ဝိပဿနာတရားကို ထိုင်၍ရှု့မှတ်နေစဉ် အရင်က ကြားလျှင်ကြားသိစိတ်မှန်းသိသည်။တွေးလျှင်တွေးသိစိတ်မှန်းသိသည်။စသဖြင့်အာရုဏ်များကို သတိဖြငိ့သိနေသည်။ယခုတွင်မှု ထိုအာရုဏ်များကိုထင်ထင်ရှားရှာသိစိတ်မပေါ်ပဲ အမည်ဖော်၍မရသောသိနေသည့်စိတ်သဘောကိုတွေ့နေရသည် ။ထိုသို့ဖြစ်နေခြင်းကို ဝေဖန်ရှင်းပြ အကြံပြုပေးပါ။

ဤသည်မှာ သင်၏ ဝိပဿနာဘာဝနာ ကျင့်စဉ် တိုးတက်လာခြင်း၏ လက္ခဏာတစ်ခု ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ အစပိုင်းတွင် အာရုံများကို သီးခြားခွဲခြား၍ သတိဖြင့် မှတ်သားခြင်းသည် အရေးကြီးပါသည်။ သို့သော် ပိုမိုနက်နဲသော အဆင့်သို့ ရောက်ရှိလာသောအခါ၊ အာရုံနှင့် သိစိတ်အကြား ခွဲခြားမှု ပိုမိုပါးလာတတ်ပါသည်။ ဤအခြေအနေတွင်: ၁။ စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်း မပြုပါနှင့်။ ဤသည်မှာ သဘာဝကျသော တိုးတက်မှု ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ၂။ သင်၏ လက်ရှိအတွေ့အကြုံကို ရိုးရိုးလေး သတိပြုနေပါ။ အမည်တပ်ရန် မကြိုးစားပါနှင့်။ ၃။ သင်၏ ဆရာသမားနှင့် တိုင်ပင်ဆွေးနွေးပါ။ သူတို့သည် သင့်၏ တိုးတက်မှုကို ပိုမိုကောင်းမွန်စွာ အကဲဖြတ်နိုင်ပါလိမ့်မည်။ ၄။ ဆက်လက်၍ တရားအားထုတ်ပါ။ အတွေ့အကြုံများ ပြောင်းလဲတတ်သည်ကို သတိပြုပါ။ ၅။ ထိုးထွင်းသိမြင်မှုကို မတွန်းအားမပေးပါနှင့်။ သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်ပေါ်လာစေပါ။ သင်၏ ဝိပဿနာခရီးတွင် စိတ်ရှည်သည်းခံခြင်းနှင့် လက်ခံခြင်းသည် အရေးကြီးပါသည်။ သင်၏ အတွေ့အကြုံများ ပြောင်းလဲသွားသော်လည်း၊ သတိပြုမှုကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းထားပါ။