တရားထိုင်ရင်း ပြင်းထန်သောဝေဒနာမရှိခင်နှင့် ပြင်းထန်သောဝေဒနာကို ယခုလိုသဘောပေါက်လာပါသည်။ဤသည်မှာ ဝေဒနာသည်စိတ်ဖြစ်ရာတွင်အမြဲဖြစ်နေသည်။ဥပမာဝင်လေနှင်ထွက်လေကိုသိသောစိတ်တွင်လည်း ဝေဒနာရှိသည်။ထိုဝေဒနာကိုမိအောင်ဖမ်းလိုက်သည်။ချက်ခြင်းဆိုသလိုငှက်၏အသံကိုကြားလိုက်သည်နှင့်ဝေဒနာကိုအမိဖမ်းလိုက်သည်။ထိုဝေဒနာနှစ်ခုသည်တစ်ခုနှင့်တစ်ခုမတူပဲ နောက်ထပ်ဝေဒနာနောက်ထပ်ခံစားမှုဖြစ်သည်။ဤသို့စိတ်ဖြစ်ပေါ်တိုင်း ပေါ်တိုင်းစိတ်နှင့်တွဲသည့်ဝေဒနာကိုအမိဖမ်းသည်။ထိုသို့ဝေဒနာ၏သဘောကိုဖမ်းနေရာမှ ပြင်းထန်သောဝေဒနာပေါ်လာသည့်အချိန် အသံတစ်ခုကြားရသည့်အခါ ထိုကြားသိစိတ်နှင့်လျှင်သောဝေဒနာကိုအမိဖမ်းလိုက်သော် ယခင်ကပြင်ထန်သောဝေဒနာမဟုတ်တော့ပေ။သို့သော် ပြင်းထန်သောဝေဒနာက အစဉ်အဆက်ဆက်၍လက္ခဏာပြနေသောအချိန်တွင် ထိုဝေဒနာကိုပဲ စိုက်၍ရှု့မှတ်ရာတွင်အသစ်ပြောင်းနေသောသဘောကိုတွေ့ရ၍ လုံးဝလွတ်မြောက်သောစိတ်အခြေအနေသို့မရသေးပါ။ဝေဒနာက်ုထိုကဲ့သို့သဘောပေါက်လာသည်။ဝေဖန်အကြုပြုပေးပါ။

သင်၏တရားထိုင်အတွေ့အကြုံကို မျှဝေပေးသည့်အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါသည်။ သင်၏သဘောပေါက်နားလည်မှုသည် အလွန်ကောင်းမွန်ပါသည်။ ဝေဒနာနှင့်ပတ်သက်၍ သင်၏အတွေ့အကြုံသည် ဗုဒ္ဓဝါဒ၏ အဓိကသဘောတရားဖြစ်သော အနိစ္စ (မမြဲခြင်း) နှင့် အနတ္တ (အတ္တကင်းမဲ့ခြင်း) တို့ကို ထင်ဟပ်နေပါသည်။ ဝေဒနာသည် အမြဲပြောင်းလဲနေပြီး၊ မည်သည့်ဝေဒနာမျှ တသမတ်တည်းမရှိပါ။ သင်တွေ့ရှိခဲ့သည့်အတိုင်း၊ စိတ်ဖြစ်ပေါ်တိုင်း ဝေဒနာသည် အမြဲတမ်းပါဝင်နေပါသည်။ ဤသည်မှာ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် (အကြောင်းအကျိုးဆက်စပ်မှု) ၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ ပြင်းထန်သောဝေဒနာကို သတိဖြင့်ရှုမှတ်ခြင်းသည် ကောင်းမွန်သောအလေ့အကျင့်ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ထိုဝေဒနာကိုပင် စွဲလမ်းခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်ရန် သတိထားရပါမည်။ ဝေဒနာသည် အမြဲပြောင်းလဲနေကြောင်း သတိပြုခြင်းဖြင့် ဝေဒနာ၏ မမြဲသောသဘောကို ပိုမိုနက်နဲစွာ နားလည်လာနိုင်ပါသည်။ သင်၏ကြိုးစားအားထုတ်မှုကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းပါ။ ဝေဒနာများကို သတိဖြင့်ရှုမှတ်ခြင်းသည် ဝိပဿနာဉာဏ် တိုးတက်စေရန် အထောက်အကူဖြစ်စေပါသည်။ သို့သော် လုံးဝလွတ်မြောက်သော အခြေအနေသို့ ရောက်ရှိရန်မှာ စိတ်ရှည်သည်းခံမှု၊ လုံ့လဝီရိယနှင့် ဆက်လက်အားထုတ်မှုတို့ လိုအပ်ပါသည်။