တရားထိုင်တဲ့အခါစိတ်ကတခြားဘယ်မှမရောက်ပဲနာတဲ့တရားကိုမှီတည်နေတာဖြစ်တယ်ဒါမဲ့တရားထိုင်တာဝါနုနေတာကိုစိတ်ကဘယ်မှမသွားပဲနေနေတာကစိတ်ထင်နေတာလားတကယ်လားဆိုတာမခွဲခြားနိုင်ဘူးဖြစ်နေပါတယ်

ဗုဒ္ဓဘာသာနည်းအရ တရားထိုင်ရာတွင် စိတ်ကို အာရုံတစ်ခုတည်းပေါ်မှာ စူးစိုက်ထားဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ သင်ပြောသလို နာတဲ့တရားကို မှီတည်နေတာဟာ ကောင်းတဲ့နည်းလမ်းတစ်ခုပါ။ သို့သော် စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ဖို့က လွယ်ကူတဲ့အလုပ်တော့မဟုတ်ပါဘူး။ စိတ်က တခြားနေရာကို လွင့်ပါးသွားတာ၊ အတွေးတွေဝင်လာတာက သဘာဝပါပဲ။ အဲဒီလိုဖြစ်လာရင် သတိရတိုင်း စိတ်ကို ပြန်လည်စုစည်းပြီး မူလအာရုံပေါ် ပြန်ထားရပါတယ်။ သင့်အနေနဲ့ စိတ်က တခြားဘယ်မှ မရောက်ဘဲ နေနေတာဟာ စိတ်ထင်နေတာလား၊ တကယ်လားဆိုတာ ခွဲခြားမရတဲ့အခြေအနေမှာ ရှိနေပါတယ်။ ဒီလိုအခြေအနေမျိုးမှာ ကိုယ့်ရဲ့သတိကို ပိုမိုအားကောင်းအောင်လုပ်ဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ သတိဟာ မိမိရဲ့စိတ်နဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုမိုသိမြင်နိုင်စေပြီး၊ ပိုမိုတိကျတဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်တွေချနိုင်စေပါတယ်။ နောက်တစ်ချက်က ကိုယ့်ရဲ့တရားထိုင်မှုအပေါ် အကဲဖြတ်ဆန်းစစ်တာကိုလည်း ရှောင်ကြဉ်သင့်ပါတယ်။ ကိုယ့်ရဲ့အတွေးတွေကို ရုပ်ပုံဖော်ကြည့်ရုံသာကြည့်ပြီး၊ ဆက်လက်ပြီး တရားထိုင်သင့်ပါတယ်။ ဒီလိုလုပ်ခြင်းအားဖြင့် စိတ်ကို ပိုမိုငြိမ်သက်စေပြီး၊ ပိုမိုနက်နဲတဲ့သတိပဋ္ဌာန်ကို ရရှိနိုင်မှာဖြစ်ပါတယ်။