မိမိစိတ်သည် အချိန်တိုး၍မထိုင်နိုင်ခြင်း အပေါ်၌ စိတ်ထည်းမ‌ေကျမနပ်သဘောကိုတွေ့ရသည်။ ဘယ်လိုနည်းလမ်းဖြင့်ကျော်ဖြတ်၍ ဘယ်လိုစိတ်သဘောထားရမလည်း။

ဤသည်မှာ ကျင့်စဉ်တွင် အများတကာ ကြုံတွေ့ရတတ်သော အခက်အခဲတစ်ခုပင် ဖြစ်ပါသည်။ စိတ်ကို လေ့ကျင့်ရာတွင် တဖြည်းဖြည်းချင်း တိုးတက်သွားသည်ကို သတိပြုရန် အရေးကြီးပါသည်။ ၁။ မိမိ၏ လက်ရှိအခြေအနေကို လက်ခံပါ။ စိတ်ထဲမှ မကျေနပ်မှုများကို ရှုမြင်သတိပြုပါ။ ထိုခံစားချက်များကိုလည်း သဘာဝတရားအဖြစ် လက်ခံပါ။ ၂။ ဝိပဿနာ ကျင့်စဉ်တွင် တိုးတက်မှုသည် တဖြည်းဖြည်းဖြစ်ကြောင်း အမြဲသတိရပါ။ မိမိ၏ စွမ်းဆောင်နိုင်မှုကို နှိမ့်ချခြင်းမပြုဘဲ မိမိ၏ ကြိုးစားအားထုတ်မှုကို ဂုဏ်ယူပါ။ ၃။ တရားထိုင်ချိန်ကို တဖြည်းဖြည်း တိုးမြှင့်ပါ။ ထိုင်ချိန် တိုးမြှင့်ရန် ဖိအားမပေးဘဲ သဘာဝကျကျ တိုးတက်စေပါ။ ၄။ တရားထိုင်နေစဉ် အချိန်ကို မကြည့်ပါနှင့်။ အချိန်ကို စိတ်ဝင်စားနေခြင်းက စိတ်ပျံ့လွင့်စေပြီး စိတ်ညစ်ညူးစေနိုင်ပါသည်။ ၅။ မေတ္တာဘာဝနာကို ပွားများပါ။ မိမိကိုယ်ကို ချစ်ခင်ကြင်နာမှု၊ နားလည်မှုဖြင့် ဆက်ဆံပါ။ ၆။ တရားထိုင်ချိန်ကို သတ်မှတ်ထားသော ပန်းတိုင်တစ်ခုအဖြစ် မမြင်ဘဲ၊ မိမိ၏ စိတ်ကို လေ့ကျင့်ပေးသည့် အခွင့်အရေးကောင်းတစ်ခုအဖြစ် ရှုမြင်ပါ။ ဤနည်းလမ်းများဖြင့် မိမိစိတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လေ့ကျင့်ပေးခြင်းဖြင့် တရားထိုင်ချိန် တိုးတက်လာပြီး စိတ်ငြိမ်းချမ်းမှုကို ရရှိနိုင်ပါသည်။ စိတ်ရှည်သည်းခံခြင်းနှင့် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကြင်နာမှုရှိခြင်းသည် အရေးကြီးဆုံးဖြစ်ပါသည်။