ဥပမာ ဝင်လေနှင့်ထွက်လေကိုပဲဆိုကြပါစို့။ဝင်တဲ့လေနဲ့ ထွက်တဲ့လေဖြစ်တဲ့အခါတေမှာ သိလိုက်တဲ့စိတ်ရဲ့မမြဲခြင်းအနိစ္စကိုမမြင်ပဲ ဝင်လေကို ဝင်လေအတိုင်းလေးပဲ သိပေးနေတယ် ထွက်လေအချိန်ကြတော့လည်း ထွက်လေ‌အတိုဂိးလေးပဲသိပေးနေတဲ့သဘောလား။အဲ့လိုသိပေးနေခြင်းဖြင့် မမြဲတဲ့အနိစ္စသဘောကိုမတွေပေမယ့် အနတ္တရဲ့သဘောကိုတွေ့နိုင်တယ်လို့ဆိုလိုသလား

ဗုဒ္ဓဘာသာရဲ့အမြင်အရ သင်မေးမြန်းထားတဲ့အကြောင်းအရာကို ရှင်းပြပါရစေ။ ဝင်လေထွက်လေကို သတိပြုလေ့လာခြင်းဟာ အနာပါနဿတိ ဆိုတဲ့ ဗုဒ္ဓရဲ့တရားအားထုတ်နည်းတစ်ခုပါ။ ဒီနည်းမှာ ဝင်လေထွက်လေကို ရိုးရိုးလေးပဲ သတိထားပြီး သိနေဖို့ပါပဲ။ သင်ပြောသလိုပဲ ဝင်လေကိုဝင်လေအတိုင်း၊ ထွက်လေကိုထွက်လေအတိုင်း သိပေးနေရုံပါပဲ။ ဒီလိုသိပေးနေခြင်းအားဖြင့် စိတ်ဟာ ယခုပစ္စုပ္ပန်မှာ စူးစိုက်နေပါတယ်။ ဒီလိုလေ့ကျင့်နေရင်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အနိစ္စ၊ ဒုက္ခ၊ အနတ္တ သဘောတွေကို သဘာဝအလျောက် တွေ့မြင်လာနိုင်ပါတယ်။ အထူးသဖြင့် အနတ္တသဘောကို ပိုပြီးသိသာစေပါတယ်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဝင်လေထွက်လေဟာ ငါတို့စိတ်ကြိုက်ထိန်းချုပ်လို့မရပဲ သူ့သဘာဝအတိုင်း ဖြစ်ပျက်နေတာကို တွေ့ရမှာဖြစ်လို့ပါပဲ။ ဒါကြောင့် ဒီလိုလေ့ကျင့်ခြင်းဟာ အနတ္တသဘောကို ပိုမိုထင်ရှားစေပြီး နောက်ဆုံးမှာတော့ အနိစ္စနဲ့ ဒုက္ခသဘောတွေကိုပါ သိမြင်လာစေမှာ ဖြစ်ပါတယ်။