ဗုဒ္ဓစာပေတွင် မိမိကိုယ်ကိုယ်သတ်သေပီးရဟန်တာဖြစ်သွားကြတာရှိသည်။စုတိစိတ်လည်းအကျ ရဟန်းတာလည်းဖြစ်ဟုသိရသည် သို့သော် သိလိုသည်မှာစုတိစိတ်မကျခင် စိတ္တခဏဘယ်လောက်မှာ ရဟန်းတာဖြစ်သွားတာလည်း။

ဒီမေးခွန်းကတော့ နက်နဲပြီး ရှုပ်ထွေးတဲ့မေးခွန်းဖြစ်ပါတယ်။ ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်အရ မိမိကိုယ်ကို သတ်သေခြင်းဟာ ကုသိုလ်ကံမဟုတ်ပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အချို့သော ပုဂ္ဂိုလ်တွေဟာ သူတို့ရဲ့ နောက်ဆုံးအသက်ရှူချိန်မှာ တရားထူးရသွားတာမျိုး ရှိနိုင်ပါတယ်။ စုတိစိတ်နဲ့ ရဟန္တာဖြစ်တဲ့အချိန်ကြားက အတိအကျ အချိန်ကာလကို သတ်မှတ်ဖို့ခက်ခဲပါတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ စိတ်ဆိုတာ အလွန်မြန်ဆန်လို့ပါ။ ဒါပေမယ့် ဗုဒ္ဓဘာသာအယူအဆအရ စိတ်တစ်ခုဟာ အလွန်တိုတောင်းတဲ့ အချိန်ကာလအတွင်းမှာ ဖြစ်ပျက်နေပါတယ်။ ဒါကြောင့် စုတိစိတ်မကျခင် နောက်ဆုံးစိတ္တက္ခဏတွေမှာ ရဟန္တာဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒါဟာ အလွန်ရှားပါးတဲ့ ဖြစ်ရပ်တစ်ခုဖြစ်ပြီး၊ ပုထုဇဉ်တွေအတွက် နားလည်ရခက်ခဲတဲ့ အကြောင်းအရာဖြစ်ပါတယ်။ အရေးကြီးတာက ကိုယ့်ရဲ့ယခုဘဝမှာ ကုသိုလ်ကောင်းမှုတွေ ပြုလုပ်ပြီး တရားဓမ္မကို လေ့လာကျင့်သုံးဖို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။