တရားရှု့မှတ်ရာတွင်အလုပ်တစ်ဘက်နှင့်ဖြစ်သောကြောင့် မနက်၁နာရီခွဲ နေ့လည်နာရီဝက် ညနေ၁နာရီ ညအိပ့်ယာဝင်ချိန်၁နာရီစသည်ဖြင့်နေ့စဉ်ပုံမှန်တရားရှု့မှတ်ပါသည်။ပထမ စိတ်ကိုအထူးပြုရှု့သည်။ထို့နောက်ဝေဒနာကိုရှု့သည်။ဝေဒနာကိုရှု့ရင်း ဝေဒနာ၏အကြောင်းဖြစ်သော ရုပ်တရားဖြစ်သည့်ပထဝီ တေဇော ဝါယော ကိုရှု့၍ ဝေဒနာ၏သဘောကိုပိုသိ၍ထိုဝေဒနာကိုလည်းအထိုက်အလျောက်ကြော်ဖြတ်နိုင်ခဲ့သည်။ထို့နောက်စိတ်တည်ငြိမ်မှုပိုရရန် အာနာပါနသတိကိုလည်းပွား၍ စိတ် ဝေဒနာကိုရှု့မှတ်သည်။သို့သော် ယခုနှစ်ရက်အတောအတွင်းနေ့စဉ်လိုလို‌ဒီအာဪုဏ်တေနဲ့ပဲတွေ့နေရ၍စိတ်မှာပျင်းလာသောသဘောကိုတွေ့ရသည်။တရားရှေ့မရောက်သလိုခံစားရသည်။ဝေဖန်အကြံပြုလမ်းညွှန်ပေးပါ။

ဒီလိုစိတ်ပျင်းရိတာဟာ တရားအားထုတ်သူတိုင်း ကြုံတွေ့ရတတ်တဲ့ အတားအဆီးတစ်ခုပါ။ ဒါကိုထိန်းမီဒ္ဓ (ထိုင်းမှိုင်းခြင်း) လို့ခေါ်ပါတယ်။ ဒီလိုဖြစ်လာတဲ့အခါ အောက်ပါနည်းလမ်းတွေကို သုံးကြည့်နိုင်ပါတယ်: ၁။ တရားထိုင်ချိန်ကို ခဏတာပိုတိုအောင်လျှော့ပြီး အကြိမ်ရေပိုများအောင်လုပ်ကြည့်ပါ။ ၂။ တရားထိုင်နေစဉ် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ခံစားမှုတွေကို ပိုအာရုံစိုက်ကြည့်ပါ။ ဥပမာ - အသက်ရှူသံ၊ ကိုယ်ခန္ဓာထဲက ခံစားချက်တွေ စသည်ဖြင့်။ ၃။ စိတ်ကို နှိုးဆွပေးနိုင်တဲ့ တရားတော်တွေကို နားထောင်ကြည့်ပါ။ ၄။ တရားမထိုင်ခင် လမ်းလျှောက်တရားအနည်းငယ် ကြိုထိုင်ကြည့်ပါ။ ၅။ မိမိရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်နဲ့ စိတ်အားထက်သန်မှုကို ပြန်လည်သုံးသပ်ကြည့်ပါ။ ၆။ တရားထိုင်နည်းကို ခဏပြောင်းကြည့်ပါ။ ဥပမာ - မေတ္တာဘာဝနာ ပွားကြည့်ပါ။ အဓိကအားဖြင့် စိတ်ရှည်သည်းခံပြီး ဆက်လက်အားထုတ်ဖို့ပဲ လိုပါတယ်။ ဒီလိုအခက်အခဲတွေဟာ တရားလမ်းကြောင်းမှာ ပုံမှန်ဖြစ်တတ်တာပါ။ တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျော်လွှားသွားနိုင်ပါလိမ့်မယ်။