တရားထိုင်တဲ့အခါစိတ်ကတခြားဘယ်မှမရောက်ပဲနာတဲ့တရားကိုမှီတည်နေတာဖြစ်တယ်ဒါမဲ့တရားထိုင်တာဝါနုနေတာကိုစိတ်ကဘယ်မှမသွားပဲနေနေတာကစိတ်ထင်နေတာလားတကယ်လားဆိုတာမခွဲခြားနိုင်ဘူးဖြစ်နေပါတယ်

ဤသည်မှာ သာမန်ဖြစ်လေ့ရှိသော အတွေ့အကြုံတစ်ခုပင်ဖြစ်ပါသည်။ တရားထိုင်ရာတွင် စိတ်ကို အာရုံတစ်ခုတည်းပေါ်တွင် စူးစိုက်ထားရန် ကြိုးစားသော်လည်း၊ စိတ်သည် လွင့်ပျံ့သွားတတ်ပါသည်။ ဤသို့ဖြစ်သည့်အခါ အရေးကြီးသည်မှာ မိမိကိုယ်ကို အပြစ်မတင်ဘဲ၊ သတိရှိစွာဖြင့် စိတ်ကို ပြန်လည်ဦးတည်ရာသို့ ညင်သာစွာ ခေါ်ဆောင်လာရန်ဖြس်ပါသည်။ သင်၏ အတွေ့အကြုံသည် တကယ်ဖြစ်နေခြင်းလား သို့မဟုတ် စိတ်ကူးယဉ်နေခြင်းလားဆိုသည်ကို ခွဲခြားရန်ခက်ခဲနိုင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် သတိဖြင့် ဆက်လက်လေ့ကျင့်ပါ။ တဖြည်းဖြည်းချင်း သင့်စိတ်၏ သဘာဝကို ပိုမိုနားလည်လာပါလိမ့်မည်။ တရားထိုင်ခြင်းသည် လေ့ကျင့်မှုတစ်ခုဖြစ်သည့်အတွက် အချိန်ယူရပါသည်။ စိတ်ရှည်လက်ရှည်ဖြင့် ဆက်လက်လေ့ကျင့်ပါ။ သင့်တွေ့ကြုံမှုများကို မှတ်တမ်းတင်ထားခြင်းဖြင့် တိုးတက်မှုကို လေ့လာနိုင်ပါသည်။