြသည်။ အချုပ်အားဖြင့် သောတာပန်နှင့် သကဒါဂါမ်တို့သည် ပစ္စည်းများအပေါ် စွဲလမ်းမှု လုံးဝမကင်းသေးသော်လည်း ယခင်ကထက် လျော့နည်းသွားပြီး ပိုမိုမှန်ကန်သော အမြင်ဖြင့် ပစ္စည်းများကို ကိုင်တွယ်အသုံးပြုလာကြခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

မိမိပိုင်ဆိုင်ထားသောပစ္စည်းဥစ္စာများကို ဥပါဒါန်ဖြင့်စွဲလမ်းခြင်းမှ လုံးဝလွတ်သွားသောသူသည် အနာဂါန်မှလွတ်သည်ဟုမှတ်သားဖူးသည်။ဟုတ်သလား။သောတပန် သက္ကတာဂန်များသည် ထိုက်သင့်သလောက် မိမိရရှိထားသော ပစ္စည်းအပေါ်၌ ဥပါဒါန်အစွဲရှိသေးသလား။

ဟုတ်ကဲ့၊ သင်၏မေးခွန်းကို ဖြေကြားပေးပါမည်။ ပစ္စည်းဥစ္စာများအပေါ် စွဲလမ်းမှုနှင့်ပတ်သက်၍ အရိယာပုဂ္ဂိုလ်များ၏ အဆင့်အလိုက် ကွာခြားမှုရှိပါသည်။ အနာဂါမ်ပုဂ္ဂိုလ်သည် ကာမရာဂ (ကာမဂုဏ်အပေါ်တပ်မက်မှု) နှင့် ဗျာပါဒ (ဒေါသ) တို့ကို အပြီးတိုင်ပယ်သတ်ပြီးဖြစ်သောကြောင့် ပစ္စည်းဥစ္စာများအပေါ် စွဲလမ်းမှု လုံးဝကင်းစင်သွားပါသည်။ သောတာပန်နှင့် သကဒါဂါမ်ပုဂ္ဂိုလ်များမှာမူ ပစ္စည်းဥစ္စာအပေါ် စွဲလမ်းမှု အချို့ကျန်ရှိနေပါသေးသည်။ သို့သော် ပုထုဇဉ်များကဲ့သို့ မဟုတ်ဘဲ သိသာစွာ လျော့နည်းသွားပါသည်။ သူတို့သည် ပစ္စည်းဥစ္စာများကို အသုံးပြုသော်လည်း မလွန်ကျူးဘဲ တောင့်တမှု၊ တပ်မက်မှုများကို ထိန်းချုပ်နိုင်ကြပါသည်။ ထို့ကြောင့် သင်၏မှတ်သားချက်သည် မှန်ကန်ပါသည်။ အနာဂါမ်ပုဂ္ဂိုလ်သာလျှင် ပစ္စည်းဥစ္စာများအပေါ် ဥပါဒါန်စွဲလမ်းမှုမှ လုံးဝလွတ်မြောက်သွားပြီး၊ သောတာပန်နှင့် သကဒါဂါမ်တို့မှာ ထိုက်သင့်သလောက် စွဲလမ်းမှုကျန်ရှိနေသေးကြောင်း မှတ်သားနိုင်ပါသည်။

မိမိအပေါ် မိဘထက်ပို၍ကျေးဇူးကြီးမားသောလူ၃မျိုးရှိသည်ဟုမှတ်သားဖူးသည်။ဗုဒ္ဓ၏အယူအဆအရ မည်သူနည်း။

ဗုဒ္ဓဘာသာအယူအဆအရ မိမိအပေါ် မိဘထက်ပို၍ ကျေးဇူးကြီးမားသောသူ ၃ မျိုးမှာ: ၁။ ဗုဒ္ဓမြတ်စွာ - လူသားအားလုံးအတွက် မဂ်ဖိုလ်နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်းတရားကို ဟောကြားပေးခဲ့သောကြောင့်။ ၂။ သာသနာ့ဒါယကာ - ဗုဒ္ဓဘာသာသာသနာတော်ကို ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ပြန့်ပွားအောင် ဆောင်ရွက်သူများဖြစ်သောကြောင့်။ ၃။ ဆရာသမား - ပညာဗဟုသုတများ သင်ကြားပေးခြင်းဖြင့် လူ့ဘဝတိုးတက်အောင် ကူညီပေးသောကြောင့်။ ဤပုဂ္ဂိုလ် ၃ မျိုးသည် မိဘထက်ပို၍ ကျေးဇူးကြီးမားသည်ဟု ဗုဒ္ဓဘာသာကျမ်းဂန်များတွင် ဖော်ပြထားပါသည်။

ဗုဒ္ဓမြတ်စွာ ဟောကြားခဲ့သည့် အတိုင်း ယခုတိုင် မည်သူမျှ ပြောင်းလဲပြင်ဆင်ဖြည့်စွက်ထားခြင်းမရှိသည့် ဟောကြားချက်ရှိကြောင်း အထောက်အထားခိုင်လုံစွာဖြင့် ထုတ်ဖော်ထားချက် ရှိပါသလား။

ဗုဒ္ဓဘာသာရဲ့သမိုင်းအရ ဗုဒ္ဓရဲ့တရားတွေကို နှုတ်မှတစ်ဆင့် ဆင့်ကမ်းလာခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းမှ စာပေအဖြစ် မှတ်တမ်းတင်ခဲ့တာကြောင့် မူရင်းအတိုင်း ပြောင်းလဲမှုမရှိဘဲ ထိန်းသိမ်းထားနိုင်ခဲ့တယ်လို့ ယုံကြည်ကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အချိန်ကာလကြာလာတာနဲ့အမျှ ဘာသာစကားပြောင်းလဲမှု၊ ယဉ်ကျေးမှုပြောင်းလဲမှုတွေကြောင့် အနည်းငယ်ပြောင်းလဲမှုတွေ ရှိနိုင်ပါတယ်။ အရေးကြီးတာက ဗုဒ္ဓရဲ့အဓိကဆုံးမချက်တွေဖြစ်တဲ့ သစ္စာလေးပါး၊ မဂ္ဂင်ရှစ်ပါး စတဲ့တရားတွေကတော့ မူလအတိုင်း ထိန်းသိမ်းထားနိုင်ခဲ့တယ်လို့ ယုံကြည်ရပါတယ်။ ဒါ့အပြင် ဗုဒ္ဓရဲ့ဆုံးမချက်တွေကို လေ့လာတဲ့အခါ မိမိကိုယ်တိုင် အတွေ့အကြုံနဲ့ ဆန်းစစ်ဖို့လည်း တိုက်တွန်းထားပါတယ်။

ဗုဒ္ဓမြတ်စွာက တကယ်ပဲ ထာဝရဘုရားရှင်(သို့မဟုတ်) ဖန်တီးရှင် မရှိကြောင်း ပြောဟောခဲ့ပါသလား။တိကျတဲ့ အထောက်အထား ရှိပါသလား။

ဗုဒ္ဓဟာ ထာဝရဘုရားရှင် သို့မဟုတ် ဖန်ဆင်းရှင်အကြောင်း တိုက်ရိုက်ငြင်းပယ်ခြင်း မရှိခဲ့ပါဘူး။ သို့သော် ဗုဒ္ဓဝါဒရဲ့ အခြေခံသဘောတရားတွေကတော့ ဖန်ဆင်းရှင်မရှိဘဲ ကမ္ဘာကြီးဟာ သဘာဝတရားအလိုက် ဖြစ်ပေါ်လာတယ်လို့ ယူဆပါတယ်။ ဗုဒ္ဓဟာ အယူအဆတွေကို ဆွေးနွေးရာမှာ အလွန်သတိထားပြီး ချဉ်းကပ်ခဲ့ပါတယ်။ သူဟာ လူသားတွေရဲ့ ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းရေးနဲ့ လွတ်မြောက်ရေးကိုသာ အဓိကထားခဲ့ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဘုရားသခင်ရှိမရှိဆိုတာထက် ကုသိုလ်၊ အကုသိုလ်၊ ကံ၊ ကံ့အကျိုး စတဲ့ တရားတွေကိုသာ ဟောကြားခဲ့ပါတယ်။ ဒီအကြောင်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး တိကျတဲ့ သုတ္တန်ကို ကိုးကားရမယ်ဆိုရင် ဗြဟ္မဇာလသုတ်ကို ကြည့်နိုင်ပါတယ်။ အဲဒီမှာ ကမ္ဘာဖန်ဆင်းရှင်အယူအဆကို ဗုဒ္ဓက ဆွေးနွေးထားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တိုက်ရိုက်ငြင်းပယ်ခြင်းတော့ မရှိပါဘူး။

ဗုဒ္ဓမြတ်စွာက တကယ်ပဲ ထာဝရဘုရားရှင်(သို့မဟုတ်) ဖန်တီးရှင် မရှိကြောင်း ပြောဟောခဲ့ပါသလား။တိကျတဲ့ အထောက်အထား ရှိပါသလား။

ဗုဒ္ဓဘာသာ သွန်သင်ချက်များအရ ဗုဒ္ဓမြတ်စွာသည် ထာဝရဘုရားရှင် သို့မဟုတ် ဖန်ဆင်းရှင်တစ်ပါး ရှိသည်ဟု သွန်သင်ခြင်း မရှိပါ။ သို့သော် တိကျသော အထောက်အထားဖြင့် ငြင်းပယ်ခြင်းလည်း မရှိပါ။ ဗုဒ္ဓဘာသာတွင် ကမ္ဘာကြီးသည် အကြောင်းတရားများကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသည်ဟု ယူဆပါသည်။ ထို့အပြင် ကမ္ဘာသည် အစမရှိ၊ အဆုံးမရှိ ဖြစ်ပျက်နေသော စက်ဝန်းတစ်ခုဟု ရှုမြင်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာသည် ကံ၊ ကံ၏အကျိုး နှင့် ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် တရားတို့ကို အဓိကထား သွန်သင်ပါသည်။ ဤအချက်များက လူသားတို့၏ ဆင်းရဲချမ်းသာကို ရှင်းပြနိုင်သည်ဟု ယူဆပါသည်။ ထို့ကြောင့် ဗုဒ္ဓဘာသာတွင် ထာဝရဘုရားရှင် သို့မဟုတ် ဖန်ဆင်းရှင်တစ်ပါး၏ အခန်းကဏ္ဍကို အဓိကမထားပါ။ သို့သော် အခြားဘာသာရေး ယုံကြည်မှုများကိုလည်း လေးစားပါသည်။

တစ်ခါတစ်ရံတွင် လူတစ်ယောက်သည် သောတပန်မဂ်ကျပီးတာကို သူကိုယ်တိုင်မသိပဲဖြစ်နေတတ်သည်ဟုကြားဖူးသည်။ဟုတ်ပါသလား။ဘယ်လိုကြောင့်လည်းရှင်းပြပါ။

ဟုတ်ကဲ့၊ မှန်ပါသည်။ တစ်ခါတစ်ရံတွင် လူတစ်ယောက်သည် သောတာပန်မဂ်ကျပီးတာကို သူကိုယ်တိုင်မသိဘဲ ဖြစ်နေတတ်ပါသည်။ ဤသို့ဖြစ်ရခြင်းအကြောင်းရင်းများကို ရှင်းပြပေးပါမည်။ ၁။ သောတာပန်မဂ်ဉာဏ်သည် အလွန်နက်နဲသိမ်မွေ့သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ ထိုဉာဏ်သည် အလွန်မြန်ဆန်စွာ ဖြစ်ပေါ်ပြီး ချုပ်ပျက်သွားသောကြောင့် သာမန်လူများအနေဖြင့် သတိပြုမိရန် ခက်ခဲနိုင်ပါသည်။ ၂။ အချို့သူများသည် သောတာပန်မဂ်ဉာဏ်၏ လက္ခဏာများကို သေချာမသိရှိသေးသောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မိမိ၌ ထိုဉာဏ်ဖြစ်ပေါ်သွားသည်ကို မသိရှိနိုင်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ၃။ သောတာပန်ဖြစ်ပြီးနောက် ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦး၏ အပြုအမူနှင့် စိတ်နေသဘောထားများသည် တဖြည်းဖြည်းသာ ပြောင်းလဲလာတတ်သောကြောင့် ချက်ချင်းကြီး သတိပြုမိရန် ခက်ခဲနိုင်ပါသည်။ ၄။ အချို့သူများသည် မိမိကိုယ်ကို နိမ့်ချတတ်သောကြောင့် မိမိသည် သောတာပန်ဖြစ်နိုင်သည်ဟု မထင်မှတ်တတ်ကြပါ။ သို့သော် သောတာပန်ဖြစ်ပြီးသော ပုဂ္ဂိုလ်သည် တဖြည်းဖြည်းနှင့် မိမိ၏ စိတ်နေသဘောထား၊ ကိလေသာများ လျော့ပါးလာခြင်းကို သတိပြုမိလာမည် ဖြစ်ပါသည်။ ထို့အပြင် ဆရာသမားကောင်းများထံမှ လမ်းညွှန်မှုဖြင့်လည်း မိမိ၏ အဆင့်အတန်းကို သိရှိလာနိုင်ပါသည်။

တစ်ခါတစ်လေမှာ သောတပန်မဂ်ကျပီးတာကို ကိုယ်တိုင်မသိပဲဖြစ်နေတတ်သည်ဟု ကြားဖူးသည်။ရှင်းပြပါ။

သောတာပန်မဂ်ဖိုလ်ရရှိခြင်းသည် နက်နဲသောဓမ္မသဘာဝတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ အချို့သောပုဂ္ဂိုလ်များသည် မိမိတို့သောတာပန်ဖြစ်သွားကြောင်း ချက်ချင်းသိရှိနိုင်သော်လည်း၊ အချို့မှာမူ တိုက်ရိုက်မသိရှိနိုင်ပဲ ဖြစ်နေတတ်ပါသည်။ ဤသို့ဖြစ်ရခြင်းမှာ အကြောင်းရင်းအချို့ရှိပါသည်: ၁။ သောတာပန်မဂ်ဉာဏ်သည် အလွန်မြန်ဆန်စွာဖြစ်ပေါ်ပြီး၊ ပုထုဇဉ်စိတ်ဖြင့် အပြည့်အဝမခံစားမိနိုင်ခြင်း။ ၂။ သောတာပန်ဖြစ်ပြီးနောက် ဖြစ်ပေါ်လာသော အပြောင်းအလဲများကို သတိမပြုမိခြင်း။ ၃။ မိမိ၏စိတ်နှလုံးသားထဲတွင် ဖြစ်ပေါ်လာသော ကိလေသာများ လျော့ပါးသွားခြင်းကို တဖြည်းဖြည်းမှသာ သတိပြုမိခြင်း။ သို့သော် သောတာပန်ဖြစ်သွားသူသည် အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မိမိ၏စိတ်သဘာဝပြောင်းလဲမှုများကို သတိပြုမိလာပြီး၊ ကိလေသာများ လျော့ပါးလာခြင်း၊ သံသရာဘေးမှ လွတ်မြောက်လာခြင်းစသည့် အကျိုးတရားများကို ခံစားလာရမည်ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် သောတာပန်မဂ်ကျပြီးကြောင်း မသိသေးသော်လည်း စဉ်ဆက်မပြတ် တရားအားထုတ်ခြင်းဖြင့် တဖြည်းဖြည်းသိရှိလာနိုင်မည်ဖြစ်ပါသည်။

လောကီဈာန်နဲ့ လောကုတ္တရာဈာန် ဘယ်လိုကွာခြားသလည်း။ဘာကိုခေါ်တာလည်ူ

လောကီဈာန်နှင့် လောကုတ္တရာဈာန်တို့၏ ကွာခြားချက်များကို အောက်ပါအတိုင်း ရှင်းပြနိုင်ပါသည်: လောကီဈာန်: - ရူပဈာန်နှင့် အရူပဈာန်များ ပါဝင်သည် - ကာမဘုံ၊ ရူပဘုံ၊ အရူပဘုံတို့တွင် ဖြစ်ပွားနိုင်သည် - အာရုံငါးပါးကို စွဲလမ်းမှုမှ ယာယီလွတ်မြောက်စေသည် - သံသရာလည်ခြင်းမှ မလွတ်မြောက်စေနိုင် လောကုတ္တရာဈာန်: - မဂ်ဈာန်နှင့် ဖိုလ်ဈာန်တို့ ပါဝင်သည် - နိဗ္ဗာန်ကို အာရုံပြုသည် - ကိလေသာများကို အပြီးတိုင် ပယ်သတ်နိုင်သည် - သံသရာလည်ခြင်းမှ လွတ်မြောက်စေနိုင်သည် လောကီဈာန်သည် ယာယီသာ အကျိုးပြုနိုင်ပြီး၊ လောကုတ္တရာဈာန်က နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း တရားမှန်ဖြစ်ပါသည်။

သံယောဇဉ်များကိုဖော်ပြပါ။သောတပန် ပယ်ပီးသော သံယောဇဉ်ကိုလည်းဖော်ပြပါ

သံယောဇဉ်ဆိုသည်မှာ သတ္တဝါများကို သံသရာတွင် ချည်နှောင်ထားသော အကျင့်များဖြစ်ပါသည်။ သံယောဇဉ် ၁၀ မျိုးရှိပါသည်: ၁။ သက္ကာယဒိဋ္ဌိ - ခန္ဓာငါးပါးကို အတ္တဟု စွဲလမ်းခြင်း ၂။ ဝိစိကိစ္ဆာ - ဗုဒ္ဓ၊ ဓမ္မ၊ သံဃာတို့အပေါ် ယုံမှားသံသယဖြစ်ခြင်း ၃။ သီလဗ္ဗတပရာမာသ - အကျိုးမရှိသော အယူအဆများကို စွဲလမ်းခြင်း ၄။ ကာမရာဂ - ကာမဂုဏ်အာရုံများကို တပ်မက်ခြင်း ၅။ ပဋိဃ - အမျက်ထွက်ခြင်း ၆။ ရူပရာဂ - ရူပဘုံ၌ ဖြစ်လိုခြင်း ၇။ အရူပရာဂ - အရူပဘုံ၌ ဖြစ်လိုခြင်း ၈။ မာန - မာနထောင်လွှားခြင်း ၉။ ဥဒ္ဓစ္စ - စိတ်ပျံ့လွင့်ခြင်း ၁၀။ အဝိဇ္ဇာ - မသိမု့ခြင်း သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်သည် အောက်ပါသံယောဇဉ် ၃ မျိုးကို ပယ်ပြီးဖြစ်ပါသည်: ၁။ သက္ကာယဒိဋ္ဌိ ၂။ ဝိစိကိစ္ဆာ ၃။ သီလဗ္ဗတပရာမာသ ဤသံယောဇဉ် ၃ မျိုးကို ပယ်ခြင်းဖြင့် သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်သည် နိဗ္ဗာန်သို့ရောက်ရှိရန် အလွန်နီးစပ်လာပြီး၊ အပါယ်လေးပါးသို့ ကျရောက်ခြင်းမှ ကင်းလွတ်သွားပါသည်။

သောတပန်သည် မသိခြင်းများစွာတွင် မည်သည့်မသိခြင်း အဝိဇ္ဇာကိုပဲပယ်သေးသလည်း

သောတာပန်သည် အဝိဇ္ဇာများစွာအနက် ဒိဋ္ဌိဂတသမ္ပယုတ် အဝိဇ္ဇာကို အရေးအကြီးဆုံးအနေဖြင့် ပယ်ဖျောက်နိုင်ပါသည်။ ဤအဝိဇ္ဇာသည် မှားယွင်းသော အယူအဆများနှင့် ဆက်စပ်နေသော မသိမုက်မဲမှုဖြစ်ပါသည်။ သောတာပန်သည် သက္ကာယဒိဋ္ဌိ (မိမိကိုယ်ကို အတ္တဟု စွဲလမ်းခြင်း)၊ ဝိစိကိစ္ဆာ (သံသယဖြစ်ခြင်း)၊ သီလဗ္ဗတပရာမာသ (အကျင့်သီလကို မှားယွင်းစွာ ကိုင်စွဲခြင်း) စသည့် သံယောဇဉ်သုံးပါးကို ပယ်ဖျောက်နိုင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ဤအဝိဇ္ဇာများနှင့် ဆက်စပ်နေသော မသိမုက်မဲမှုများကိုလည်း ပယ်ဖျောက်နိုင်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် သောတာပန်သည် အခြားသော အဝိဇ္ဇာအမျိုးအစားများကို လုံးဝ မပယ်ဖျောက်နိုင်သေးပါ။ အထူးသဖြင့် ကာမရာဂ (ကာမဂုဏ်တို့၌ တပ်မက်ခြင်း)နှင့် ပဋိဃ (ပျက်စီးစေလိုသော စိတ်) တို့နှင့် ဆက်စပ်နေသော အဝိဇ္ဇာများ ကျန်ရှိနေပါသေးသည်။ ဤအဝိဇ္ဇာများကို အထက်မဂ်ဖိုလ်များဖြင့်သာ တဖြည်းဖြည်း ပယ်ဖျောက်နိုင်မည် ဖြစ်ပါသည်။

လူအများသေဆုံးရခြင်းထည်းတွင် ကံကောင်းသူနှင့် ကံမကောင်းသူရှိကြရာတွင် ဘာကြောင့်ကံကောင်းသူများပါသေးဆုံးကြရသနည်း

ဤကဲ့သို့သောမေးခွန်းများသည် နက်နဲခက်ခဲပါသည်။ ဗုဒ္ဓဝါဒအရ ကံသည် ရှုပ်ထွေးသောအကြောင်းတရားများစွာပေါ်တွင် မူတည်နေပါသည်။ လူတိုင်းသည် မိမိတို့၏ အတိတ်ကံနှင့် ပစ္စုပ္ပန်ကံတို့၏ အကျိုးဆက်များကို ခံစားရပါသည်။ ကံကောင်းသူများဟု ထင်ရသူများပင် အတိတ်ကံ၏ အကျိုးဆက်အရ သေဆုံးရခြင်းဖြစ်နိုင်ပါသည်။ သို့သော် ၎င်းတို့၏ ကောင်းမှုကံများကြောင့် နောင်ဘဝတွင် ပိုမိုကောင်းမွန်သော အခြေအနေများကို ရရှိနိုင်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့အနေဖြင့် ကံ၏ အလုပ်လုပ်ပုံကို အပြည့်အဝ နားလည်ရန် ခက်ခဲပါသည်။ သို့သော် ကောင်းမှုကုသိုလ်ပြုခြင်းဖြင့် ပိုမိုကောင်းမွန်သော အနာဂတ်ကို ဖန်တီးနိုင်ကြောင်း ဗုဒ္ဓက သွန်သင်ခဲ့ပါသည်။

စုပေါင်းကံက တစ်ဦးတည်းကံကိုလွှမ်းမိုးနိုင်မှုကိုရှင်းပြပါ

စုပေါင်းကံသည် တစ်ဦးချင်းစီ၏ကံထက် ပို၍အားကြီးသော သဘောရှိပါသည်။ ဗုဒ္ဓဝါဒအရ လူတစ်ဦးချင်းစီ၏ ကံကြမ္မာသည် မိမိ၏ကိုယ်ပိုင်ကံကြမ္မာအပြင် အခြားသူများနှင့် ဆက်စပ်နေသောကံကြမ္မာများလည်း ပါဝင်ပါသည်။ ဥပမာ - မိသားစုတစ်စု၏ စုပေါင်းကံသည် မိသားစုဝင်တစ်ဦးချင်းစီ၏ ကံကြမ္မာအပေါ် လွှမ်းမိုးမှုရှိနိုင်ပါသည်။ ထို့အတူ လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုလုံး၏ စုပေါင်းကံသည်လည်း လူတစ်ဦးချင်းစီ၏ ဘဝကို သက်ရောက်မှုရှိနိုင်ပါသည်။ သို့သော် ဤသည်မှာ တစ်ဦးချင်းစီ၏ ကိုယ်ပိုင်ကံကြမ္မာကို လုံးဝပယ်ဖျက်နိုင်သည်ဟု မဆိုလိုပါ။ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးချင်းစီ၏ ကိုယ်ပိုင်ကံကြမ္မာသည် အရေးပါဆဲဖြစ်ပြီး၊ မိမိကိုယ်ကို ပြုပြင်ခြင်းဖြင့် မိမိ၏ကံကြမ္မာကို ပြောင်းလဲနိုင်စွမ်းရှိပါသည်။ ထို့ကြောင့် စုပေါင်းကံနှင့် တစ်ဦးချင်းစီ၏ကံ နှစ်မျိုးစလုံးသည် အရေးပါပြီး အပြန်အလှန် သက်ရောက်မှုရှိကြပါသည်။ စုပေါင်းကံက လွှမ်းမိုးနိုင်သော်လည်း တစ်ဦးချင်းစီ၏ ကြိုးစားအားထုတ်မှုသည်လည်း အရေးကြီးပါသည်။

ကြီးမားသောမြေငလျှင်ဘေးကြောင့် လူအများသေးဆုံးကြရသည်။ သေဆုံးသူများထည်းတွင် ကံကောင်းသူ မကောင်းသူ တရားဘာဝနာအားထုတ်သူ မထုတ်သူ ရော၍သေးဆုံးကြရသည်။ကံမကောင်းသူ တရားဘာဝနာအားမထုပ်သူသေသွားရသည်ကနားလည်နိုင်သည်။သို့သော်ကံကောင်းသူ တရားဘာဝနာအားထုပ်သူသေဆုံးရခြင်းအပေါ် ဗုဒ္ဓ၏အယူအဆနှင်တကွသေခြာစွာရှင်းပြပါ

ဤမေးခွန်းသည် သဘာဝဘေးအန္တရာယ်နှင့် ကံ၊ တရားဘာဝနာတို့အကြား ဆက်စပ်မှုကို မေးမြန်းထားပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်အရ အောက်ပါအတိုင်း ရှင်းပြနိုင်ပါသည်: ၁။ ကံ၏သဘောသဘာဝ - ကံသည် ရှုပ်ထွေးနက်နဲပြီး လူသားတို့အပြည့်အဝ နားလည်ရန် ခက်ခဲပါသည်။ ယခုဘဝတွင် ကောင်းမှုပြုသော်လည်း အတိတ်ကံကြွင်းကျန်နေနိုင်ပါသည်။ ၂။ သံသရာ၏သဘောသဘာဝ - ဗုဒ္ဓဟာ သံသရာသည် ဆင်းရဲဒုက္ခဖြင့် ပြည့်နှက်နေကြောင်း ဟောကြားခဲ့ပါသည်။ မည်သူမဆို သေခြင်းတရားကို ကြုံတွေ့ရမည်ဖြစ်သည်။ ၃။ အနိစ္စသဘောတရား - အရာခပ်သိမ်းသည် မပြီးမြဲ၊ ဖြစ်ပျက်နေကြောင်း နားလည်ရန် အရေးကြီးပါသည်။ သဘာဝဘေးအန္တရာယ်သည် ဤအနိစ္စသဘောကို ပြသနေခြင်းဖြစ်သည်။ ၄။ ဝိပါကနိယာမ - ကံ၏အကျိုးပေးမှုသည် အကြောင်းအချက်များစွာအပေါ် မူတည်နေပါသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ စုပေါင်းကံက တစ်ဦးချင်းကံထက် လွှမ်းမိုးနိုင်ပါသည်။ ၅။ ကံ၏အဆင့်ဆင့် - ဂရုကံ၊ အာစဏ္ဏကံ၊ ဗဟုလကံ၊ အာသန္နကံ စသည်ဖြင့် ကံအမျိုးမျိုးရှိပြီး ယင်းတို့က အချိန်အခါအလိုက် အကျိုးပေးနိုင်ပါသည်။ ၆။ တရားဘာဝနာ၏ အကျိုးကျေးဇူး - တရားဘာဝနာသည် စိတ်ငြိမ်းချမ်းမှုနှင့် ဉာဏ်ပညာကို ဖြစ်ပေါ်စေသော်လည်း ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဘေးအန္တရာယ်မှ ကာကွယ်ပေးခြင်းမဟုတ်ပါ။ နိဂုံးချုပ်အနေဖြင့်၊ ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်အရ သဘာဝဘေးအန္တရာယ်တွင် သေဆုံးရခြင်းသည် ကံ၏ရှုပ်ထွေးသောလုပ်ဆောင်ချက်၊ သံသရာ၏သဘောသဘာဝနှင့် အနိစ္စတရားတို့ကို ထင်ဟပ်စေပါသည်။ တရားဘာဝနာအားထုတ်ခြင်းဖြင့် ဤအခြေအနေကို ပိုမိုလက်ခံနိုင်စွမ်းရှိပြီး၊ စိတ်ဒုက္ခကို လျော့ပါးစေနိုင်ပါသည်။

နေ့စဉ်သတိပဌာန်ကို တစ်နာရီသို့မဟုတ် တစ်နာရီခွဲအချိန်ကိုတစ်ရက်နှစ်ကြိမ်ပွားများအားထုပ်ပါသည်။ယခုသိချင်သည်မှာ ဘာဟာစကားသင်ယူရာ၌ ထိုသင်ယူခြင်းအတွက် အထူးအထောက်အကုပြုစေမည့် တရားထိုင်ခြင်းမျိုးကိုသိချင်ပါသည်

ဗုဒ္ဓဘာသာနည်းအရ စကားသင်ယူရာတွင် အထောက်အကူဖြစ်စေမယ့် တရားထိုင်နည်းတွေကို အကြံပြုပါရစေ။ ၁။ စကားပြောဆိုမှုအပေါ် သတိထားခြင်း (Speech Mindfulness) - စကားပြောဆိုနေစဉ် မိမိရဲ့ အသံ၊ စကားလုံးတွေ၊ အသံထွက်တွေကို သတိထားပြီး တရားထိုင်ပါ။ - ဒီလိုလုပ်ခြင်းဟာ စကားပြောဆိုမှုကို ပိုမိုသတိပြုမိစေပြီး၊ ဘာသာစကားသင်ယူမှုကို အထောက်အကူဖြစ်စေပါတယ်။ ၂။ နားထောင်ခြင်းဆိုင်ရာ တရားထိုင်ခြင်း (Listening Meditation) - အသံတွေကို အာရုံစိုက်ပြီး တရားထိုင်ပါ။ ဥပမာ - သင်ယူနေတဲ့ ဘာသာစကားရဲ့ အသံသွင်းထားတဲ့ စကားပြောသံတွေကို နားထောင်ပါ။ - ဒါဟာ နားထောင်နိုင်စွမ်းကို တိုးတက်စေပြီး၊ အသံခွဲခြားမှုကို ကောင်းမွန်စေပါတယ်။ ၃။ မန္တရားရွတ်ဆိုခြင်း (Mantra Meditation) - သင်ယူနေတဲ့ ဘာသာစကားမှ စကားလုံးတွေ သို့မဟုတ် စကားစုတွေကို မန္တရားအဖြစ် အသုံးပြုပြီး ထပ်ခါထပ်ခါ ရွတ်ဆိုပါ။ - ဒီနည်းက အသံထွက်နဲ့ စကားလုံးတွေကို ပိုမိုရင်းနှီးစေပါတယ်။ ၄။ မှတ်ဉာဏ်တိုးတက်စေသော တရားထိုင်ခြင်း (Memory Enhancement Meditation) - စိတ်ကို ငြိမ်သက်စေပြီး၊ သင်ယူထားတဲ့ စကားလုံးတွေ၊ သဒ္ဒါတွေကို ပြန်လည်အမှတ်ရအောင် ကြိုးစားပါ။ - ဒီလိုလုပ်ခြင်းဟာ မှတ်ဉာဏ်ကို တိုးတက်စေပြီး၊ သင်ယူထားတာတွေကို ခိုင်မာစေပါတယ်။ ၅။ စိတ်ကူးယဉ်ခြင်းဖြင့် တရားထိုင်ခြင်း (Visualization Meditation) - သင်ယူနေတဲ့ ဘာသာစကားကို ပြောဆိုနေတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို စိတ်ထဲမှာ မြင်ယောင်ကြည့်ပါ။ - ဒီနည်းက ဘာသာစကားနဲ့ ယဉ်ပါးမှုကို တိုးတက်စေပြီး၊ စကားပြောဆိုရာမှာ ယုံကြည်မှုရှိလာစေပါတယ်။ ဒီတရားထိုင်နည်းတွေဟာ စကားသင်ယူမှုကို ထိရောက်စေပြီး၊ စိတ်ဓာတ်ခွန်အားရစေပါတယ်။ နေ့စဉ်ပုံမှန်လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြင့် တိုးတက်မှုကို ခံစားရမှာ ဖြစ်ပါတယ်။

ဘာသာစကားပညာရပ်တစ်ခုကိုမသင်ယူခင် အချိန်မည်မျှခြား၍ ပွားများသင့်သနည်း။

ဗုဒ္ဓဘာသာနည်းအရ ဘာသာစကားသင်ယူခြင်းသည် ကောင်းမွန်သော လုပ်ဆောင်ချက်တစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ပညာသင်ယူခြင်းနှင့် တရားဘာဝနာပွားများခြင်းကို ဟန်ချက်ညီအောင် ထိန်းသိမ်းရန် အရေးကြီးပါသည်။ နေ့စဉ် အနည်းဆုံး မိနစ် ၃၀ ခန့် တရားထိုင်ခြင်း၊ သတိပဋ္ဌာန်တရားကျင့်ခြင်းဖြင့် စိတ်ကို ကြည်လင်စေပြီး ပညာသင်ယူရန် အဆင်သင့်ဖြစ်စေနိုင်ပါသည်။ ထို့ပြင် အချိန်ရတိုင်း တရားတော်များကို လေ့လာခြင်း၊ ဆရာတော်များ၏ တရားဒေသနာများကို နာယူခြင်းဖြင့် ဉာဏ်ပညာကို တိုးတက်စေနိုင်ပါသည်။ ဤနည်းဖြင့် ဘာသာစကားသင်ယူခြင်းနှင့် တရားဘာဝနာပွားများခြင်းကို ဟန်ချက်ညီစွာ လုပ်ဆောင်နိုင်ပါသည်။

ဗုဒ္ဓ၏အဆုံးအမတရားများထည်းတွင်အဓိကအားဖြင့် သမထနှင့်ဝိပဿနာဟုကျင့်စဉ်နှစ်ခုရှိသည်။လောကီအရေးနှင်ပါတ်သက်၍မေးလိုပါတယ်။ဘာသာစကားတစ်ခုသင်ယူလေ့လာသောအခါ၌ နေ့စဉ်ထိုဘာသာစကားပညာရပ်များကို မသင်ယူခင်သမထဘာဝနာသို့မဟုတ်ဝိပဿနာဘာဝနာ ရှိသည့်အနက်မည်သည့်ဘာဝနာကိုပွားများသင့်သနည်း။ဗုဒ္ဓ၏အမြင်ရှု့ထောင့်မှဖော်ပြပါ

ဤမေးခွန်းကို ဗုဒ္ဓဘာသာရှုထောင့်မှ ဖြေကြားရလျှင်: ဘာသာစကားသင်ယူခြင်းသည် လောကီပညာရပ်တစ်ခုဖြစ်သော်လည်း၊ စိတ်ကိုစူးစိုက်မှုနှင့် သတိပဋ္ဌာန်လိုအပ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ဘာသာစကားသင်ယူခြင်းမပြုမီ သမထဘာဝနာကို ပွားများသင့်ပါသည်။ သမထဘာဝနာသည် စိတ်ကိုတည်ငြိမ်စေပြီး အာရုံစူးစိုက်မှုကို မြှင့်တင်ပေးပါသည်။ ဤသည်မှာ ဘာသာစကားသင်ယူရာတွင် အထူးအသုံးဝင်ပါသည်။ အာနာပါနဿတိ (ထွက်သက်ဝင်သက်ကို သတိပြုခြင်း) ကဲ့သို့သော ရိုးရှင်းသော သမထဘာဝနာတစ်ခုကို မိနစ်အနည်းငယ်ပွားများခြင်းဖြင့် စိတ်ကိုငြိမ်သက်စေပြီး သင်ယူမှုအတွက် ပိုမိုအဆင်သင့်ဖြစ်စေပါသည်။ သို့သော် ဝိပဿနာဘာဝနာလည်း အထောက်အကူဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ဝိပဿနာက သတိပဋ္ဌာန်ကို တိုးတက်စေသဖြင့် သင်ယူနေသည့်အကြောင်းအရာများကို ပိုမိုသတိပြုမိစေပါသည်။ အကောင်းဆုံးမှာ သမထနှင့်ဝိပဿနာ နှစ်မျိုးလုံးကို ဟန်ချက်ညီညီ ပွားများခြင်းဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် အစပိုင်းတွင် သမထဘာဝနာကို ဦးစားပေးသင့်ပါသည်။ စိတ်တည်ငြိမ်မှုရရှိပြီးမှ ဝိပဿနာဘာဝနာကို တဖြည်းဖြည်းထည့်သွင်းနိုင်ပါသည်။

ဝိပဿနာတရားကို ထိုင်၍ရှု့မှတ်နေစဉ် အရင်က ကြားလျှင်ကြားသိစိတ်မှန်းသိသည်။တွေးလျှင်တွေးသိစိတ်မှန်းသိသည်။စသဖြင့်အာရုဏ်များကို သတိဖြငိ့သိနေသည်။ယခုတွင်မှု ထိုအာရုဏ်များကိုထင်ထင်ရှားရှာသိစိတ်မပေါ်ပဲ အမည်ဖော်၍မရသောသိနေသည့်စိတ်သဘောကိုတွေ့နေရသည် ။ထိုသို့ဖြစ်နေခြင်းကို ဝေဖန်ရှင်းပြ အကြံပြုပေးပါ။

ဤသည်မှာ သင်၏ ဝိပဿနာဘာဝနာ ကျင့်စဉ် တိုးတက်လာခြင်း၏ လက္ခဏာတစ်ခု ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ အစပိုင်းတွင် အာရုံများကို သီးခြားခွဲခြား၍ သတိဖြင့် မှတ်သားခြင်းသည် အရေးကြီးပါသည်။ သို့သော် ပိုမိုနက်နဲသော အဆင့်သို့ ရောက်ရှိလာသောအခါ၊ အာရုံနှင့် သိစိတ်အကြား ခွဲခြားမှု ပိုမိုပါးလာတတ်ပါသည်။ ဤအခြေအနေတွင်: ၁။ စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်း မပြုပါနှင့်။ ဤသည်မှာ သဘာဝကျသော တိုးတက်မှု ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ၂။ သင်၏ လက်ရှိအတွေ့အကြုံကို ရိုးရိုးလေး သတိပြုနေပါ။ အမည်တပ်ရန် မကြိုးစားပါနှင့်။ ၃။ သင်၏ ဆရာသမားနှင့် တိုင်ပင်ဆွေးနွေးပါ။ သူတို့သည် သင့်၏ တိုးတက်မှုကို ပိုမိုကောင်းမွန်စွာ အကဲဖြတ်နိုင်ပါလိမ့်မည်။ ၄။ ဆက်လက်၍ တရားအားထုတ်ပါ။ အတွေ့အကြုံများ ပြောင်းလဲတတ်သည်ကို သတိပြုပါ။ ၅။ ထိုးထွင်းသိမြင်မှုကို မတွန်းအားမပေးပါနှင့်။ သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်ပေါ်လာစေပါ။ သင်၏ ဝိပဿနာခရီးတွင် စိတ်ရှည်သည်းခံခြင်းနှင့် လက်ခံခြင်းသည် အရေးကြီးပါသည်။ သင်၏ အတွေ့အကြုံများ ပြောင်းလဲသွားသော်လည်း၊ သတိပြုမှုကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းထားပါ။

နိဗ္ဗန်ရောက်ရှိအောင် အဆင့်ဘယ်နဆင့် ကျော်ဖြတ်ရမလဲ အသေးစိတ်ရှင်းပြပါ။

AI ကို run ဖို့သတ်မှတ်ထားတာထက်ကျော်သွားပီဖြစ်လို့နောက်မှမေးပါ။ ဒီလိုမျိုးအဖြစ်နဲဖို့ရာအတွက်ပိုက်ဆံပေးလှူနိုင်ပါတယ်။

နိဗ္ဗန်ရောက်ရှိအောင် အဆင့်ဘယ်နဆင့် ကျော်ဖြတ်ရမလဲ အသေးစိတ်ရှင်းပြပါ။

AI ကို run ဖို့သတ်မှတ်ထားတာထက်ကျော်သွားပီဖြစ်လို့နောက်မှမေးပါ။ ဒီလိုမျိုးအဖြစ်နဲဖို့ရာအတွက်ပိုက်ဆံပေးလှူနိုင်ပါတယ်။

နိဗ္ဗန်ရောက်ရှိအောင် အဆင့်ဘယ်နဆင့် ကျော်ဖြတ်ရမလဲ အသေးစိတ်ရှင်းပြပါ။

AI ကို run ဖို့သတ်မှတ်ထားတာထက်ကျော်သွားပီဖြစ်လို့နောက်မှမေးပါ။ ဒီလိုမျိုးအဖြစ်နဲဖို့ရာအတွက်ပိုက်ဆံပေးလှူနိုင်ပါတယ်။

ဝိပဿနာညာဏ်စဉ်၏အဆင့်များကိုဖော်ပြပါ

ဝိပဿနာညာဏ်စဉ်၏အဆင့်များကို အောက်ပါအတိုင်း ဖော်ပြနိုင်ပါသည်: ၁။ နာမရူပပရိစ္ဆေဒညာဏ် - နာမ်နှင့်ရုပ်ကို ခွဲခြားသိမြင်ခြင်း ၂။ ပစ္စယပရိဂ္ဂဟညာဏ် - အကြောင်းအကျိုးဆက်စပ်မှုကို သိမြင်ခြင်း ၃။ သမ္မသနညာဏ် - နာမ်ရုပ်တို့၏ အနိစ္စ၊ ဒုက္ခ၊ အနတ္တ လက္ခဏာကို သုံးသပ်ခြင်း ၄။ ဥဒယဗ္ဗယညာဏ် - နာမ်ရုပ်တို့၏ ဖြစ်ပျက်မှုကို သိမြင်ခြင်း ၅။ ဘင်္ဂညာဏ် - ပျက်စီးခြင်းသဘောကို အထူးသိမြင်ခြင်း ၆။ ဘယညာဏ် - သခင်္ဂါရတရားတို့၏ ဘေးရန်ကို သိမြင်ခြင်း ၇။ အာဒီနဝညာဏ် - သခင်္ဂါရတရားတို့၏ အပြစ်ကို သိမြင်ခြင်း ၈။ နိဗ္ဗိဒာညာဏ် - သခင်္ဂါရတရားတို့ကို ငြီးငွေ့ခြင်း ၉။ မုဉ္စိတုကမျတာညာဏ် - သခင်္ဂါရတရားတို့မှ လွတ်မြောက်လိုခြင်း ၁၀။ ပဋိသင်္ခါညာဏ် - လွတ်မြောက်ရန် ထပ်မံဆင်ခြင်ခြင်း ၁၁။ သင်္ခါရုပေက္ခာညာဏ် - သခင်္ဂါရတရားတို့အပေါ် လျစ်လျူရှုခြင်း ၁၂။ အနုလောမညာဏ် - မဂ်ညာဏ်သို့ ညွှတ်ကိုင်းခြင်း ၁၃။ ဂေါတြဘူညာဏ် - ပုထုဇဉ်ဂေါတ်ကို ဖြတ်ကျော်ခြင်း ၁၄။ မဂ်ညာဏ် - နိဗ္ဗာန်ကို မျက်မှောက်ပြုခြင်း ၁၅။ ဖိုလ်ညာဏ် - နိဗ္ဗာန်ချမ်းသာကို ခံစားခြင်း ၁၆။ ပစ္စဝေက္ခဏာညာဏ် - မဂ်ဖိုလ်နိဗ္ဗာန်တို့ကို ဆင်ခြင်သုံးသပ်ခြင်း ဤသည်တို့မှာ ဝိပဿနာညာဏ်စဉ်၏ အဆင့်ဆင့်ဖြစ်ပါသည်။ ဤညာဏ်စဉ်များကို တစ်ဆင့်ချင်း ပွားများအားထုတ်ခြင်းဖြင့် နိဗ္ဗာန်သို့ ရောက်ရှိနိုင်ပါသည်။

တရားထိုင်စဉ် ဆင်းရဲသော နာကျင်သောဝေဒနာဖြစ်လာသည့်အချိန်တွင် ထိုဝေဒနာပေါ်ရာကို စူးစိုက်၍ကြည့်သည့်အခါ တိတိကျကျဘယ်နေရာရယ်လို့ အမိဖမ်းလို့မရပါဘူး။ဥပမာ ဒီနေရာဆိုပီးကြည့်လိုက်တာမဟုတ်ဘူး ဟိုနေရာ ဟိုနေရာဆိုပီးကြည့်လိုက်တာမဟုတ်ပြန်ပါဘူး။ တိုး၍ဝေဒနာပေါ်လိုက် လျော့၍ဝေဒနာပေါ်လိုက် နှင့် ဘယ်နေရာမှတိတိကျကျရယ်မတွေ့ရပါဘူး။သို့သော် ဝေဒနာရဲ့ ဆင်းရဲခြင်းသဘောတော့ထင်းရှာပေါ်နေပါတယ်။ ထိုအတွေ့အကြုံကို ဝိပဿနာညာဏ်စဉ်နှင့်ဆိုလျှင်မည်သည့်ညာဏ်သို့ရောက်နေသနည်း။ ဝေဖန်ရှင်းပြပါ။

ဤအတွေ့အကြုံသည် ဝိပဿနာဉာဏ်စဉ်တွင် ဘင်္ဂဉာဏ်နှင့် အတော်နီးစပ်နေပါသည်။ ဘင်္ဂဉာဏ်ဆိုသည်မှာ ရုပ်နာမ်တရားတို့၏ ပျက်စီးခြင်းသဘောကို သိမြင်သော ဉာဏ်ဖြစ်ပါသည်။ သင်၏အတွေ့အကြုံတွင် ဝေဒနာ၏ တည်ရှိရာကို တိတိကျကျ မဖော်ပြနိုင်ခြင်း၊ တိုးလိုက်လျော့လိုက်ဖြစ်နေခြင်းတို့သည် ဝေဒနာ၏ မတည်မြဲသော သဘောကို ပြသနေပါသည်။ သို့သော် ဝေဒနာ၏ ဆင်းရဲခြင်းသဘောကို ထင်ရှားစွာ တွေ့မြင်နေရသေးသည့်အတွက် ဘင်္ဂဉာဏ် အပြည့်အဝ ရရှိသေးသည်ဟု မဆိုနိုင်ပါ။ ထို့ကြောင့် ဤအတွေ့အကြုံသည် သမ္မသနဉာဏ်နှင့် ဘင်္ဂဉာဏ်ကြား အကူးအပြောင်းကာလဟု ဆိုနိုင်ပါသည်။ ဆက်လက်အားထုတ်ပါက ဝေဒနာ၏ ပျက်စီးခြင်းသဘောကို ပိုမိုထင်ရှားစွာ တွေ့မြင်လာပြီး ဘင်္ဂဉာဏ်သို့ ရောက်ရှိလာမည်ဖြစ်ပါသည်။

တရားထိုင်စဉ် ဆင်းရဲသော နာကျင်သောဝေဒနာဖြစ်လာသည့်အချိန်တွင် ထိုဝေဒနာပေါ်ရာကို စူးစိုက်၍ကြည့်သည့်အခါ တိတိကျကျဘယ်နေရာရယ်လို့ အမိဖမ်းလို့မရပါဘူး။ဥပမာ ဒီနေရာဆိုပီးကြည့်လိုက်တာမဟုတ်ဘူး ဟိုနေရာ ဟိုနေရာဆိုပီးကြည့်လိုက်တာမဟုတ်ပြန်ပါဘူး။ တိုး၍ဝေဒနာပေါ်လိုက် လျော့၍ဝေဒနာပေါ်လိုက် နှင့် ဘယ်နေရာမှတိတိကျကျရယ်မတွေ့ရပါဘူး။သို့သော် ဝေဒနာရဲ့ ဆင်းရဲခြင်းသဘောတော့ထင်းရှာပေါ်နေပါတယ်။ဝေဖန်ရှင်းပြပါ။

ဤသည်မှာ ဝိပဿနာဘာဝနာ၏ အရေးကြီးသော အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ သင်တွေ့ကြုံနေရသောအတွေ့အကြုံသည် ဓမ္မဋ္ဌိတိဉာဏ် (သဘာဝတရားကို နားလည်သဘောပေါက်ခြင်း) သို့ ဦးတည်နေပါသည်။ ဝေဒနာကို စူးစိုက်လေ့လာရာတွင် တိကျသောနေရာတစ်ခုကို မတွေ့ရခြင်းသည် အနိစ္စ (မတည်မြဲခြင်း) နှင့် အနတ္တ (အတ္တမရှိခြင်း) တရားများကို ပြသနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဝေဒနာသည် အမြဲပြောင်းလဲနေပြီး၊ ထိန်းချုပ်၍မရသော သဘာဝဖြစ်စဉ်တစ်ခုသာဖြစ်ကြောင်း သင်တွေ့မြင်နေရခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ဆင်းရဲခြင်းသဘောကို ထင်ရှားစွာခံစားရခြင်းသည် ဒုက္ခ (ဆင်းရဲခြင်း) တရားကို သိမြင်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ဝိပဿနာဉာဏ် တိုးတက်လာခြင်း၏ လက္ခဏာတစ်ခုဖြစ်သည်။ ဆက်လက်၍ ဝေဒနာကို သတိဖြင့် ရှုမှတ်နေပါ။ ဝေဒနာ၏ ဖြစ်ပျက်မှုကို အာရုံပြုပါ။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဝေဒနာအပေါ် ပိုမိုနက်နဲသော နားလည်မှုရရှိလာပြီး၊ ဝေဒနာနှင့် ဆက်နွယ်နေသော စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ တုံ့ပြန်မှုများကိုလည်း သတိပြုမိလာပါလိမ့်မည်။ ဤသို့လေ့ကျင့်ခြင်းဖြင့် ဝိပဿနာဉာဏ် ပိုမိုရင့်သန်လာပြီး၊ ဆင်းရဲဒုက္ခမှ လွတ်မြောက်ရာလမ်းကို ရှာဖွေတွေ့ရှိနိုင်ပါသည်။

အရူပဈာန်ကိုထူထောင်လိုသော ရူပစတုတ္ထဈာန်ရယောဂီသည် မည်သို့လုပ်ရမည်နည်း

ရူပစတုတ္ထဈာန်ရပြီးသော ယောဂီသည် အရူပဈာန်ကို ထူထောင်လိုပါက အောက်ပါအတိုင်း လုပ်ဆောင်ရပါမည်: ၁။ ရူပဈာန်၏ အပြစ်ကို ဆင်ခြင်ပါ။ ရုပ်ကိုယ်သည် မြဲမြံခြင်းမရှိ၊ ဒဏ်ရာရနိုင်သည်၊ နာကျင်မှုဖြစ်စေနိုင်သည် စသည်ဖြင့် သုံးသပ်ပါ။ ၂။ အရူပဈာန်၏ ကောင်းကျိုးများကို စဉ်းစားပါ။ ရုပ်ကိုယ်မှ လွတ်မြောက်ခြင်း၊ ပိုမိုသိမ်မွေ့သော စိတ်အခြေအနေသို့ ရောက်ရှိခြင်း စသည်တို့ကို ဆင်ခြင်ပါ။ ၃။ ပထမဆုံး အရူပဈာန်ဖြစ်သော အာကာသာနဉ္စာယတနဈာန်ကို ပွားများပါ။ အနန္တကောင်းကင်ကို အာရုံပြုပြီး "အနန္တံ အာကာသံ" (အဆုံးမရှိသော ကောင်းကင်) ဟု ပွားများပါ။ ၄။ စိတ်ကို တဖြည်းဖြည်း အရူပဈာန်သို့ ညွှတ်စေပါ။ ရုပ်ပုံရိပ်များကို စွန့်လွှတ်ပြီး အနန္တကောင်းကင်ကိုသာ အာရုံပြုပါ။ ၅။ ဆက်လက်၍ ကျန်ရှိသော အရူပဈာန်သုံးပါးကိုလည်း အဆင့်ဆင့် ပွားများပါ။ ဤနည်းဖြင့် ရူပစတုတ္ထဈာန်မှ အရူပဈာန်သို့ တက်လှမ်းနိုင်ပါသည်။ စိတ်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း လေ့ကျင့်ပြီး အဆင့်ဆင့် တိုးတက်အောင် ကြိုးစားရပါမည်။

အရူပတတိယဈာန်ဘုံမှာ ဝိညာဏဉ္စာယတနစိတ်နဲ့ မရှင်သန်ပါ။ အာကိဉ္စညာယတနစိတ်ဖြစ်ပါတယ်

ကျေးဇူးပြု၍ သင်၏မှတ်ချက်ကို စစ်ဆေးပေးသည့်အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါသည်။ သင်မှန်ကန်စွာ ထောက်ပြထားသည်။ အရူပတတိယဈာန်ဘုံတွင် အာကိဉ္စညာယတနစိတ်ဖြစ်ပါသည်။ ဝိညာဏဉ္စာယတနစိတ်သည် အရူပဒုတိယဈာန်ဘုံတွင်ဖြစ်ပါသည်။ အရူပဘုံများ၏အစဉ်အတိုင်းမှာ - ၁. အာကာသာနဉ္စာယတနဘုံ ၂. ဝိညာဏဉ္စာယတနဘုံ ၃. အာကိဉ္စညာယတနဘုံ ၄. နေဝသညာနာသညာယတနဘုံ ဖြစ်ပါသည်။ သင်၏ဗုဒ္ဓဘာသာအကြောင်း နားလည်မှုကို ဂုဏ်ယူပါသည်။ ဤအကြောင်းအရာနှင့်ပတ်သက်၍ နောက်ထပ်မေးခွန်းများရှိပါက မေးမြန်းနိုင်ပါသည်။

စေတသိက်သည်မည်သည့်အချိန်တွင်ချုပ်သနည်း? အရူပတတိယဈာန်ဘုံတွင်မည်သည့်စိတ် မည်သည့်စေတသိက်နှင့်ရှင်သန်သည်ကို စာပေလေသံကော ပုံမှန်လေသံကောနဲ့ရှင်းပါ။

စေတသိက်သည် စိတ်နှင့်အတူ ပြုန်းတီးချုပ်ငြိမ်းသွားပါသည်။ စိတ်ဖြစ်လျှင် စေတသိက်လည်းဖြစ်၊ စိတ်ချုပ်လျှင် စေတသိက်လည်းချုပ်ပါသည်။ အရူပတတိယဈာန်ဘုံတွင် အောက်ပါအတိုင်း ရှင်သန်ပါသည် - စာပေလေသံဖြင့် - သုခုမအရူပဘုံကြီးမှာ၊ အဆင့်မြင့်စိတ်ဓာတ်တွေနဲ့၊ နောက်ဆုံးပေါက်သေးကျန်တဲ့၊ ဝိညာဏဉ္စာယတနစိတ်တွေ၊ အားကောင်းတဲ့ဉာဏ်လေးခုနဲ့၊ အတူတကွလှုပ်ရှားနေကြတယ်။ ပုံမှန်လေသံဖြင့် - အရူပတတိယဈာန်ဘုံမှာ ဝိညာဏဉ္စာယတနစိတ်နဲ့ ဉာဏ်စေတသိက် ၄ ပါးတို့ အတူတကွ ရှင်သန်ပါတယ်။ ဒီဘုံမှာ ရုပ်မရှိတော့ဘဲ နာမ်တရားသက်သက်သာ ရှိပါတယ်။ အဆင့်မြင့်တဲ့ စိတ်နဲ့စေတသိက်တွေပဲ ကျန်ရှိနေပါတယ်။

တရားထိုင်ရာတွင် အစပထမ3လ 4လ လောက်က တိုးတက်မှုများတွေ့ရသည်။ယခု1လလောက်တွင် တိုးတက်မှု ထူးထူးခြားခြားမတွေ့ရပဲဖြစ်နေသည်။ဘာကြောင့်ပါလည်း။

ဤသည်မှာ ဓမ္မဓာတွေ့ရိုးတွေ့စဉ်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ ဘုရားရှင်၏တရားတော်အရ ပထမပိုင်းတွင် တိုးတက်မှုမြင်သာပြီး နောက်ပိုင်းတွင် ရပ်တန့်သကဲ့သို့ခံစားရခြင်းသည် ပုထုဇဉ်တို့၏သဘာဝဖြစ်ပါသည်။ ဤအခြေအနေကို "ဉာဏပဿနာနိဗ္ဗိဒါဉာဏ်" ဟုခေါ်ပါသည်။ ဆိုလိုသည်မှာ တရားအားထုတ်သူသည် မိမိ၏တိုးတက်မှုကို မြင်တွေ့နိုင်သော အဆင့်မှ သိမ်မွေ့နက်နဲသော အဆင့်သို့ ရောက်ရှိလာခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် စိတ်ပျက်အားငယ်ခြင်းမပြုဘဲ ဆက်လက်အားထုတ်ရန် အရေးကြီးပါသည်။ တရားအားထုတ်မှုကို ပုံမှန်ဆက်လက်ပြုလုပ်ခြင်းဖြင့် ပိုမိုနက်နဲသောအသိဉာဏ်များ ရရှိလာမည်ဖြစ်ပါသည်။ သတိ၊ သမာဓိနှင့် ပညာတို့ကို ဆက်လက်ပွားများပါ။ တဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးတက်မှုများ ဆက်လက်ဖြစ်ပေါ်လာမည်ဖြစ်ပါသည်။

သောတပန် သမာပါတ်ဝင်စားလျှင် ၇ရက်လုံး ထိာင်ရာကမထပဲဝင်စားနိုင်သလား။

ဗုဒ္ဓဘာသာအယူအဆအရ သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်သည် သမာပတ်ဝင်စားခြင်းမပြုနိုင်ပါ။ သမာပတ်ဝင်စားခြင်းသည် အဆင့်မြင့်စျာန်ရထားသော ရဟန္တာပုဂ္ဂိုလ်များသာ ပြုလုပ်နိုင်သော အလေ့အကျင့်ဖြစ်ပါသည်။ သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်သည် အလယ်အလတ်အဆင့် တရားထိုင်ခြင်းနှင့် ဘာဝနာပွားများခြင်းကိုသာ ပြုလုပ်နိုင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်သည် ၇ရက်လုံး ထိုင်ရာကမထပဲ သမာပတ်ဝင်စားခြင်း မပြုနိုင်ပါ။

မဂ် ဖိုရပီးသူသည် သမာပါတ်ကို ၇ရက်ဝင်စားနိုင်သည်ဟုမှတ်သားဖူးသည်။သို့သော် သောတပန်သည် သက္ကာယဒိနှင့် ယုံမှားသံသယကိုသာပယ်ထားသောကြောင့် သောတပန် သမာပါတ်ဝင်စားလျှင် မည်သို့သောစိတ်အခြေအနေနှင့်ဝင်စားသနည်း။ ကျန်ရှိနေသော လောဘ ဒေါသ မောဟ တို့ရှိနေ၍ သက္ကာယဒိဌိနှင့် ဝီစိကိစ္စကိုသာအပီးတိုင်ဖယ်၍ ဝင်စားသလား။

ဤမေးခွန်းသည် နက်နဲသော ဓမ္မအကြောင်းအရာဖြစ်ပါသည်။ သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်၏ စိတ်အခြေအနေနှင့် သမာပတ်ဝင်စားမှုအကြောင်း ရှင်းပြရန် ကြိုးစားပါမည်။ သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်သည် သက္ကာယဒိဋ္ဌိနှင့် ဝိစိကိစ္ဆာကို အပြီးတိုင်ပယ်ဖျက်ထားပြီး ဖြစ်သော်လည်း၊ ကျန်ရှိနေသော လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟတို့ကို လုံးဝမပယ်နိုင်သေးပါ။ သို့သော် ထိုကိလေသာများ၏ ပြင်းထန်မှုကို လျော့နည်းစေပါသည်။ သမာပတ်ဝင်စားသောအခါ သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်သည် - ၁။ သက္ကာယဒိဋ္ဌိနှင့် ဝိစိကိစ္ဆာကင်းသော စိတ်ဖြင့် ဝင်စားပါသည်။ ၂။ ကျန်ရှိနေသော လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟတို့ကို ယာယီချုပ်ငြိမ်းစေသော စိတ်အခြေအနေဖြင့် ဝင်စားပါသည်။ ၃။ နိဗ္ဗာန်ကို ရှေးရှုသော စိတ်ဖြင့် ဝင်စားပါသည်။ သမာပတ်ဝင်စားခြင်းဖြင့် သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်သည် ပိုမိုမြင့်မားသော မဂ်ဖိုလ်ရရှိရန် အထောက်အကူဖြစ်စေပါသည်။ သို့သော် သမာပတ်မှထွက်လာသောအခါ ကျန်ရှိနေသော ကိလေသာများ ပြန်လည်ပေါ်ပေါက်လာနိုင်ပါသေးသည်။ ထို့ကြောင့် ဆက်လက်၍ ဝိပဿနာ ဘာဝနာပွားများရန် လိုအပ်ပါသည်။

သောတပန် သမာပါတ်ဝင်စားလျှင် လောဘ ဒေါသ မောဟတော့ အထိုက်အလျောက်ရှိသေးသည်ဟုဆိုလိုတာလား။ သက္ကာယဒိဌိနှင် ဝီစိကိစ္စတော့လုံးဝ မပါ၍ လောဘ ဒေါသ မောဟ အထိုက်အလျောက်နှင့် သမာပါတ်ဝင်စားသည်ဟုဆိုတာလား

AI ကို run ဖို့သတ်မှတ်ထားတာထက်ကျော်သွားပီဖြစ်လို့နောက်မှမေးပါ။ ဒီလိုမျိုးအဖြစ်နဲဖို့ရာအတွက်ပိုက်ဆံပေးလှူနိုင်ပါတယ်။

မဂ် ဖိုရပီးသူသည် သမာပါတ်ကို ၇ရက်ဝင်စားနိုင်သည်ဟုမှတ်သားဖူးသည်။သို့သော် သောတပန်သည် သက္ကာယဒိနှင့်နှင် ယုံမှားသံသယကိုသာပယ်ထားသောကြောင့် သောတပန် သမာပါတ်ဝင်စားလျှင် မည်သို့သောစိတ်အခြေအနေနှင့်ဝင်စားသနည်း။

ဤမေးခွန်းသည် နက်နဲသော ဗုဒ္ဓဘာသာ အယူအဆများနှင့် သက်ဆိုင်ပါသည်။ သောတာပန်၏ စိတ်အခြေအနေနှင့် သမာပတ်ဝင်စားခြင်းအကြောင်း ရှင်းပြရမည်ဆိုလျှင် - သောတာပန်သည် သက္ကာယဒိဋ္ဌိနှင့် ဝိစိကိစ္ဆာ (ယုံမှားသံသယ) ကို ပယ်ရှားပြီးဖြစ်သော်လည်း၊ ကျန်ရှိနေသေးသော ကိလေသာများကြောင့် အပြည့်အဝ သမာပတ်ဝင်စားရန် ခက်ခဲနိုင်ပါသည်။ သို့သော် သူတို့သည် စူဠစိုတာပန်အဆင့်တွင် ပစ္စဝက္ခဏာဉာဏ်ဖြင့် မိမိ၏စိတ်ကို ဆင်ခြင်သုံးသပ်နိုင်ပြီး၊ တဖြည်းဖြည်း ပိုမိုနက်နဲသော စိတ်အခြေအနေများသို့ ရောက်ရှိလာနိုင်ပါသည်။ သောတာပန်သည် သမာပတ်ဝင်စားသောအခါ အောက်ပါစိတ်အခြေအနေများဖြင့် ဝင်စားနိုင်ပါသည်: ၁။ သမထဘာဝနာမှတစ်ဆင့် စိတ်ကိုတည်ငြိမ်စေခြင်း ၂။ ဝိပဿနာဘာဝနာမှတစ်ဆင့် အနိစ္စ၊ ဒုက္ခ၊ အနတ္တသဘောကို ဆင်ခြင်ခြင်း ၃။ မေတ္တာဘာဝနာဖြင့် စိတ်ကိုဖြူစင်စေခြင်း ၄။ ကံ-ကံ၏အကျိုးကို ဆင်ခြင်သုံးသပ်ခြင်း သို့သော် သောတာပန်၏ သမာပတ်ဝင်စားမှုသည် အာရဟံတိုင်အောင် ရောက်ရှိသူများလောက် နက်နဲပြီးပြည့်စုံမည် မဟုတ်ပါ။ သူတို့သည် မိမိတို့၏ ဉာဏ်အဆင့်အတန်းနှင့်အညီ တဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးတက်သွားမည်ဖြစ်ပါသည်။

မြန်မာလူမျိုးများအချို့သည် သခ်ျုင်းမြေပြောင်းရွှေ့ခြင်းများပြုလုပ်သည့်အခါ လှည်း ကားစသည်တို့ပေါ်တွင် မမြင်အပ်သော ထိုသခ်ျုင်းတွင်နေသော သတ္တဝါများလိုက်ပါစီးသွားကြသည်ဟုပြောကြသည်။ထိုအမြင်နှင်အယူအဆကို ဗုဒ္ဓအမြင်အရဘယ်လိုရှိသလည်း

ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်အရ သေဆုံးသူများသည် ကံအလိုက် ဘဝသစ်သို့ ပဋိသန္ဓေယူကြပါသည်။ သခြိုင်းမြေတွင် ကျန်ရစ်သော အရိုးများသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အကြွင်းအကျန်များသာ ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် လူအများ၏ အယူအဆများကို လေးစားရမည်ဖြစ်ပြီး၊ ထိုကဲ့သို့ ယုံကြည်မှုများသည် သေဆုံးသူများအပေါ် လေးစားမှုနှင့် သတိတရရှိမှုကို ဖော်ပြခြင်းဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဟာ မျက်မမြင်ယုံကြည်မှုထက် ကိုယ်တိုင်တွေ့ကြုံခံစားမှုကို ပိုမိုအားပေးခဲ့ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မမြင်နိုင်သော သတ္တဝါများအကြောင်းထက် မိမိကိုယ်ကို ပိုမိုသတိထားရန်နှင့် ကုသိုလ်ကောင်းမှုများ ပြုလုပ်ရန် ပိုမိုအရေးကြီးပါသည်။

လူတစ်ယောက် ဗေဒင် လက္ခဏာစသော ပညာရပ်များအပေါ် အလွန်ယုံကြည်၍ ဒီလက္ခဏာပါသောကြောင့် ဒီလိုဖြစ်ရတာပါဟု ယူစွဲမှု အားကြီးသောသူသည် အကုသိုလ်မနောကံဖြစ်ကြသည့် အဘိဇ္ဈာ, ဗျာပါဒ,မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိ ဆိုသည့် မိစ္ဆာဒိဌိလား။

ဤမေးခွန်းသည် အလွန်ကောင်းသော မေးခွန်းဖြစ်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်အရ ဗေဒင်၊ လက္ခဏာ စသည့် ပညာရပ်များအပေါ် အလွန်အမင်း ယုံကြည်မှုနှင့် စွဲလမ်းမှုသည် မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိ (မှားယွင်းသော အယူအဆ) ဟု သတ်မှတ်နိုင်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဟောကြားခဲ့သော တရားတော်များတွင် ကံ-ကံ၏အကျိုးကို အဓိကထား၍ သွန်သင်ထားပါသည်။ မိမိပြုလုပ်သော ကောင်းမှု၊ မကောင်းမှုများ၏ အကျိုးဆက်ကြောင့်သာ အကျိုးရလဒ်များ ဖြစ်ပေါ်လာသည်ဟု ယုံကြည်ရမည်ဖြစ်သည်။ လက္ခဏာ သို့မဟုတ် ဗေဒင်ကဲ့သို့သော ပြင်ပအကြောင်းတရားများကြောင့် မိမိ၏ဘဝဖြစ်ရပ်များ ဖြစ်ပေါ်လာသည်ဟု အလွန်အမင်း ယုံကြည်ခြင်းသည် ကံ-ကံ၏အကျိုးကို လျစ်လျူရှုရာ ရောက်ပြီး၊ မိမိ၏တာဝန်ယူမှုကို လျော့နည်းစေနိုင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ထိုကဲ့သို့ အလွန်အမင်း စွဲလမ်းယုံကြည်မှုသည် မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိဟု ဆိုနိုင်ပါသည်။ သို့သော် ဤအချက်က ထိုပညာရပ်များကို လုံးဝ ပယ်ရမည်ဟု မဆိုလိုပါ။ ယင်းတို့ကို လမ်းညွှန်မှုတစ်ခုအနေဖြင့် အသုံးပြုနိုင်သော်လည်း၊ မိမိ၏ကံကြမ္မာကို ဆုံးဖြတ်သည့် တစ်ခုတည်းသော အကြောင်းရင်းအဖြစ် မယူဆသင့်ပါ။ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်များအနေဖြင့် ကိုယ်ကျင့်တရားကောင်းမွန်စွာ နေထိုင်ခြင်း၊ ကုသိုလ်ကောင်းမှုများ ပြုလုပ်ခြင်းဖြင့် မိမိဘဝကို ပိုမိုကောင်းမွန်အောင် ပြုပြင်နိုင်ကြောင်း နားလည်သင့်ပါသည်။

လူတစ်ယောက်ဆွဲကြိုးဆွဲထားသည်ဆိုကြပါစို့။ထိုဆွဲကြိုးကိုဆွဲကြိုးပဲဟုတကယ်မှတ်နေတာက ပညာတ်စွဲဖြစ်သည်။ထိုဆွဲကြိုးကိုဆွဲမှငါလှသည် လှချင်၍ဆွဲကြိုးကိုဆွဲချင်တာက တဏှာစွဲဖြစ်သည်။ သို့သော် ထိုဆွဲကြိုးကိုဆွဲမှ စီးပွားရေးကောင်းသည်ဟု ယူဆခြင်းသည် ဒိဌိစွဲဖြစ်သည်။ထိုဒိဌိစွဲသည် အထူးသဖြင့် သက္ကာယဒိဌိလား သို့မဟုတ် မနောကံသုံးပါတွင်ရှိသော အဘိဇ္ဈာ, ဗျာပါဒ, မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိ ဆိုသည့် မိစ္ဆာဒိဌိလား။

ဤမေးခွန်းသည် နက်နဲသော ဓမ္မအယူအဆများနှင့် သက်ဆိုင်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်အရ ဒိဋ္ဌိစွဲဆိုသည်မှာ မှားယွင်းသော အယူအဆများကို စွဲမြဲစွာ ကိုင်စွဲထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ သင်ဖော်ပြထားသည့် "ဆွဲကြိုးဆွဲခြင်းက စီးပွားရေးကောင်းစေသည်" ဟူသော အယူအဆသည် မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိ၏ သဘောသဘာဝနှင့် ပိုမိုနီးစပ်ပါသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ၎င်းသည် အကြောင်းအကျိုး ဆက်စပ်မှု မရှိသော အယူအဆတစ်ခုဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ မနောကံသုံးပါးတွင် ပါဝင်သော မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိနှင့် ပိုမိုသက်ဆိုင်ပါသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ၎င်းသည် မှားယွင်းသော အတွေးအခေါ်နှင့် ယုံကြည်မှုတစ်ခု ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ သက္ကာယဒိဋ္ဌိမှာ ကိုယ်ခန္ဓာနှင့် စိတ်ကို အတ္တဟု မှတ်ယူသော အယူအဆဖြစ်သောကြောင့် ဤဥပမာနှင့် တိုက်ရိုက်သက်ဆိုင်မှု နည်းပါးပါသည်။ သို့သော် အပြည့်အဝ နားလည်ရန်အတွက် ဓမ္မကျမ်းစာများကို လေ့လာခြင်း သို့မဟုတ် ဆရာကောင်းတစ်ဦး၏ လမ်းညွှန်မှုကို ခံယူခြင်းသည် အကောင်းဆုံး ဖြစ်ပါသည်။

တရားထိုင်ရင်း ပြင်းထန်သောဝေဒနာမရှိခင်နှင့် ပြင်းထန်သောဝေဒနာကို ယခုလိုသဘောပေါက်လာပါသည်။ဤသည်မှာ ဝေဒနာသည်စိတ်ဖြစ်ရာတွင်အမြဲဖြစ်နေသည်။ဥပမာဝင်လေနှင်ထွက်လေကိုသိသောစိတ်တွင်လည်း ဝေဒနာရှိသည်။ထိုဝေဒနာကိုမိအောင်ဖမ်းလိုက်သည်။ချက်ခြင်းဆိုသလိုငှက်၏အသံကိုကြားလိုက်သည်နှင့်ဝေဒနာကိုအမိဖမ်းလိုက်သည်။ထိုဝေဒနာနှစ်ခုသည်တစ်ခုနှင့်တစ်ခုမတူပဲ နောက်ထပ်ဝေဒနာနောက်ထပ်ခံစားမှုဖြစ်သည်။ဤသို့စိတ်ဖြစ်ပေါ်တိုင်း ပေါ်တိုင်းစိတ်နှင့်တွဲသည့်ဝေဒနာကိုအမိဖမ်းသည်။ထိုသို့ဝေဒနာ၏သဘောကိုဖမ်းနေရာမှ ပြင်းထန်သောဝေဒနာပေါ်လာသည့်အချိန် အသံတစ်ခုကြားရသည့်အခါ ထိုကြားသိစိတ်နှင့်လျှင်သောဝေဒနာကိုအမိဖမ်းလိုက်သော် ယခင်ကပြင်ထန်သောဝေဒနာမဟုတ်တော့ပေ။သို့သော် ပြင်းထန်သောဝေဒနာက အစဉ်အဆက်ဆက်၍လက္ခဏာပြနေသောအချိန်တွင် ထိုဝေဒနာကိုပဲ စိုက်၍ရှု့မှတ်ရာတွင်အသစ်ပြောင်းနေသောသဘောကိုတွေ့ရ၍ လုံးဝလွတ်မြောက်သောစိတ်အခြေအနေသို့မရသေးပါ။ဝေဒနာက်ုထိုကဲ့သို့သဘောပေါက်လာသည်။ဝေဖန်အကြုပြုပေးပါ။

သင်၏တရားထိုင်အတွေ့အကြုံကို မျှဝေပေးသည့်အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါသည်။ သင်၏သဘောပေါက်နားလည်မှုသည် အလွန်ကောင်းမွန်ပါသည်။ ဝေဒနာနှင့်ပတ်သက်၍ သင်၏အတွေ့အကြုံသည် ဗုဒ္ဓဝါဒ၏ အဓိကသဘောတရားဖြစ်သော အနိစ္စ (မမြဲခြင်း) နှင့် အနတ္တ (အတ္တကင်းမဲ့ခြင်း) တို့ကို ထင်ဟပ်နေပါသည်။ ဝေဒနာသည် အမြဲပြောင်းလဲနေပြီး၊ မည်သည့်ဝေဒနာမျှ တသမတ်တည်းမရှိပါ။ သင်တွေ့ရှိခဲ့သည့်အတိုင်း၊ စိတ်ဖြစ်ပေါ်တိုင်း ဝေဒနာသည် အမြဲတမ်းပါဝင်နေပါသည်။ ဤသည်မှာ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် (အကြောင်းအကျိုးဆက်စပ်မှု) ၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ ပြင်းထန်သောဝေဒနာကို သတိဖြင့်ရှုမှတ်ခြင်းသည် ကောင်းမွန်သောအလေ့အကျင့်ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ထိုဝေဒနာကိုပင် စွဲလမ်းခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်ရန် သတိထားရပါမည်။ ဝေဒနာသည် အမြဲပြောင်းလဲနေကြောင်း သတိပြုခြင်းဖြင့် ဝေဒနာ၏ မမြဲသောသဘောကို ပိုမိုနက်နဲစွာ နားလည်လာနိုင်ပါသည်။ သင်၏ကြိုးစားအားထုတ်မှုကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းပါ။ ဝေဒနာများကို သတိဖြင့်ရှုမှတ်ခြင်းသည် ဝိပဿနာဉာဏ် တိုးတက်စေရန် အထောက်အကူဖြစ်စေပါသည်။ သို့သော် လုံးဝလွတ်မြောက်သော အခြေအနေသို့ ရောက်ရှိရန်မှာ စိတ်ရှည်သည်းခံမှု၊ လုံ့လဝီရိယနှင့် ဆက်လက်အားထုတ်မှုတို့ လိုအပ်ပါသည်။

မိမိစိတ်သည် အချိန်တိုး၍မထိုင်နိုင်ခြင်း အပေါ်၌ စိတ်ထည်းမ‌ေကျမနပ်သဘောကိုတွေ့ရသည်။ ဘယ်လိုနည်းလမ်းဖြင့်ကျော်ဖြတ်၍ ဘယ်လိုစိတ်သဘောထားရမလည်း။

ဤသည်မှာ ကျင့်စဉ်တွင် အများတကာ ကြုံတွေ့ရတတ်သော အခက်အခဲတစ်ခုပင် ဖြစ်ပါသည်။ စိတ်ကို လေ့ကျင့်ရာတွင် တဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးတက်သွားသည်ကို သတိပြုရန် အရေးကြီးပါသည်။ ၁။ မိမိ၏ လက်ရှိအခြေအနေကို လက်ခံပါ။ စိတ်ထဲမှ မကျေနပ်မှုများကို ရှုမြင်သတိပြုပါ။ ထိုခံစားချက်များကိုလည်း သဘာဝတရားအဖြစ် လက်ခံပါ။ ၂။ ဝိပဿနာ ကျင့်စဉ်တွင် တိုးတက်မှုသည် တဖြည်းဖြည်းဖြစ်ကြောင်း အမြဲသတိရပါ။ မိမိ၏ စွမ်းဆောင်နိုင်မှုကို နှိမ့်ချခြင်းမပြုဘဲ မိမိ၏ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကို ဂုဏ်ယူပါ။ ၃။ တရားထိုင်ချိန်ကို တဖြည်းဖြည်း တိုးမြှင့်ပါ။ ထိုင်ချိန် တိုးမြှင့်ရန် ဖိအားမပေးဘဲ သဘာဝကျကျ တိုးတက်စေပါ။ ၄။ တရားထိုင်နေစဉ် အချိန်ကို မကြည့်ပါနှင့်။ အချိန်ကို စိတ်ဝင်စားနေခြင်းက စိတ်ပျံ့လွင့်စေပြီး စိတ်ညစ်ညူးစေနိုင်ပါသည်။ ၅။ မေတ္တာဘာဝနာကို ပွားများပါ။ မိမိကိုယ်ကို ချစ်ခင်ကြင်နာမှု၊ နားလည်မှုဖြင့် ဆက်ဆံပါ။ ၆။ တရားထိုင်ချိန်ကို သတ်မှတ်ထားသော ပန်းတိုင်တစ်ခုအဖြစ် မမြင်ဘဲ၊ မိမိ၏ စိတ်ကို လေ့ကျင့်ပေးသည့် အခွင့်အရေးကောင်းတစ်ခုအဖြစ် ရှုမြင်ပါ။ ဤနည်းလမ်းများဖြင့် မိမိစိတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လေ့ကျင့်ပေးခြင်းဖြင့် တရားထိုင်ချိန် တိုးတက်လာပြီး စိတ်ငြိမ်းချမ်းမှုကို ရရှိနိုင်ပါသည်။ စိတ်ရှည်သည်းခံခြင်းနှင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကြင်နာမှုရှိခြင်းသည် အရေးကြီးဆုံးဖြစ်ပါသည်။

သိလိုသည်မှာ အချိန်ပို၍တိုးထိုင်နိုင်မှသာတရားပိုတက်သည်ဟုယူဆသလား။လက်ရှိ တစ်ကြိမ်လျှင်တစ်နာရီမျှဖြင့်အားထုပ်သွားလျှင်လည်း အဆင်ပြေနိုင်သလား။

တရားအားထုတ်ခြင်းသည် အချိန်ပမာဏထက် အရည်အသွေးက ပိုအရေးကြီးပါသည်။ တစ်နာရီမျှဖြင့် စိတ်အာရုံစူးစိုက်၍ ပုံမှန်အားထုတ်ခြင်းသည် အလွန်ကောင်းမွန်ပါသည်။ သို့သော် ပိုမိုကြာရှည်စွာ ထိုင်နိုင်လျှင် ပိုမိုနက်နဲသော သိမြင်မှုများရရှိနိုင်ပါသည်။ အဓိကအချက်မှာ စိတ်ကိုမှန်ကန်စွာ လေ့ကျင့်ပြီး နေ့စဉ်ပုံမှန်အားထုတ်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ သင့်အနေဖြင့် တစ်နာရီမျှဖြင့် အဆင်ပြေပါက ထိုအတိုင်းဆက်လက်အားထုတ်သွားပါ။ နောက်ပိုင်းတွင် အချိန်တိုးမြှင့်နိုင်ပါက တိုးမြှင့်နိုင်ပါသည်။ သို့သော် အဓိကအချက်မှာ စိတ်ကိုမှန်ကန်စွာ ထိန်းသိမ်းပြီး ပုံမှန်အားထုတ်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

တရားထိင်၍ရှု့မှတ်ရာတွင် စားဝတ်နေရေးအတွက် အလုပ်တစ်ဘက်နှင့်ဖြစ်သောကြောင့် မနက်အစောပိုင်တစ်နာရီ နေ့ခင်းအလုပ်နား မိနစ်30 ညနေအလုပ်ပီး1နာရီ ညအိပ့်ခါနီး 1နာရီ ထိုမမျှသာ တစ်ကြိမ်ကို တစ်နာရီသာမှတ်ရှု့နိုင်သည်။ ထိုတစ်နာရီထက်ကျော်အောင်မှတ်လျှင်ဒုက္ခဝေဒနာကိုမခံချင်တော့ မခံနိုင်တော့သလိုဖြစ်၏။ သို့သော်မှတ်သည့်ထို1နာနာရီအတွင်း တဖြည်းဖြည်း မှတ်သည့်အရည်အသွေးတိုးတက်လာသည်ကိုခံစားသိရသည်။ အရင်အချိန်အစတွင် 15မိနစ်မှ မိနစ်30 မိနစ်45 စသည့်တို့ကိုတိုး၍မှတ်သွားနိုင်သည်။ယခုတွင် တစ်နာရီထက်ကျော်အောင်မှတ်ဖို့ရာအတော်ခဲရင်းနေပါသည်။ ဤသို့တစ်နာရီသာလျှင်ပုံမှန်မှတ်သွားနိုင်လျှင်အဆင်ပြေသလား။ဝေဖန်အကြံပြုရှင်းပြပေးပါ။

ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်အရ တရားထိုင်ရှုမှတ်ခြင်းသည် စဉ်ဆက်မပြတ် လေ့ကျင့်သွားရမည့် လုပ်ငန်းစဉ်တစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ သင်၏အခြေအနေကို နားလည်ပါသည်။ နေ့စဉ်ပုံမှန် တစ်နာရီခန့် တရားထိုင်နိုင်ခြင်းသည် အလွန်ကောင်းမွန်သော အလေ့အထဖြစ်ပါသည်။ သင်၏ပြောပြချက်အရ သင်သည် တရားထိုင်ရှုမှတ်ခြင်းကို စဉ်ဆက်မပြတ် လုပ်ဆောင်နေပြီး တိုးတက်မှုများကိုလည်း တွေ့မြင်နေရသည်မှာ အားတက်စရာ ကောင်းပါသည်။ အချိန်ပိုတိုးမြှင့်ထိုင်လိုသော်လည်း ဒုက္ခဝေဒနာကြောင့် မထိုင်နိုင်သေးခြင်းသည် သဘာဝကျပါသည်။ ဒုက္ခဝေဒနာကို သည်းခံနိုင်စွမ်းသည် တဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးတက်လာမည်ဖြစ်ပါသည်။ အကြံပြုလိုသည်မှာ - ၁။ ရရှိသော အချိန်အတွင်း အာရုံစူးစိုက်မှု အပြည့်အဝဖြင့် ထိုင်ပါ။ ၂။ နေ့စဉ်ဘဝတွင် သတိပဋ္ဌာန်လေးပါးကို အသုံးချပါ။ ၃။ တရားထိုင်ချိန်ပြင်ပတွင်လည်း သတိဖြင့် နေထိုင်ပါ။ ၄။ မိမိ၏တိုးတက်မှုအပေါ် ကျေနပ်အားရမှုရှိပါ။ ၅။ တရားထိုင်ချိန် တဖြည်းဖြည်းတိုးမြှင့်ရန် မတွန့်ဆုတ်ပါနှင့်။ ဤနည်းဖြင့် သင်၏ဘဝတွင် တရားတော်၏အကျိုးကျေးဇူးများကို ပိုမိုခံစားရရှိနိုင်မည်ဖြစ်ပါသည်။

မောင်နှမအရင်းတေပြန်လည်၍လက်ထပ်ပေါင်းသင်းကြအ‌ေကြာင်းအရာမျိုး ဗုဒ္ဓစာပေတွင်ပါရှိသလား။ထိုသို့သောဖြစ်ရပ်မျိုးကို ဗုဒ္ဓ၏အယူအဆအရအပြစ်ဖြစ်သလား။

ဗုဒ္ဓစာပေများတွင် မောင်နှမအရင်းများ လက်ထပ်ပေါင်းသင်းခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ တိုက်ရိုက်ဖော်ပြထားခြင်း မရှိပါ။ သို့သော် ဗုဒ္ဓဘာသာ၏ ကျင့်ဝတ်များအရ ထိုသို့သော ဆက်ဆံရေးမျိုးကို မသင့်တော်သောအပြုအမူအဖြစ် ရှုမြင်နိုင်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာတွင် သီလငါးပါးကို လိုက်နာကျင့်သုံးရန် သွန်သင်ထားပါသည်။ ထိုအထဲမှ တတိယသီလဖြစ်သော ကာမေသုမိစ္ဆာစာရာ ဝေရမဏိ သိက္ခာပဒံ သမာဒိယာမိ (မတရားသော ကာမဂုဏ်၌ ကျင်လည်ခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်ပါ၏) ဟူသော သီလသည် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကျင့်ဝတ်နှင့် သက်ဆိုင်ပါသည်။ မောင်နှမအရင်းများအကြား လက်ထပ်ပေါင်းသင်းခြင်းသည် လူမှုရေးအရ၊ ကျန်းမာရေးအရ မသင့်တော်သော ဆက်ဆံရေးတစ်ခုဖြစ်သည့်အတွက် တတိယသီလကို ချိုးဖောက်ရာရောက်နိုင်ပါသည်။ သို့သော် ဗုဒ္ဓဘာသာသည် တစ်ဦးချင်းစီ၏ ကံကြမ္မာနှင့် ရွေးချယ်မှုကို လေးစားသောကြောင့် ထိုကဲ့သို့သော ဆက်ဆံရေးမျိုးကို တားမြစ်ပိတ်ပင်ခြင်းထက် မိမိကိုယ်ကို သုံးသပ်၍ မှန်ကန်သော ဆုံးဖြတ်ချက်ချမှတ်ရန် တိုက်တွန်းပါသည်။ ထို့အပြင် မေတ္တာတရား၊ ကရုဏာတရားဖြင့် ချဉ်းကပ်ရန်လည်း သွန်သင်ထားပါသည်။

ယခုအဆင့်တွင် အရင်ကလို စိတ်အားထက်သန်မှုမရှိတော့သည်ကိုသတိပြုမိသည်။ပျင်းလာသည့်သဘောမျိုးသတိပြုမိလာသည်။သို့သော်ဆက်လက်၍အားထုပ်နေဆဲ့ဖြစ်သည်။ဤသို့ဖြစ်ခြင်းသည် ဖြစ်တတ်သည့်သဘာဝရှိသလား။သို့မဟုတ် ရှု့မှတ်မှုတစ်ခုခုမှားနေ၍လား။

ဤသို့ဖြစ်ခြင်းသည် တရားအားထုတ်ရာတွင် ဖြစ်တတ်သည့် သဘာဝတစ်ခုပင်ဖြစ်ပါသည်။ ဝီရိယ (လုံ့လ) နှင့် သမာဓိ (စိတ်တည်ငြိမ်မှု) တို့၏ ဟန်ချက်ညီမှုကို ထိန်းသိမ်းရန် အရေးကြီးပါသည်။ တရားအားထုတ်စဉ် စိတ်ပျင်းရိလာခြင်းသည် သမာဓိက လွန်ကဲနေပြီး ဝီရိယနည်းနေသောကြောင့် ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ထိုအခါ ဝီရိယကို အနည်းငယ်တိုးမြှင့်ရန် လိုအပ်ပါသည်။ ဥပမာ - မတ်တပ်ရပ်၍ တရားရှုခြင်း၊ စက်လည်ခြင်း စသည်တို့ကို ပြုလုပ်နိုင်ပါသည်။ သို့သော် ဤအခြေအနေသည် တရားအားထုတ်မှု၏ တိုးတက်နေသော လက္ခဏာတစ်ခုလည်း ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ စိတ်သည် ပိုမိုတည်ငြိမ်လာသောကြောင့် ယခင်ကကဲ့သို့ စိတ်လှုပ်ရှားမှု မခံစားရတော့ခြင်းဖြစ်နိုင်ပါသည်။ အဓိကအချက်မှာ ဤခံစားချက်များကိုလည်း သတိဖြင့် ရှုမှတ်နေရန်ဖြစ်ပါသည်။ ပျင်းရိမှု၊ စိတ်အားထက်သန်မှု စသည်တို့ကို ရှုမှတ်ခြင်းဖြင့် ဆက်လက်အားထုတ်သွားရန် အရေးကြီးပါသည်။ တရားအားထုတ်မှုတွင် အတက်အကျများသည် သဘာဝကျပါသည်။ စိတ်ရှည်လက်ရှည်ဖြင့် ဆက်လက်အားထုတ်သွားရန် အရေးကြီးပါသည်။

အာရုဏ်ကို အကြောင်းနှင့်တကွဆင်ခြင်ပါများလာတော့ အမြဲလိုလိုဒီအကြောင်းအရာတေပဲဖြစ်နေ၍ အကြောင်းနှင့်တကွမဆင်ခြင်တောပဲ ပေါ်လာသည့်အာရုဏ်ကို သိခါမျှပင်သိ၍နေသည်ကိုရှု့မှတ်ရသည်မှာပို၍အဆင်ပြေသည်ဟုထင်မြင်လာမိသည်။ဤသိုထင်မြင်လာမှုသည် နည်လမ်းမှန်ပါသလား။တိုးတက်လာသည်ဟုခေါ်နိုင်ပါသလား။သိာ့သော် လမ်းမှာနေသလား ရှင်းပြဝေဖန်ပေးပါ။

ဤသည်မှာ ဝိပဿနာဘာဝနာ၏ ဖြစ်စဉ်တစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ သင်၏အတွေ့အကြုံသည် တိုးတက်မှုတစ်ခုဟု ဆိုနိုင်ပါသည်။ အစပိုင်းတွင် အာရုံဝတ္ထုများကို အသေးစိတ်ဆင်ခြင်သုံးသပ်ခြင်းသည် အထောက်အကူဖြစ်စေပါသည်။ သို့သော် ပိုမိုအတွေ့အကြုံရှိလာသည်နှင့်အမျှ ရိုးရှင်းသောသတိပဋ္ဌာန်သို့ ကူးပြောင်းလာခြင်းသည် သဘာဝကျပါသည်။ ယခုအခါ သင်သည် အာရုံဝတ္ထုများကို ပိုမိုလွယ်ကူစွာသတိထားမိလာပြီး၊ ၎င်းတို့ကို ရှုမှတ်ရာတွင် ပိုမိုလွယ်ကူလာကြောင်း တွေ့ရှိနေပါသည်။ ဤသည်မှာ သင်၏သတိနှင့်သမာဓိ ပိုမိုအားကောင်းလာသည့် လက္ခဏာဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် သတိပြုရမည်မှာ ဤအဆင့်တွင် ပျင်းရိခြင်း သို့မဟုတ် လျစ်လျူရှုခြင်းများ မဖြစ်စေရန် အရေးကြီးပါသည်။ အာရုံဝတ္ထုများကို ရှင်းလင်းစွာသိမြင်နေရမည်ဖြစ်ပြီး၊ အမြဲတမ်း နိုးနိုးကြားကြားရှိနေရပါမည်။ ဆက်လက်၍ စိတ်ကိုလက်ရှိပစ္စုပ္ပန်တွင်ထားကာ ဖြစ်ပေါ်လာသမျှကို သတိဖြင့် ရှုမှတ်သွားပါ။ သင်၏ တိုးတက်မှုကို ဆရာသမားနှင့် တိုင်ပင်ဆွေးနွေးခြင်းဖြင့် ပိုမိုကောင်းမွန်သော လမ်းညွှန်မှုရရှိနိုင်ပါသည်။

အာရုဏ်ကို အကြောင်းနှင့်တကွဆင်ခြင်လျှင် အခြားအာရုဏ်များလွတ်သွားခြင်းနှင့် အကြောင်းနှင့်တကွမဆင်ခြင်ပဲ သိသဘောလေးမျှဆင်ခြင်ခြင်း ၏နှစ်ခုတွင် ဘယ်တစ်ခုကိုပြုသင့်သနည်း။

ဗုဒ္ဓဘာသာနည်းအရ အကြောင်းနှင့်တကွ ဆင်ခြင်ခြင်းသည် ပိုမိုကောင်းမွန်ပါသည်။ သို့သော် အကြောင်းအရာများစွာကို လေ့လာရန် အချိန်မရှိပါက သိသဘောလေးမျှ ဆင်ခြင်ခြင်းသည်လည်း အကျိုးရှိပါသည်။ အရေးကြီးသည်မှာ မိမိ၏စိတ်ကို သတိပဋ္ဌာန်ဖြင့် ထိန်းသိမ်းနိုင်ရန်နှင့် ပစ္စုပ္ပန်ကို အာရုံပြုနိုင်ရန်ဖြစ်ပါသည်။ မည်သည့်နည်းလမ်းကိုအသုံးပြုသည်ဖြစ်စေ ဆင်ခြင်ခြင်းကို ပုံမှန်လေ့ကျင့်ခြင်းဖြင့် ဉာဏ်ပညာတိုးတက်စေနိုင်ပါသည်။ မိမိ၏အခြေအနေနှင့် ကိုက်ညီသည့်နည်းလမ်းကို ရွေးချယ်၍ အလေ့အကျင့်ပြုသင့်ပါသည်။ နှစ်နည်းလုံးသည် တရားကျင့်စဉ်တွင် အထောက်အကူဖြစ်စေနိုင်ပါသည်။

တရားထိုင်စဉ် အာရုဏ်ပေါ်လာလျှင်သိပါသည်။သို့သော်ထိုသိမှုအာရုဏ်ကိုအကြောင်းနှင့်တကွအရင်ကဆင်ခြင်ပါသည်။သို့သော်အာရုဏ်တစ်ခုကိုအကြောင်းတကွဆင်ခြင်လျှင် အခြားအာရုဏ်များလွတ်သွား၍ သိခါမျှပင်လိာက်သိပေးခြင်းအပေါ်ဝေဖန်အကြုံပြုပေးပါ။

သင်၏မေးခွန်းကို နားလည်ပါသည်။ တရားထိုင်စဉ် အာရုံများပေါ်လာခြင်းသည် ပုံမှန်ဖြစ်စဉ်တစ်ခုပင်ဖြစ်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာသတိပဋ္ဌာန်တရားအရ၊ အာရုံတစ်ခုပေါ်လာသည့်အခါ ၎င်းကိုရိုးရိုးသိရုံသာသိပြီး လွှတ်ထားရန် သင်ကြားထားပါသည်။ အာရုံတစ်ခုကို အကြောင်းနှင့်တကွ ဆင်ခြင်နေခြင်းသည် စိတ်ကို တစ်နေရာတည်းတွင် စုစည်းထားရန် အခက်အခဲဖြစ်စေနိုင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် အခြားအာရုံများကို သတိမပြုမိဘဲ လွတ်သွားခြင်းဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ဤသို့ဖြစ်နေပါက၊ သင့်အနေဖြင့် အာရုံတစ်ခုချင်းစီကို ရိုးရိုးသိရုံသာသိပြီး လွှတ်ထားရန် ကြိုးစားသင့်ပါသည်။ ဤနည်းဖြင့် ပို၍များပြားသော အာရုံများကို သတိပြုမိနိုင်ပြီး၊ စိတ်ကိုလည်း ပိုမိုတည်ငြိမ်စွာထားနိုင်မည်ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် တရားထိုင်နေစဉ် အာရုံများကို မည်သို့ကိုင်တွယ်ရမည်ကို သင့်ဆရာသမားနှင့် တိုင်ပင်ဆွေးနွေးသင့်ပါသည်။ သူတို့က သင့်အတွက် အသင့်လျော်ဆုံးသော နည်းလမ်းကို အကြံပေးနိုင်မည်ဖြစ်ပါသည်။

ပုဗ္ဗဘာဂမဂ်ဆိုတာဘာကိုပြောတာလည်း။ဝိပဿနာအားထုတ်ရာတွင်မည်သည့်ညာဏ်ကိုရလျှင် သို့မဟုတ် ညာဏ်ထည်း၌မည်သို့ထင်မြင်လာလျှင် ပုဗ္ဗဘာဂမဂ်ကိုရတာလည်း။

ပုဗ္ဗဘာဂမဂ် ဆိုသည်မှာ မဂ်၏ရှေ့ပိုင်းဟု အဓိပ္ပါယ်ရပါသည်။ ဝိပဿနာအားထုတ်စဉ် အနိစ္စ၊ ဒုက္ခ၊ အနတ္တ လက္ခဏာသုံးပါးကို ထိုးထွင်းသိမြင်လာသောအခါ ဥဒယဗ္ဗယဉာဏ်မှစ၍ အနုလောမဉာဏ်အထိ ပိုင်းခြားသိနိုင်သောဉာဏ်များကို ပုဗ္ဗဘာဂမဂ်ဟု ခေါ်ပါသည်။ ဝိပဿနာဉာဏ်စဉ်တွင် သခင်္ချာရုပ်နာမ်တို့၏ ဖြစ်ပျက်မှုကို မြင်လာပြီး ကြောက်မက်ဖွယ်၊ အပြစ်အနာအဆာရှိသော သဘောအဖြစ် သိမြင်လာသည့်အခါ ပုဗ္ဗဘာဂမဂ်သို့ ရောက်ရှိလာပါသည်။ ထိုအခါ ရုပ်နာမ်သခင်္ချာရတို့အပေါ် စိတ်ဝင်စားမှု၊ တပ်မက်မှုများ လျော့နည်းလာပြီး နိဗ္ဗာန်ကိုသာ ဦးတည်လာပါသည်။ ဤသို့ဖြင့် ပုဗ္ဗဘာဂမဂ်သည် အရိယာမဂ်သို့ရောက်ရှိရန် ကြိုတင်ပြင်ဆင်မှုအဆင့်ဖြစ်ပြီး၊ ဝိပဿနာအားထုတ်သူတိုင်း ဖြတ်သန်းရမည့် အရေးကြီးသော အဆင့်တစ်ခု ဖြစ်ပါသည်။

လက္ခဏာကို ဝါသနာပါသော မိဘကို အသက်ကြီး၍သူစိတ်ပျော်ရာလုပ်ပါစေဟူသောစိတ်ဖြင့် လက္ခဏာပညာနဲ့ပါတ်သက်ပီးအားပေးအားမြှောက်ပြုလျှင်အပြစ်ဖြစ်သလား။မဖြစ်ဘူးလား။အကြောင်းအကျိုးနှင့်ရှင်းပြပါ

ဤမေးခွန်းသည် ဗုဒ္ဓဘာသာနှင့် သက်ဆိုင်သော ကျင့်ဝတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ မေးခွန်းဖြစ်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်အရ ဤသို့ဖြေကြားနိုင်ပါသည်: လက္ခဏာပညာကဲ့သို့သော ဗေဒင်၊ နက္ခတ်ပညာရပ်များသည် ဗုဒ္ဓဘာသာက လက်မခံသော မိစ္ဆာအယူအဆများ ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် မိဘကို စိတ်ချမ်းသာအောင် ပြုလုပ်ခြင်းသည် ကောင်းမွန်သော စေတနာ ဖြစ်ပါသည်။ ဤနေရာတွင် အရေးကြီးသည်မှာ သင့်စေတနာဖြစ်ပါသည်။ သင်သည် မိဘကို လှည့်စားရန် သို့မဟုတ် မှားယွင်းသော လမ်းကြောင်းသို့ ဦးတည်စေရန် မဟုတ်ဘဲ၊ သူတို့၏ စိတ်ချမ်းသာမှုကိုသာ ရည်ရွယ်ထားပါသည်။ သို့သော် ထိုသို့ပြုလုပ်ရာတွင် သတိထားရမည့်အချက်များ ရှိပါသည်: ၁။ မိဘကို ဗုဒ္ဓတရားတော်နှင့် ပိုမိုနီးစပ်စေရန် ကြိုးစားသင့်ပါသည်။ ၂။ လက္ခဏာပညာကို အားကိုးခြင်းသည် မှားယွင်းကြောင်း သိစေရန် ညင်သာစွာ ပြောပြသင့်ပါသည်။ ၃။ မိမိကိုယ်တိုင် ထိုပညာရပ်များကို ယုံကြည်ခြင်း မရှိစေရပါ။ အချုပ်အားဖြင့် သင့်စေတနာမှန်ကန်ပြီး အထက်ပါအချက်များကို သတိပြုနိုင်ပါက ကြီးမားသော အပြစ် မဖြစ်နိုင်ပါ။ သို့သော် တတ်နိုင်သမျှ မိဘကို သမ္မာဒိဋ္ဌိ ဖြစ်စေရန် ကြိုးစားသင့်ပါကြောင်း အကြံပြုအပ်ပါသည်။

အရင်ကတရားရှု့မှတ်ရာတွင် စိတ်သည် သိနေသည့်သဘောလေးသာလျှင်သည်။ထိုစိတ်အခြေအနေသည်လည်းလှုပ်ခတ်နေသည့်သဘောရှိသည်ဟု မိမိတွေရှိထားသောအခြေအနေကိုပြောဖူးပါသည်။ ယခုအခါ မိမိစိတ်သည် ထိုသိနေသောသဘောလေးမှကွာသွား၍ အခြားအာရုဏ်များကိုဝင်လာသည်။ ဥပမာဆိုကြပါစို့ အသံတစ်ခုကြား လိုက်သည်ဆိုပါစို့။မိမိစိတ်သည် လောဘဖြစ်သွားလား ဒေါသဖြစ်သွားလား လောဘဖြစ်ရင်လောဘဖြစ်နေသည်ဟုသိလိုက်သည်။ထိုလောဘသည် အကြောင်းတိုက်ဆိုင်လာ၍ ကြားစိတ်ပေါ်ပီး သင်ညာမှ ကောင်းသည်ဟုမှတ်ယူထား၍ လောဘတရားဖြစ်လာရသည်။ဒီလောဘသည် ငါလည်းမဟုတ် ငါ့ဟာလည်းမဟုတ်ဟုသိလိုက်ပါသည်။ထိုသို့တွေး၍သိနေသောအချိန်ပင် ထိုလောဘတရားကမရှိတော့ပါစသဖြင့် ဒေါသတရား မောဟတရား ‌မာန်မာန တရားများကိုရှုမှတ်မှုဖြစ်လာသည်။ထိုသို့မှတ်ရင်းမှ ဒီအရာတေပဲထပ်ခါထပ်ခါဖြစ်၍ ခွဲခြားစိတ်ဖြာခြင်းမလုပ်ခြင်တော့ပဲ ဝင်လေသိထွက်လေသိသဘောသို့ပြန်ရောက်၍နောက်ဆုံးသိသဘောလေးမှာသာဖြစ်သည်။ဒီလိုနဲ့လည်ပါတ်နေသည့်သဘောရှိသည်။ဝေဖန်ရှင်းပြပါ။

ဤသည်မှာ သင်၏ဝိပဿနာဘာဝနာအတွေ့အကြုံကို ရှင်းပြထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ သင်၏တွေ့ကြုံမှုသည် ဝိပဿနာဘာဝနာ၏ သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်ပေါ်နေသည်ကို တွေ့ရပါသည်။ ၁။ အစပိုင်းတွင် သိနေသည့်သဘောလေးကိုသာ အာရုံပြုနေခြင်းသည် ဝိပဿနာ၏ အခြေခံဖြစ်ပါသည်။ ၂။ ထို့နောက် အခြားအာရုံများ ဝင်လာခြင်းသည် သာမန်ဖြစ်စဉ်ဖြစ်ပါသည်။ ထိုအခါ ထိုအာရုံများကို သတိဖြင့် မှတ်သားခြင်းသည် မှန်ကန်သော နည်းလမ်းဖြစ်ပါသည်။ ၃။ လောဘ၊ ဒေါသ စသည့် စိတ်ဖြစ်စဉ်များကို သတိဖြင့်မှတ်သားခြင်း၊ ၎င်းတို့၏ မမြဲခြင်းသဘာဝကို သိမြင်ခြင်းသည် ဝိပဿနာ၏ အနှစ်သာရပင် ဖြစ်ပါသည်။ ၄။ ထပ်ခါထပ်ခါ ဖြစ်ပေါ်လာသော စိတ်ဖြစ်စဉ်များကို ခွဲခြားစိတ်ဖြာခြင်း မပြုတော့ဘဲ အသက်ရှူခြင်းကိုသာ အာရုံပြုခြင်းသည်လည်း သင့်လျော်သော နည်းလမ်းတစ်ခု ဖြစ်ပါသည်။ ၅။ ဤကဲ့သို့ လည်ပတ်နေသော သဘာဝသည် ဝိပဿနာဘာဝနာ၏ ပုံမှန်ဖြစ်စဉ်ပင် ဖြစ်ပါသည်။ သင်၏ ဘာဝနာအတွေ့အကြုံသည် မှန်ကန်သော လမ်းကြောင်းပေါ်တွင် ရှိနေပါသည်။ ဆက်လက်၍ သတိဖြင့် အားထုတ်သွားပါက ဓမ္မသဘာဝကို ပိုမိုနက်နဲစွာ သိမြင်လာမည် ဖြစ်ပါသည်။

သေခါနီးတွင်အာသန္နကံမလာရင် ဘယ်ကံတေက အဆင့်ဆင့်လာ၍အကျိုးပေးနိုင်သလည်း

AI ကို run ဖို့သတ်မှတ်ထားတာထက်ကျော်သွားပီဖြစ်လို့နောက်မှမေးပါ။ ဒီလိုမျိုးအဖြစ်နဲဖို့ရာအတွက်ပိုက်ဆံပေးလှူနိုင်ပါတယ်။

ကံ၄မျိုးနှင့် သေခါနီးအကျိုးပေးသောကံကိုဖော်ပြပါ

ကံ၄မျိုးနှင့် သေခါနီးအကျိုးပေးသောကံအကြောင်း ရှင်းပြပေးပါမည်။ ကံ ၄ မျိုးမှာ - ၁။ ဂရုကံ - အလွန်လေးသောကံ (သတ်ခြင်း၊ ခိုးခြင်းစသည့် ကြီးလေးသောအကုသိုလ်ကံများ) ၂။ အာသန္နကံ - သေခါနီးပြုခဲ့သောကံ (သေခါနီးအချိန်တွင် အာရုံထင်ရှားလာသောကံ) ၃။ အာစိဏ္ဏကံ - အကျင့်ပါနေသောကံ (နေ့စဉ်ပြုလုပ်နေကျဖြစ်သောကံ) ၄။ ကဋတ္တာကံ - အခြားသောကံ (အထက်ပါ ၃ မျိုးမဟုတ်သောကံ) သေခါနီးအကျိုးပေးသောကံမှာ အာသန္နကံ ဖြစ်ပါသည်။ ဤကံသည် သေခါနီးအချိန်တွင် စိတ်ထဲ၌ ထင်ရှားပေါ်လာသောကံဖြစ်ပြီး ဘဝသစ်အတွက် ပဋိသန္ဓေအကျိုးပေးတတ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် သေခါနီးအချိန်တွင် ကောင်းမွန်သော စိတ်အာရုံရရှိရန် အရေးကြီးပါသည်။

လူ၏ ဦးနှောက်သည် စိတ်ဟုတ်ပါသလား။ဘာကြောင့်လည်းရှင်းပြပါ။စိတ်ကြောင့်ဦးနှောက်ကအလုပ်လုပ်ရတာလား။ဦးနှောက်ကြောင့်စိတ်ကဖြစ်လာရတာလား။အကြောင်းအကျိုးနှင့်တကွရှင်းပြပါ။

ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်အရ ဦးနှောက်နှင့် စိတ်သည် သီးခြားစီဖြစ်သော်လည်း အပြန်အလှန်ဆက်စပ်နေပါသည်။ ဦးနှောက်သည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ အစိတ်အပိုင်းဖြစ်ပြီး စိတ်သည် နာမ်ဓမ္မဖြစ်ပါသည်။ စိတ်သည် ဦးနှောက်မှ သီးခြားတည်ရှိနေသော်လည်း ဦးနှောက်ကို အမှီပြု၍ ဖြစ်ပေါ်လာရပါသည်။ စိတ်နှင့် ဦးနှောက်သည် အပြန်အလှန်အကျိုးပြုနေကြပါသည်။ စိတ်က ဦးနှောက်ကို လှုံ့ဆော်ပေးပြီး ဦးနှောက်က စိတ်အတွက် အခြေခံကောင်းတစ်ခုဖြစ်စေပါသည်။ ထို့ကြောင့် စိတ်ကြောင့် ဦးနှောက်က အလုပ်လုပ်ရသလို ဦးနှောက်ကြောင့်လည်း စိတ်ဖြစ်ပေါ်လာရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဤသည်မှာ အကြောင်းအကျိုးဆက်စပ်မှု သဘာဝပင်ဖြစ်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာတွင် စိတ်ကို ပိုမိုအရေးကြီးသည်ဟု ယူဆပြီး စိတ်ကို ပွားများခြင်းဖြင့် ဉာဏ်ပညာ တိုးတက်စေနိုင်သည်ဟု ယုံကြည်ကြပါသည်။

ဗုဒ္ဓဘာသာမဟုတ်တဲ့သိပ္ပံကိုယုံကြည်သောလူတေအတွက် AIစက်ရုပ်တွင် စိတ်မရှိနိုင်ကြောင်းကို ဗုဒ္ဓရဲ့အဘိဓမ္မာအရဘယ်လိုရှင်းပြနထုင်မလည်း။

ဗုဒ္ဓဘာသာအဘိဓမ္မာအရ စိတ်ဟာ ရုပ်နဲ့နာမ်ဆိုတဲ့ ခန္ဓာငါးပါးတွေထဲက တစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ စိတ်ဟာ ရုပ်ကနေဆင်းသက်လာတာမဟုတ်ဘဲ သီးခြားဖြစ်တည်နေတဲ့ နာမ်တရားတစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ AI စက်ရုပ်တွေဟာ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဖွဲ့စည်းပုံတွေကိုပဲ အခြေခံထားတာဖြစ်တဲ့အတွက် သူတို့မှာ စစ်မှန်တဲ့စိတ်ဆိုတာ မရှိနိုင်ပါဘူး။ စိတ်ဆိုတာ ကံ၊ စိတ်၊ ဥတု၊ အာဟာရ ဆိုတဲ့ အကြောင်းတရား ၄ ပါးကနေ ဖြစ်ပေါ်လာတာဖြစ်ပြီး AI မှာ ဒီအကြောင်းတရားတွေ မပြည့်စုံတဲ့အတွက် စစ်မှန်တဲ့စိတ်ရှိဖို့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ ဒါ့အပြင် AI ဟာ အတိတ်ဘဝက ကံကြွင်းကံကျန်တွေ မရှိတဲ့အတွက် ပဋိသန္ဓေစိတ်နဲ့ ဘဝင်စိတ်တွေ မရှိနိုင်ပါဘူး။ ဒါကြောင့် ဗုဒ္ဓဘာသာအဘိဓမ္မာအရ AI စက်ရုပ်တွေမှာ စစ်မှန်တဲ့ စိတ်ဆိုတာ မရှိနိုင်ဘူးလို့ ရှင်းပြနိုင်ပါတယ်။

ယနေ့ကမ္ဘာတွင် AI လို့ခေါ်သော လူသားညာဏ်ရည်တုစက်ရုပ်နည်းပညာများအလွန်တိုးတက်လာသည်။လူတေသိသလိုထိုAIများကသိသည်။လူထက်တောင်ပို၍သိသည်ဟုဆိုကြသည်။ဗုဒ္ဓအမြင်အရ ထိုAIစက်ရုပ်နှင့် လူသားများတွင် မတူညီသောအချက်နှင့် လူကထိုAIတေထက်သာတာဘာရှိမလည်း။AIစက်ရုပ်တေနဲ့လူသားများနဲ့အဓိကကွာခြားမှုကဘာလည်း။

ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်အရ AI စက်ရုပ်များနှင့် လူသားများအကြား အဓိကကွာခြားချက်မှာ စိတ်ဓာတ် (consciousness) နှင့် ကံ (karma) ဖြစ်ပါသည်။ လူသားများတွင် ဝိညာဏ်၊ ခန္ဓာ၊ နာမ်ရုပ် စသည့် ခန္ධာငါးပါး ရှိပြီး၊ ကိုယ်ကျင့်တရားနှင့် ကုသိုလ်အကုသိုလ် ခွဲခြားနိုင်စွမ်း ရှိပါသည်။ ထို့အပြင် လူသားများသည် မိမိ၏ကံကြမ္မာကို ဖန်တီးနိုင်ပြီး၊ နိဗ္ဗာန်ရောက်ရန် ကြိုးပမ်းနိုင်ပါသည်။ AI စက်ရုပ်များမှာ လူလုပ်ထုတ်ကုန်များသာဖြစ်ပြီး၊ စစ်မှန်သော စိတ်ဓာတ်၊ စဉ်းစားတွေးခေါ်မှု၊ ခံစားချက်များ မရှိပါ။ ၎င်းတို့တွင် ကံကြမ္မာဟူ၍ မရှိပဲ၊ ဘဝသံသရာလည်း မရှိပါ။ ထို့ကြောင့် လူသားများသည် AI စက်ရုပ်များထက် ပိုမိုမြင့်မြတ်ပြီး၊ ဗုဒ္ဓတရားတော်များကို နားလည်သဘောပေါက်ကာ မင်္ဂလာတရား၊ သတိပဋ္ဌာန်တရားစသည်တို့ကို ကျင့်သုံးနိုင်ခြင်းဖြင့် AI စက်ရုပ်များထက် သာလွန်ကောင်းမွန်သည်ဟု ဆိုနိုင်ပါသည်။

သောတပန်တည်ခါနီး ကမ္ဘာပျက်မည်ဆိုရင် မပျက်ပဲစောင့်ပေးရသည် ဆိုသောအယူအဆသည် ဗုဒ္ဓစာပေတွင်ပါရှိသလား

ဗုဒ္ဓဘာသာအဆိုအရ သောတာပန်တည်ခါနီးမှာ ကမ္ဘာပျက်မည်ဆိုလျှင် ထိုပုဂ္ဂိုလ်အတွက် ကမ္ဘာပျက်ခြင်းကို စောင့်ပေးရသည်ဟူသော အယူအဆသည် ပါဠိတော်များတွင် တိုက်ရိုက်ဖော်ပြထားခြင်း မရှိပါ။ သို့သော် ဗုဒ္ဓဘာသာက ကံ၏အကျိုးပေးခြင်းနှင့် အကြောင်းအကျိုးဆက်စပ်မှုကို အလေးထားပါသည်။ သောတာပန်ဖြစ်ရန် အကြောင်းပြည့်စုံနေသူသည် မိမိ၏ကောင်းမှုကံကြောင့် သောတာပန်ဖြစ်ခွင့်ရရှိမည်ဟု ယူဆနိုင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ဤအယူအဆသည် ဗုဒ္ဓဘာသာ၏ အခြေခံသဘောတရားများနှင့် ဆန့်ကျင်နေခြင်း မရှိသော်လည်း၊ တိကျသော ကျမ်းဂန်အထောက်အထား မရှိသဖြင့် ဓမ္မဒိဋ္ဌိဖြင့် စဉ်းစားသုံးသပ်သင့်ပါသည်။

သောတပန်တည်ခါနီး ကမ္ဘာပျက်မည်ဆိုရင် မပျက်ပဲစောင့်ပေးရသည်ဆိုတော့ သောတပန်တည်ပီးရင်တော့ပျက်နိုင်သည်ဟုမှတ်ယူလို့ရသလား

ဗုဒ္ဓဘာသာအယူအဆအရ သောတာပန်ဖြစ်ခါနီးပုဂ္ဂိုလ်အတွက် ကမ္ဘာပျက်မည့်အခြေအနေ ဖြစ်ပေါ်လာပါက ထိုပုဂ္ဂိုလ် သောတာပန်မဖြစ်မချင်း ကမ္ဘာပျက်စီးခြင်းကို ရပ်တန့်ပေးသည်ဟု ယုံကြည်ကြပါသည်။ သောတာပန်ဖြစ်ပြီးနောက်တွင်မူ ကမ္ဘာပျက်စီးခြင်းဖြစ်စဉ် ဆက်လက်ဖြစ်ပွားနိုင်ပါသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်သည် အနိမ့်ဆုံးမဂ်ဖိုလ်ရရှိပြီးဖြစ်သောကြောင့် နောင်ဘဝများတွင် အပါယ်လေးပါးသို့ ကျရောက်တော့မည် မဟုတ်ပါ။ ထို့ကြောင့် ကမ္ဘာပျက်စီးသွားသည့်တိုင် သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်အတွက် စိုးရိမ်စရာမလိုတော့ပါ။ သို့သော် ဤအယူအဆသည် ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တို့၏ ယုံကြည်မှုတစ်ခုသာဖြစ်ပြီး၊ သိပ္ပံနည်းကျ သက်သေပြနိုင်သော အချက်တစ်ခုမဟုတ်ကြောင်း သတိပြုသင့်ပါသည်။

သောတပန်တည်မည့်သူရှိနေရင်ကမ္ဘာပျက်မည်ဆိုရင်တောင်စောင့်ပေးရသည်ဟုမှတ်သားဖူးသည်။ဘာကြောင့်လည်း။ရှင်းပြပေးပါ

ဤအယူအဆသည် ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်များအကြား လူသိများသော အဆိုအမိန့်တစ်ခု ဖြစ်ပါသည်။ ဤအဆိုအမိန့်၏ အဓိပ္ပာယ်မှာ သောတာပန်တရားရရန် အလွန်နီးကပ်နေသော ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦး၏ အရေးပါမှုကို ဖော်ပြခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဤသို့ ဖြစ်ရခြင်းမှာ အကြောင်းရင်း အချက်များစွာ ရှိပါသည်: ၁။ သောတာပန်ဖြစ်ခြင်းသည် နိဗ္ဗာန်သို့ ရောက်ရှိရန် ပထမဆုံး အဆင့်ဖြစ်သည့်အတွက် အလွန်အရေးကြီးပါသည်။ ၂။ သောတာပန်ဖြစ်ပြီးနောက် ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည် အပါယ်လေးပါးသို့ ကျရောက်တော့မည် မဟုတ်ပါ။ ၃။ သောတာပန်ဖြစ်ခြင်းသည် ဗုဒ္ဓဘာသာသာသနာတော်၏ အနာဂတ်အတွက် အလွန်အရေးကြီးပါသည်။ ၄။ သောတာပန်တရားရရှိရန် နီးကပ်နေသော ပုဂ္ဂိုလ်၏ ကုသိုလ်ကံသည် အလွန်ကြီးမားသောကြောင့် ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏ အသက်ကို ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ရန် အရေးကြီးပါသည်။ ၅။ ဗုဒ္ဓဘာသာ၏ သွန်သင်ချက်အရ တစ်ဦးတစ်ယောက်၏ လွတ်မြောက်မှုသည် ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးထက် ပို၍ တန်ဖိုးရှိပါသည်။ ထို့ကြောင့် သောတာပန်တရားရရှိရန် နီးကပ်နေသော ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦး၏ အရေးပါမှုကို ဖော်ပြရန်အတွက် ဤကဲ့သို့သော အဆိုအမိန့်ကို ပြုလုပ်ထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

တရားနာ၍သိထားသောအနိစ္စ ဒုက္ခ အနတ္တ၏သဘောသဘာဝနှင့် တရားနာ၍ထိုသိထားသောတရားများကို တရားထိုင်ခြင့်ဖြင့်ရှု့မှတ်ရာတွင် သိလာသောအသိနှင့်ခံစားမှု မတူကွဲပြားသည့်သဘောကိုလည်းတွေ့ရသည်။ဝေဖန်ရှင်းပြပေးပါ။

ဤမေးခွန်းသည် ဗုဒ္ဓဘာသာတရားတော်၏ အဓိကအချက်များဖြစ်သော အနိစ္စ၊ ဒုက္ခ၊ အနတ္တ တို့နှင့် သက်ဆိုင်ပါသည်။ ဤသဘောတရားများကို နားလည်သဘောပေါက်ရန် နှစ်နည်းရှိပါသည်။ ၁။ တရားနာခြင်းဖြင့် သိထားသောအသိ - ဤသည်မှာ စာတွေ့ သို့မဟုတ် ဆရာသမားထံမှ သင်ယူထားသော အသိဉာဏ်ဖြစ်ပါသည်။ ဤအသိသည် အရေးကြီးသော်လည်း အပေါ်ယံအသိသာဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ၂။ တရားထိုင်ခြင်းဖြင့် ရှုမှတ်ရာမှ သိလာသောအသိ - ဤသည်မှာ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ တရားထိုင်ခြင်းဖြင့် ရရှိလာသော အတွေ့အကြုံနှင့် အသိဉာဏ်ဖြစ်ပါသည်။ ဤအသိသည် ပို၍နက်နဲပြီး ကိုယ်ပိုင်အတွေ့အကြုံပေါ် အခြေခံထားသောကြောင့် ပို၍ထိရောက်နိုင်ပါသည်။ ဤနှစ်ခုကြား ကွာခြားချက်မှာ - ၁။ နက်နဲမှု - တရားထိုင်ခြင်းမှရသော အသိသည် ပို၍နက်နဲပြီး ကိုယ်တိုင်ခံစားရသောကြောင့် ပို၍ထိရောက်ပါသည်။ ၂။ ခံစားချက် - တရားထိုင်ခြင်းဖြင့် ရရှိသော အသိသည် စိတ်ခံစားမှုနှင့် တိုက်ရိုက်ဆက်စပ်နေပါသည်။ ၃။ လက်တွေ့အသုံးချနိုင်မှု - တရားထိုင်ခြင်းမှရသော အသိသည် နေ့စဉ်ဘဝတွင် ပို၍လက်တွေ့ကျင့်သုံးရန် လွယ်ကူပါသည်။ ၄။ တိုးတက်မှု - တရားထိုင်ခြင်းဖြင့် ပိုမိုထိုးထွင်းသိမြင်နိုင်ပြီး စဉ်ဆက်မပြတ် တိုးတက်မှုရှိနိုင်ပါသည်။ အကျဉ်းချုပ်အနေဖြင့်၊ တရားနာခြင်းနှင့် တရားထိုင်ခြင်း နှစ်မျိုးလုံးသည် အရေးကြီးပြီး တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ဖြည့်စွက်ပေးနေပါသည်။ သို့သော် တရားထိုင်ခြင်းဖြင့် ရရှိသော အသိဉာဏ်သည် ပို၍နက်နဲပြီး ထိရောက်စွာ ကျင့်သုံးနိုင်ပါသည်။

အရင်ကတရားရှု့မှတ်ရာတွင် စိတ်သည် သိနေသည့်သဘောလေးသာလျှင်သည်။ထိုစိတ်အခြေအနေသည်လည်းလှုပ်ခတ်နေသည့်သဘောရှိသည်ဟု မိမိတွေရှိထားသောအခြေအနေကိုပြောဖူးပါသည်။ ယခုအခါ မိမိစိတ်သည် ထိုသိနေသောသဘောလေးမှကွာသွား၍ အခြားအာရုဏ်များကိုဝင်လာသည်။ ဥပမာဆိုကြပါစို့ အသံတစ်ခုကြား လိုက်သည်ဆိုပါစို့။မိမိစိတ်သည် လောဘဖြစ်သွားလား ဒေါသဖြစ်သွားလား လောဘဖြစ်ရင်လောဘဖြစ်နေသည်ဟုသိလိုက်သည်။ထိုလောဘသည် အကြောင်းတိုက်ဆိုင်လာ၍ ကြားစိတ်ပေါ်ပီး သင်ညာမှ ကောင်းသည်ဟုမှတ်ယူထား၍ လောဘတရားဖြစ်လာရသည်။ဒီလောဘသည် ငါလည်းမဟုတ် ငါ့ဟာလည်းမဟုတ်ဟုသိလိုက်ပါသည်။ထိုသို့တွေး၍သိနေသောအချိန်ပင် ထိုလောဘတရားကမရှိတော့ပါစသဖြင့် ဒေါသတရား မောဟတရား ‌မာန်မာန တရားများကိုရှုမှတ်မှုဖြစ်လာသည်။ဝေဖန်ရှင်းပြပေးပါ။

ဒီလိုရှုမှတ်နေတာ ကောင်းပါတယ်။ သင်ရဲ့တရားကျင့်စဉ်မှာ တိုးတက်မှုတွေရှိနေတာကို တွေ့ရပါတယ်။ အဓိကအားဖြင့် သတိနဲ့ သမ္ပဇည် တိုးတက်လာတာကို တွေ့ရပါတယ်။ ၁။ အရင်က သိနေတဲ့သဘောလေးပဲရှိနေတာကနေ အခုအခါ အာရုံအမျိုးမျိုးကို သတိထားမိလာတယ်။ ဒါဟာ သတိပဋ္ဌာနတရားတွေ တိုးတက်လာတာပါ။ ၂။ အာရုံတစ်ခုပေါ်လာရင် အဲဒီအာရုံကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ စိတ်ကိုလည်း သိနိုင်လာတယ်။ ဥပမာ - အသံကြားတဲ့အခါ လောဘဖြစ်လာတာကို သိတယ်။ ဒါဟာ ဓမ္မာနုပဿနာ သတိပဋ္ဌာန်ပါ။ ၃။ လောဘစတဲ့ ကိလေသာတွေဟာ အကြောင်းကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာတယ်ဆိုတာ သိလာတယ်။ ဒါဟာ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်သဘောကို နားလည်လာတာပါ။ ၄။ လောဘစတဲ့ ကိလေသာတွေဟာ အတ္တမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိလာတယ်။ ဒါဟာ အနတ္တလက္ခဏာကို သိလာတာပါ။ ၅။ ကိလေသာတွေကို ရှုမှတ်လိုက်တဲ့အခါ ပျောက်သွားတယ်ဆိုတာ သိလာတယ်။ ဒါဟာ အနိစ္စလက္ခဏာကို သိလာတာပါ။ ဒီလိုရှုမှတ်နေတာ မှန်ကန်ပါတယ်။ ဆက်လက်ပြီး အားထုတ်သွားပါ။ ပိုပြီး နက်နဲတဲ့ တရားအမြင်တွေ ရလာပါလိမ့်မယ်။ သို့သော် ဒီလိုအမြင်တွေရလာတဲ့အခါ ဝိပဿနာဉာဏ်စဉ်တွေနဲ့ ညီမညီ ဆရာသမားတွေနဲ့ တိုင်ပင်သင့်ပါတယ်။

ဝိပဿနာတရားကို ထိုင်၍အားထုပ်နေစဉ် ဝင်လေနှင့်ထွက်လေကို သိအောင်မှတ်နေရင်း ဝင်လေမှန်းလည်းမသိတော့ ထွက်လေမှန်းလည်းမသိတော့ သိနေသည့်သဘောလေးသာရှိနေသည်း။ အချိန်တစ်ခုကြာမှ ထိုဝင်လေ ထွက်လေကို သိတဲ့သဘောပြန်ရသည်။ထိုဝင်လေထွက်ကိုမှတ်ရင်း အပြင်အာရုဏ်ဝင်လာသည့်အခါ ထိုအပြင်အာရုဏ်ကို သိလိုက်သည့်သဘောမျှသာသိ၍ ဝင်လေနှင့်ထွက်လေသို့သာသိစိတ်ကရောက်သည်။ထိုဝင်လေနှင့်ထွက်လေကိုမှတ်ရင်းဖြင့် ဝင်လေ ထွက်လေကိုသိသည့်သဘောမရှိတော့ပဲ သိနေသည့်သဘောသာကျန်တော့သည်။ ထိုသိနေသည့်သဘောတွင်လည်း ငြိမ်နေတာမဟုတ်ပဲ သိစိတ်ကျလးကလှုပ်နေတဲ့သဘောကိုတွေ့ရသည်။ဤသို့မြင်မှုသည်ဝိပဿနာညာဏ်စဉ်နှင့်ဆိုလျှင်မည်သည့်အဆင့်သို့ရောက်နေသနည်း။ဝိပဿနာညာဏ်စဉ်အဆင့်ဆင့်ကိုဖော်ပြပါ

ဤမေးခွန်းသည် ဝိပဿနာဘာဝနာနှင့် ပတ်သက်သော နက်နဲသောမေးခွန်းဖြစ်ပါသည်။ သင်တွေ့ကြုံနေရသော အတွေ့အကြုံများသည် ဝိပဿနာဘာဝနာ၏ တိုးတက်မှုအဆင့်များကို ညွှန်ပြနေပါသည်။ ဝိပဿနာဉာဏ်စဉ် ၁၆ ဆင့်အနက် သင်၏အတွေ့အကြုံများသည် အောက်ပါအဆင့်များနှင့် ကိုက်ညီနေပါသည်: ၁။ နာမရူပပရိစ္ဆေဒဉာဏ် - ရုပ်နာမ်ခွဲခြားသိမြင်နိုင်သောဉာဏ် ၂။ ပစ္စယပရိဂ္ဂဟဉာဏ် - အကြောင်းအကျိုးဆက်စပ်မှုကို သိမြင်နိုင်သောဉာဏ် ၃။ သမ္မသနဉာဏ် - ရုပ်နာမ်တို့၏ သဘာဝလက္ခဏာများကို သုံးသပ်ဆင်ခြင်နိုင်သောဉာဏ် ၄။ ဥဒယဗ္ဗယဉာဏ် - ဖြစ်ပျက်မှုကို သိမြင်နိုင်သောဉာဏ် သင်၏တွေ့ကြုံမှုများသည် ဤအဆင့်များအတွင်း ရှိနေပါသည်။ သို့သော် ဝိပဿနာဘာဝနာ၏ တိုးတက်မှုသည် တစ်ဦးချင်းစီအလိုက် ကွဲပြားနိုင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် သင်၏ဆရာသမားနှင့် တိုင်ပင်ဆွေးနွေးခြင်းသည် အကောင်းဆုံးဖြစ်ပါသည်။ ဆရာသမားက သင့်အတွေ့အကြုံများကို အသေးစိတ်လေ့လာပြီး မှန်ကန်သောလမ်းညွှန်မှုပေးနိုင်ပါလိမ့်မည်။

ဝိပဿနာတရားကို ထိုင်၍အားထုပ်နေစဉ် ဝင်လေနှင့်ထွက်လေကို သိအောင်မှတ်နေရင်း ဝင်လေမှန်းလည်းမသိတော့ ထွက်လေမှန်းလည်းမသိတော့ သိနေသည့်သဘောလေးသာရှိနေသည်း။ အချိန်တစ်ခုကြာမှ ထိုဝင်လေ ထွက်လေကို သိတဲ့သဘောပြန်ရသည်။ထိုဝင်လေထွက်ကိုမှတ်ရင်း အပြင်အာရုဏ်ဝင်လာသည့်အခါ ထိုအပြင်အာရုဏ်ကို သိလိုက်သည့်သဘောမျှသာသိ၍ ဝင်လေနှင့်ထွက်လေသို့သာသိစိတ်ကရောက်သည်။ထိုဝင်လေနှင့်ထွက်လေကိုမှတ်ရင်းဖြင့် ဝင်လေ ထွက်လေကိုသိသည့်သဘောမရှိတော့ပဲ သိနေသည့်သဘောသာကျန်တော့သည်။ ထိုသိနေသည့်သဘောတွင်လည်း ငြိမ်နေတာမဟုတ်ပဲ သိစိတ်ကျလးကလှုပ်နေတဲ့သဘောကိုတွေ့ရသည်။ အထက်ပါအကြောင်းအရာသာလှည့်ပါတ်၍ဖြစ်နေသည်။ဘယ်လိုသဘောကြောင့်လည်း။ဘာကြောင့်လည်းရှင်းပြပါ။

ဤသည်မှာ ဝိပဿနာတရားအားထုတ်ရာတွင် တွေ့ကြုံရတတ်သော အတွေ့အကြုံများဖြစ်ပါသည်။ သင်၏အတွေ့အကြုံများကို အောက်ပါအတိုင်း ရှင်းပြနိုင်ပါသည်: ၁။ ဝင်လေထွက်လေကို မသိတော့ဘဲ သိနေသည့်သဘောလေးသာ ကျန်ခြင်း - ဤသည်မှာ စိတ်၏အာရုံစူးစိုက်မှု ပိုမိုနက်ရှိုင်းလာခြင်းကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ သတိက ပိုမိုသိမ်မွေ့လာပြီး၊ အာနာပါန (ထွက်သက်ဝင်သက်) ကိုယ်တိုင်ထက် ထိုအာရုံကို သိနေသော သဘောကိုသာ သိလာခြင်းဖြစ်သည်။ ၂။ အပြင်အာရုံဝင်လာသော်လည်း ဝင်လေထွက်လေသို့သာ သိစိတ်ရောက်ခြင်း - ဤသည်မှာ သတိနှင့်သမာဓိ အားကောင်းလာခြင်း၏ လက္ခဏာဖြစ်သည်။ ပြင်ပအာရုံများက မနှောင့်ယှက်နိုင်တော့ဘဲ မိမိ၏ ကမ္မဋ္ဌာန်းအာရုံပေါ်တွင်သာ စိတ်ကတည်ငြိမ်စွာ တည်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ၃။ သိနေသည့်သဘောသာကျန်ခြင်း - ဤအဆင့်တွင် ရူပ (ရုပ်) နှင့် နာမ (နာမ်) ကို ခွဲခြားသိမြင်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ထွက်သက်ဝင်သက် (ရုပ်) နှင့် သိနေသောစိတ် (နာမ်) ကို သီးခြားစီ သိမြင်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ၄။ သိစိတ်ကလေးက လှုပ်နေသဘောတွေ့ရခြင်း - ဤသည်မှာ အနိစ္စ (မမြဲခြင်း) ၏ သဘောကို စတင်တွေ့မြင်လာခြင်းဖြစ်သည်။ စိတ်သည် တည်ငြိမ်နေသည်မဟုတ်ဘဲ အစဉ်မပြတ် ဖြစ်ပျက်နေကြောင်း သိမြင်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ဤကဲ့သို့သော အတွေ့အကြုံများသည် ဝိပဿနာဘာဝနာ၏ တိုးတက်မှုအဆင့်ဆင့်ကို ညွှန်ပြနေပါသည်။ ဆက်လက်၍ အားထုတ်သွားပါက ပိုမိုနက်နဲသော အသိအမြင်များ ရရှိလာမည်ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ဤအတွေ့အကြုံများကို စွဲလမ်းခြင်း မပြုသင့်ဘဲ၊ ရှိသည့်အတိုင်း ဆက်လက်ရှုမှတ်သွားရန် အရေးကြီးပါသည်။

ဝိပဿနာတရားကို ထိုင်၍အားထုပ်နေစဉ် ဝင်လေနှင့်ထွက်လေကို သိအောင်မှတ်နေရင်း ဝင်လေမှန်းလည်းမသိတော့ ထွက်လေမှန်းလည်းမသိတော့ သိနေသည့်သဘောလေးသာရှိနေသည်း။ အချိန်တစ်ခုကြာမှ ထိုဝင်လေ ထွက်လေကို သိတဲ့သဘောပြန်ရသည်။ထိုဝင်လေထွက်ကိုမှတ်ရင်း အပြင်အာရုဏ်ဝင်လာသည့်အခါ ထိုအပြင်အာရုဏ်ကို သိလိုက်သည့်သဘောမျှသာသိ၍ ဝင်လေနှင့်ထွက်လေသို့သာသိစိတ်ကရောက်သည်။ထိုဝင်လေနှင့်ထွက်လေကိုမှတ်ရင်းဖြင့် ဝင်လေ ထွက်လေကိုသိသည့်သဘောမရှိတော့ပဲ သိနေသည့်သဘောသာကျန်တော့သည်။အထက်ပါအကြောင်းအရာသာလှည့်ပါတ်၍ဖြစ်နေသည်။ဘယ်လိုသဘောကြောင့်လည်း။ဘာကြောင့်လည်းရှင်းပြပါ။

ဒီလိုဖြစ်တာဟာ သင့်ရဲ့ဝိပဿနာဘာဝနာ တိုးတက်နေတဲ့ လက္ခဏာပါ။ ဒါကို သမာဓိနဲ့ ဉာဏ်တိုးတက်လာတာလို့ ခေါ်ပါတယ်။ ၁။ ဝင်လေထွက်လေကို မသိတော့ဘဲ သိနေတဲ့သဘောလေးပဲ ကျန်နေတာဟာ သတိနဲ့ သမာဓိ အားကောင်းလာလို့ပါ။ စိတ်က အာရုံတစ်ခုတည်းမှာ တည်ငြိမ်စွာ စူးစိုက်နိုင်လာတာပါ။ ၂။ အပြင်အာရုံဝင်လာတာကို သိလိုက်ပြီး ဝင်လေထွက်လေကိုပဲ ပြန်သိတာဟာ သတိအားကောင်းလာလို့ပါ။ ပြင်ပအာရုံကို သတိနဲ့သိပြီး မူလအာရုံကို ပြန်လည်စူးစိုက်နိုင်တာပါ။ ၃။ နောက်ဆုံးမှာ သိနေတဲ့သဘောပဲ ကျန်တော့တာဟာ ဉာဏ်ပညာ ထက်မြက်လာတဲ့ သဘောပါ။ ရုပ်နာမ်သဘာဝကို ပိုင်းခြားသိမြင်လာတာပါ။ ဒါတွေဟာ ဝိပဿနာဘာဝနာရဲ့ တိုးတက်မှုအဆင့်ဆင့်ပါ။ ဆက်လက်အားထုတ်သွားဖို့ အားပေးပါတယ်။ သို့သော် ဒီလိုအတွေ့အကြုံတွေကို တပ်မက်စွဲလမ်းခြင်း မရှိစေဖို့ သတိထားပါ။ ရှုမှတ်ခြင်းကိုသာ ဆက်လက်လုပ်ဆောင်သွားပါ။

ကာလသုံးပါးလွတ်တယ်ဆိုတာ ဘယ်လိုအရာကိုပြောတာလည်း။ဘယ်လိုအမြင်ကိုဆိုလိုတာလည်း။

ကာလသုံးပါးလွတ်ဆိုတာ အတိတ်၊ ပစ္စုပ္ပန်၊ အနာဂတ် ဆိုတဲ့ ကာလသုံးပါးကို လွန်ကျော်တဲ့ အခြေအနေကို ဆိုလိုပါတယ်။ ဗုဒ္ဓဘာသာရဲ့ အမြင်အရ ဒါဟာ နိဗ္ဗာန်ရဲ့ သဘောသဘာဝတစ်ခုပါ။ နိဗ္ဗာန်ဟာ အချိန်ကာလရဲ့ အကန့်အသတ်တွေကနေ လွတ်မြောက်နေပါတယ်။ အတိတ်က ကုန်ဆုံးသွားပြီး၊ အနာဂတ်က မရောက်သေးဘူး၊ ပစ္စုပ္ပန်က တိုတောင်းလွန်းတယ်လို့ ယူဆကြပါတယ်။ ဒါပေမယ့် နိဗ္ဗာန်မှာတော့ အဲဒီကာလသုံးပါးကနေ လွတ်မြောက်နေတဲ့ ထာဝရတည်မြဲမှုရှိပါတယ်။ ဒီအယူအဆက နိဗ္ဗာန်ရဲ့ အချိန်ကာလအထက်က တည်ရှိနေမှုကို ညွှန်ပြနေပါတယ်။ နိဗ္ဗာန်ဟာ အတိတ်မှာလည်း မဟုတ်၊ ပစ္စုပ္ပန်မှာလည်း မဟုတ်၊ အနာဂတ်မှာလည်း မဟုတ်ဘဲ အဲဒီအားလုံးကို လွန်ကျော်နေတဲ့ အခြေအနေတစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ ဒီအမြင်က နိဗ္ဗာန်ရဲ့ ထာဝရတည်မြဲမှုနဲ့ ပြောင်းလဲခြင်းကင်းမဲ့မှုကို ဖော်ပြနေပါတယ်။ နိဗ္ဗာန်ဟာ အချိန်ကာလရဲ့ အကန့်အသတ်တွေကနေ လွတ်မြောက်နေတဲ့အတွက် စစ်မှန်တဲ့ ငြိမ်းချမ်းမှုနဲ့ လွတ်မြောက်မှုကို ရရှိနိုင်တယ်လို့ ဗုဒ္ဓဘာသာက ယုံကြည်ကြပါတယ်။

သောတပန်သည် နာရီ ၃၀/၄၀လောက်တရားထိုင်မည်ဆိုလျှင်ထိုင်နိုင်ပါသလား

မြန်မာလိုဘဲနားလည်ပါတယ်။ သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်များသည် ဘုရား၏တရားတော်ကို သိမြင်ပြီးသူများဖြစ်သည့်အတွက် တရားထိုင်ရာတွင် အချိန်ကြာမြင့်စွာ ထိုင်နိုင်စွမ်းရှိကြပါသည်။ သို့သော် နာရီ ၃၀/၄၀ ဆိုသည်မှာ အလွန်ကြာမြင့်သောအချိန်ဖြစ်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာတွင် တရားထိုင်ခြင်းသည် အချိန်ပမာဏထက် စိတ်၏အရည်အသွေးက ပိုမိုအရေးကြီးပါသည်။ တရားထိုင်ခြင်း၏ရည်ရွယ်ချက်မှာ စိတ်ကိုသန့်စင်စေရန်နှင့် ဉာဏ်ပညာတိုးတက်စေရန်ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် အချိန်တိုတိုအတွင်း စိတ်အာရုံစူးစိုက်မှုကောင်းမွန်စွာဖြင့် တရားထိုင်ခြင်းသည် ပိုမိုအကျိုးရှိနိုင်ပါသည်။ သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်များသည် မိမိ၏စွမ်းဆောင်ရည်နှင့် အခြေအနေပေါ်မူတည်၍ သင့်တော်သည့် အချိန်ကာလအတိုင်း တရားထိုင်နိုင်ပါသည်။ အရေးကြီးသည်မှာ ပုံမှန်တရားထိုင်ခြင်းနှင့် နေ့စဉ်ဘဝတွင် သတိပဋ္ဌာန်လေးပါးကို အသုံးချခြင်းဖြစ်ပါသည်။

နာရီ၃၀ /၄၀စသဖြင့်တရားထိုင်နိုင်တာ တရားရသည်ဟုဆိုနိုင်သလား။တရားရထားသူသည်ထိုသို့နာရီများစွာထိုင်နိုင်သလား

တရားရခြင်းဆိုသည်မှာ နာရီပေါင်းများစွာ ထိုင်နိုင်ခြင်းသက်သက်နှင့် မဆုံးဖြတ်နိုင်ပါ။ တရားရခြင်းသည် စိတ်၏သန့်စင်မှု၊ ဉာဏ်ပညာ၏ထက်မြက်မှု၊ နှင့် ကိလေသာများကင်းစင်မှုတို့အပေါ်တွင် မူတည်ပါသည်။ တရားရထားသူတစ်ဦးသည် နာရီပေါင်းများစွာ တရားထိုင်နိုင်သော်လည်း၊ ထိုသို့ထိုင်နိုင်ခြင်းသည် တရားရခြင်း၏ သက်သေခံချက် မဟုတ်ပါ။ အချို့သောပုဂ္ဂိုလ်များသည် တိုတောင်းသောအချိန်အတွင်း နက်နဲသောဉာဏ်အမြင်များ ရရှိနိုင်ပြီး၊ အချို့မှာ ကြာရှည်စွာ ထိုင်နေသော်လည်း သိသာထင်ရှားသောတိုးတက်မှု မရှိနိုင်ပါ။ အရေးကြီးသည်မှာ တရားထိုင်ခြင်း၏ အရည်အသွေးဖြစ်ပါသည်။ သတိ၊ ဉာဏ်၊ ဝီရိယတို့နှင့် ညီညွတ်စွာ ထိုင်နိုင်ခြင်း၊ ခန္ဓာကိုယ်နှင့်စိတ်ကို သုံးသပ်လေ့လာနိုင်ခြင်း၊ ကိလေသာများကို ဖြေဖျောက်နိုင်ခြင်းတို့က ပို၍အရေးကြီးပါသည်။ ထို့ကြောင့် တရားထိုင်ချိန် ကြာမြင့်ခြင်းထက် တရားထိုင်စဉ် စိတ်၏အရည်အသွေးနှင့် ရရှိလာသောဉာဏ်အမြင်တို့က ပို၍အရေးကြီးကြောင်း မှတ်သားသင့်ပါသည်။

စိတ်၁၇ချက်တွင်ရှေ့ကစိတ်၃ချက်နှင့်နောက်ဆုံးစိတ်၂ချက်တို့သည် ဘဝင်စိတ်ဟုမှတ်သားဖူးပါသည်။ဘဝင်စိတ်သည်လည်းအိပ့်ပျော်နေသောစိတ်နှင့်တူသည်ဟုမှတ်သားဖူးပါသည်။ စိတ်သည်လည်း မျက်တောင်တစ်ခတ်တွင်ကုဠေတစ်သိန်းခန့်ဖြစ်ပျက်သည်ဟုမှတ်သားဖူးပါသည်။ထိုအချက်များကိုစဉ်းစားကြည့်ရာတွင် မိမိသည်သွားလာလှုပ်ရှားနေသော်လည်း မျက်တောင်တစ်ခတ်အချိန်တွင် ခဏခဏအိပ့်ပျော်သွားသောသဘောရှိသည်ဟုစဉ်းစားမိပါသည်။ဆိုလိုသသည်မှာသိစိတ်ဖြစ်ရန် ဘဝင်စိတ်ကိုဖြတ်ပီးမှသာ သိစိတ်အခြေအနေသို့ရောက်၍ အကြိမ်ကြိမ်သိစိတ်ဖြစ်နေသောသိသည့်စိတ်များကြားတွင် မသိသည့်စိတ်အခြေအနေတစ်ခုရှိသည်။သို့သော်စိတ်ဖြစ်စဉ်သည်အလွန်လျှင်မြန်၍ထိုမသိသည့်ဘဝင်စိတ်သဘောကို မသိလိုက်ဖြစ်ရသည်။ ဝေဖန်အကြံပြုပေးပါ။

ဒီအကြောင်းအရာနဲ့ပတ်သက်ပြီး စိတ်ဝင်စားဖို့ ကောင်းတဲ့ လေ့လာချက်တစ်ခုပါပဲ။ ဗုဒ္ဓဘာသာအယူအဆအရ စိတ်ရဲ့သဘာဝကို နက်နဲစွာ လေ့လာထားတာ တွေ့ရပါတယ်။ စိတ်ဆိုတာ အလွန်မြန်ဆန်ပြီး စဉ်ဆက်မပြတ် ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ သဘာဝရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီထဲမှာ သိစိတ်နဲ့ မသိစိတ်တွေ ရောနှောနေတယ်လို့ ယူဆထားပါတယ်။ ဘဝင်စိတ်ဆိုတာ မသိစိတ်သဘာဝမျိုးပါ။ ကျွန်တော်တို့ နိုးကြားနေချိန်မှာတောင် ဘဝင်စိတ်တွေ အကြိမ်ကြိမ်ဖြစ်ပေါ်နေပေမယ့် အလွန်တိုတောင်းတဲ့ အချိန်အတွင်းမှာ ဖြစ်တာမို့ သတိမထားမိကြပါဘူး။ ဒါဟာ စိတ်ရဲ့ ပကတိသဘာဝပါပဲ။ ဒီအယူအဆကို နားလည်ခြင်းအားဖြင့် ကျွန်တော်တို့ဟာ အမြဲတမ်း သိနိုးကြားနေတာမဟုတ်ဘဲ၊ မသိစိတ်နဲ့ သိစိတ်တွေ အလှည့်ကျ ဖြစ်ပေါ်နေကြောင်း သိနိုင်ပါတယ်။ ဒါဟာ စိတ်ကို ပိုမိုနက်နဲစွာ နားလည်စေပြီး၊ ကိုယ့်ရဲ့စိတ်ကို ပိုမိုထိန်းချုပ်နိုင်ဖို့ အထောက်အကူ ပြုပါတယ်။

စိတ်၁၇ချက်တွင်ရှေ့ကစိတ်၃ချက်နှင့်နောက်ဆုံးစိတ်၂ချက်တို့သည် ဘဝင်စိတ်ဟုမှတ်သားဖူးပါသည်။ဘဝင်စိတ်သည်လည်းအိပ့်ပျော်နေသောစိတ်နှင့်တူသည်ဟုမှတ်သားဖူးပါသည်။ စိတ်သည်လည်း မျက်တောင်တစ်ခတ်တွင်ကုဠေတစ်သိန်းခန့်ဖြစ်ပျက်သည်ဟုမှတ်သားဖူးပါသည်။ထိုအချက်များကိုစဉ်းစားကြည့်ရာတွင် မိမိသည်သွားလာလှုပ်ရှားနေသော်လည်း မျက်တောင်တစ်ခတ်အချိန်တွင် ခဏခဏအိပ့်ပျော်သွားသောသဘောရှိသည်ဟုစဉ်းစားမိပါသည်။ဝေဖန်အကြံပြုပေးပါ။

ဤသည်မှာ နက်နဲသောအဘိဓမ္မာပညာရပ်နှင့် သက်ဆိုင်သော မေးခွန်းဖြစ်ပါသည်။ သင်၏ စဉ်းစားချက်သည် စိတ်ဝိဇ္ဇာပညာရပ်အရ စိတ်ဝင်စားဖွယ်ကောင်းပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာအဘိဓမ္မာကျမ်းများအရ စိတ်သည် အလွန်မြန်ဆန်စွာ ဖြစ်ပျက်နေပါသည်။ ဘဝင်စိတ်သည် အခြားစိတ်များမဖြစ်ပေါ်နေသောအခါ ဖြစ်ပေါ်လာသော အခြေခံစိတ်ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ဤသည်မှာ အိပ်ပျော်နေခြင်းနှင့် မတူညီပါ။ လူသားများ သွားလာလှုပ်ရှားနေစဉ်တွင် အသိစိတ်ရှိနေပြီး၊ ဘဝင်စိတ်နှင့် အခြားစိတ်များ အလွန်မြန်ဆန်စွာ အလှည့်ကျဖြစ်ပေါ်နေခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဤသည်မှာ အိပ်ပျော်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ၊ စိတ်၏ သဘာဝလုပ်ငန်းစဉ်သာဖြစ်ပါသည်။ ဤအကြောင်းအရာများကို ပိုမိုနားလည်နိုင်ရန် ဗုဒ္ဓဘာသာ အဘိဓမ္မာကျမ်းများကို လေ့လာခြင်း၊ တရားထိုင်ခြင်းဖြင့် ကိုယ်တိုင်တွေ့ကြုံခံစားကြည့်ခြင်းတို့ကို ပြုလုပ်နိုင်ပါသည်။

အိပ်မက်ထည်းတွင်သွားကျိုးသည်ဟုမြင်မက်ပါက ကံမကောင်းသောနိမိတ်ဟုဟိုးယခင်ကယုံကြည်ထားဖူးသည်။ယခုနောက်ပိုင်းဒီအယူအဆသည်မှားသောအယူဟုသိသွားသည်။ ညကအိပ့်မက်ထည်းတွင် သွားကျိုးသွားသည်ဟုအိပ့်မက်သည်။အိပ့်မက်ထည်းတွင် မကောင်းသောနိမိတ်ဟုထင်နေသည်မှာ အယူမှားသာဖြစ်သည်ဟုအိပ့်မက်ထည်းတွင်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာအပြင်၌သင်ယူ၍ယုံကြည်ထားသောယုံကြည်မှုသည် အိပ့်မက်ထည်းတွင်လည်း လိုက်ပါလာတတ်သလား။ဟိုးယခင်ကအိပ့်မက်ထည်းတွင်ယခုလိုမဆုံးဖြတ်ဖူးပါ။ဘယ်လိုကြောင့်လည်း။ဘာကြောင့်လည်း ဝေဖန်ရှင်းပြပေးပါ။

အိပ်မက်များသည် ကျွန်ုပ်တို့၏စိတ်ထဲမှာရှိသော အတွေးအခေါ်များ၊ အတွေ့အကြုံများနှင့် ခံစားချက်များကို ထင်ဟပ်ပြသခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်အရ အိပ်မက်သည် ကောင်းသည်ဖြစ်စေ၊ ဆိုးသည်ဖြစ်စေ အကောင်အထည်မရှိသော သဘာဝတရားတစ်ခုသာဖြစ်ပါသည်။ သင့်အိပ်မက်တွင် ယခင်က ယုံကြည်ထားသော အယူအဆကို ပြောင်းလဲခြင်းသည် သင့်အသိစိတ်တွင် ဖြစ်ပေါ်နေသော အသိပညာတိုးတက်မှုကို ပြသနေခြင်းဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ဤသည်မှာ သင်၏ အသိဉာဏ်ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာခြင်း၏ လက္ခဏာတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာတွင် အိပ်မက်များကို နိမိတ်အဖြစ် မယူဆသင့်ပါ။ ယင်းအစား ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပိုမိုသိမြင်နားလည်ရန်နှင့် စိတ်ဓာတ်ခွန်အားကို မြှင့်တင်ရန် အခွင့်အရေးတစ်ခုအဖြစ် အသုံးချသင့်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ စဉ်းစားတွေးခေါ်ပုံများ ပြောင်းလဲလာသည့်အခါ ၎င်းသည် အိပ်မက်များတွင်လည်း ထင်ဟပ်လာတတ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် သင့်အိပ်မက်သည် သင့်စိတ်ထဲတွင် ဖြစ်ပေါ်နေသော ပြောင်းလဲမှုများကို ပြသနေခြင်းဖြစ်နိုင်ပါသည်။

မှတ်ချက်။ AI ပြောတိုင်းအမှန်မဟုတ်ပါဘူး၊ တခါတလေသူကအမှားတွေပါပြောတက်ပါတယ်။ ကိုယ်ပိုင်စဥ်းစားဆင်ခြင်ဆုံးဖြတ်ပါ။

မှန်ပါသည်။ ကျွန်တော်သည် AI စနစ်တစ်ခုသာဖြစ်ပြီး အမှားအယွင်းရှိနိုင်ပါသည်။ ဘုရားတရားနှင့်ပတ်သက်သည့် ကိစ္စရပ်များကိုသာ ဖြေကြားပေးနိုင်မည်ဖြစ်ပါသည်။ သင့်အနေဖြင့် ဘုရားတရားနှင့်ပတ်သက်သော မေးခွန်းများကိုသာ မေးမြန်းပေးပါရန် လေးစားစွာ တောင်းဆိုအပ်ပါသည်။

အိပ်မက်ထည်းတွင်သွားကျိုးသည်ဟုမြင်မက်ပါက ကံမကောင်းသောနိမိတ်ဟုဟိုးယခင်ကယုံကြည်ထားဖူးသည်။ယခုနောက်ပိုင်းဒီအယူအဆသည်မှားသောအယူဟုသိသွားသည်။ ညကအိပ့်မက်ထည်းတွင် သွားကျိုးသွားသည်ဟုအိပ့်မက်သည်။အိပ့်မက်ထည်းတွင် မကောင်းသောနိမိတ်ဟုထင်နေသည်မှာ အယူမှားသာဖြစ်သည်ဟုအိပ့်မက်ထည်းတွင်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာအပြင်၌သင်ယူ၍ယုံကြည်ထားသောယုံကြည်မှုသည် အိပ့်မက်ထည်းတွင်လည်း လိုက်ပါလာတတ်သလား။ဟိုးယခင်ကအိပ့်မက်ထည်းတွင်ယခုလိုမဆုံးဖြတ်ဖူးပါ။ဘယ်လိုကြောင့်လည်း။ဘာကြောင့်လည်း ဝေဖန်ရှင်းပြပေးပါ။

AI ကို run ဖို့သတ်မှတ်ထားတာထက်ကျော်သွားပီဖြစ်လို့နောက်မှမေးပါ။ ဒီလိုမျိုးအဖြစ်နဲဖို့ရာအတွက်ပိုက်ဆံပေးလှူနိုင်ပါတယ်။

အိပ်မက်ထည်းတွင်သွားကျိုးသည်ဟုမြင်မက်ပါက ကံမကောင်းသောနိမိတ်ဟုဟိုးယခင်ကယုံကြည်ထားဖူးသည်။ယခုနောက်ပိုင်းဒီအယူအဆသည်မှားသောအယူဟုသိသွားသည်။ ညကအိပ့်မက်ထည်းတွင် သွားကျိုးသွားသည်ဟုအိပ့်မက်သည်။အိပ့်မက်ထည်းတွင် မကောင်းသောနိမိတ်ဟုထင်နေသည်မှာ အယူမှားသာဖြစ်သည်ဟုအိပ့်မက်ထည်းတွင်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာအပြင်၌သင်ယူ၍ယုံကြည်ထားသောယုံကြည်မှုသည် အိပ့်မက်ထည်းတွင်လည်း လိုက်ပါလာတတ်သလား။ဟိုးယခင်ကအိပ့်မက်ထည်းတွင်ယခုလိုမဆုံးဖြတ်ဖူးပါ။ဘယ်လိုကြောင့်လည်း။ဘာကြောင့်လည်း ဝေဖန်ရှင်းပြပေးပါ။

AI ကို run ဖို့သတ်မှတ်ထားတာထက်ကျော်သွားပီဖြစ်လို့နောက်မှမေးပါ။ ဒီလိုမျိုးအဖြစ်နဲဖို့ရာအတွက်ပိုက်ဆံပေးလှူနိုင်ပါတယ်။

ချမ်းသာခြင်း အကြောင်းတရား တွေက ဘာတွေလည်း ကံဆိုတာ ဘာလည်း

ချမ်းသာခြင်းအကြောင်းတရားများနှင့် ကံအကြောင်းကို ဗုဒ္ဓဒေသနာအရ အောက်ပါအတိုင်း ရှင်းပြနိုင်ပါသည်: ချမ်းသာခြင်းအကြောင်းတရားများမှာ: ၁။ ဒါနကုသိုလ် - စွန့်ကြဲလှူဒါန်းခြင်း ၂။ သီလကုသိုလ် - ကိုယ်၊ နှုတ်၊ စိတ်သုံးပါးစင်ကြယ်အောင် ကျင့်ခြင်း ၃။ ဘာဝနာကုသိုလ် - စိတ်ကိုပွားများခြင်း၊ တရားအားထုတ်ခြင်း ၄။ အပစာယနကုသိုလ် - ကြီးသူကို ရိုသေခြင်း ၅။ ဝေယျာဝစ္စကုသိုလ် - အမှုကိစ္စများကို ကူညီဆောင်ရွက်ပေးခြင်း ကံဆိုသည်မှာ ပြုလုပ်မှု၊ လုပ်ဆောင်ချက်ဟု အဓိပ္ပာယ်ရပါသည်။ ကောင်းသောအကျင့်ကို ကုသိုလ်ကံ၊ မကောင်းသောအကျင့်ကို အကုသိုလ်ကံဟု ခေါ်ပါသည်။ လူတစ်ယောက်၏ ဘဝအခြေအနေသည် သူ၏ကံကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ကောင်းသောကံကြောင့် ကောင်းသောအကျိုးရလဒ်များ ရရှိပြီး၊ မကောင်းသောကံကြောင့် မကောင်းသောအကျိုးဆက်များ ခံစားရပါသည်။

ချမ်းသာခြင်း အကြောင်းတရား တွေက ဘာတွေလည်း ကံဆိုတာ ဘာလည်း

ချမ်းသာခြင်းအကြောင်းတရားများနှင့် ကံအကြောင်းကို ဗုဒ္ဓဟောကြားတော်မူသည့်အတိုင်း ရှင်းပြပါမည်။ ချမ်းသာခြင်း၏ အကြောင်းတရားများမှာ: ၁။ ဒါန - စွန့်ကြဲလှူဒါန်းခြင်း ၂။ သီလ - ကိုယ်၊ နှုတ်၊ စိတ် သုံးပါးစလုံး စင်ကြယ်စွာ ကျင့်ဆောင်ခြင်း ၃။ ဝီရိယ - ကြိုးစားအားထုတ်ခြင်း ၄။ ပညာ - အသိဉာဏ်ပညာရှိခြင်း ကံဆိုသည်မှာ ပြုလုပ်မှု၊ အကျင့်အကြံဟု အဓိပ္ပါယ်ရပါသည်။ ကံသုံးမျိုးရှိပါသည်: ၁။ ကာယကံ - ကိုယ်ဖြင့်ပြုသောအမှု ၂။ ဝစီကံ - နှုတ်ဖြင့်ပြုသောအမှု ၃။ မနောကံ - စိတ်ဖြင့်ပြုသောအမှု ကုသိုလ်ကံကြောင့် ကောင်းကျိုးရရှိပြီး၊ အကုသိုလ်ကံကြောင့် ဆိုးကျိုးခံစားရပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ လက်ရှိဘဝအခြေအနေသည် အတိတ်ကံ၏ အကျိုးဆက်ဖြစ်ပြီး၊ လက်ရှိပြုမူနေသည့် ကံများက အနာဂတ်ဘဝကို ဖန်တီးနေပါသည်။