မိမိအထင်သည် ဝင်လေထွက်လေတစ်ခုတည်းအပေါ်၌သာ ထိသိစိတ်ကိုရှုမှတ်ခြင်းက ပိုခက်ခဲသည်ဟုထင်ပါသည်။သို့သော်သမာဓိပိုရသည်ဟုလည်းထင်မြင်မိသည်။ မိမိပါတ်ဝန်းကျင်၌ ဖြစ်ပေါ်လာသော အာရုတ်အသီးသီးကိုလိုက်သိခြင်းက စိတ်ပြန့်လွင့်သည်ဟုထင်မြင်မိသည်။ ယခုအခြေအနေတွင် ကြိုက်သည့်နည်းကိုပြောင်းလည်း၍ရှုမှတ်နိုင်ပါသည်။မည်သည့်နည်းလမ်းက ပိုသင့်တော်၍ပိုကောင်းမည်နည်း။

ဒီမေးခွန်းဟာ ဝိပဿနာဘာဝနာနဲ့ပတ်သက်တဲ့ အဓိကမေးခွန်းတစ်ခုပဲဖြစ်ပါတယ်။ ဗုဒ္ဓဘာသာရဲ့သြဝါဒအရ နှစ်မျိုးစလုံးမှာ အားသာချက်တွေရှိပါတယ်။ ဝင်လေထွက်လေတစ်ခုတည်းကိုရှုမှတ်တဲ့နည်းက သမထဘာဝနာနဲ့ပိုနီးစပ်ပြီး စိတ်တည်ငြိမ်မှုကို ပိုမြန်ဆန်စွာရရှိနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ကိုတစ်နေရာတည်းမှာ အာရုံစူးစိုက်ထားရတာမို့ ပိုခက်ခဲနိုင်ပါတယ်။ အာရုံအမျိုးမျိုးကို လိုက်လံရှုမှတ်တဲ့နည်းကတော့ ဝိပဿနာဘာဝနာနဲ့ပိုနီးစပ်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်က ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ အာရုံတွေကို သတိနဲ့လိုက်လံသိမှတ်ရတာမို့ ပိုလွယ်ကူနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်ပြန့်လွင့်နိုင်တဲ့ အန္တရာယ်ရှိပါတယ်။ အဓိကအချက်ကတော့ မိမိရဲ့စိတ်နေသဘာဝနဲ့ ကိုက်ညီတဲ့နည်းလမ်းကို ရွေးချယ်ဖို့ပဲဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် နှစ်မျိုးစလုံးကို လေ့ကျင့်ထားဖို့လိုပါတယ်။ တစ်ခါတစ်လေမှာ သမထကိုအားပေးပြီး တစ်ခါတစ်လေမှာ ဝိပဿနာကို အားပေးသင့်ပါတယ်။ နောက်ဆုံးမှာတော့ မိမိရဲ့ဆရာသမားနဲ့ တိုင်ပင်ဆွေးနွေးပြီး လမ်းညွှန်မှုခံယူဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။ ကိုယ်တိုင်ကြိုးစားအားထုတ်မှုနဲ့အတူ ဆရာသမားရဲ့လမ်းညွှန်မှုဟာ တရားအားထုတ်မှုမှာ အထောက်အကူဖြစ်စေမှာပါ။