တရားထိုင်နေစဉ် ပြင်းထန်သောဒုက္ခဝေဒနာပေါ်လာသည်ဆိုကြပါစို့။ (၁) ထိုဝေဒနာကို လောဘ ဒေါသ မောဟ ဖြစ်ပီးသမာဓိမရပဲ ပေတေ၍ထိုင်းရင်းမှ ထိုင်နိုင်သွားရင် တရားရ၍ထိုင်နိုင်ခြင်းမဟုတ်ဟုယူဆပါသည်။မှန် မှားကိုအကြောင်းနှင့်ရှင်းပြပါ။ (၂) သို့သော် သိ ပညာ သမာဓိတည်သူမှာ ထိုပြင်းထန်သောဝေဒနာကို ထိုသတိ ပညာ သမာဓိဖြင့် ကျော်ဖြတ်နိုင်သည်။မှား မှန်ကိုအကြောင်းနှင့်ဖြေပေးပါ။

(၁) မှန်ပါသည်။ ဤအယူအဆမှန်ကန်ပါသည်။ အကြောင်းမှာ: - လောဘ ဒေါသ မောဟ ဖြစ်ခြင်းသည် ကိလေသာများဖြစ်ပြီး တရားထိုင်ခြင်း၏ရည်ရွယ်ချက်နှင့် ဆန့်ကျင်နေပါသည်။ - သမာဓိမရှိဘဲ ပေတေ၍ထိုင်နေခြင်းသည် စစ်မှန်သောဝိပဿနာဘာဝနာမဟုတ်ပါ။ - ဝေဒနာကိုသည်းခံရုံမျှဖြင့် တရားရသည်မဟုတ်ပါ။ တရားရခြင်းဆိုသည်မှာ သတိ သမ္ပဇဉ် ပညာတို့ဖြင့် ဝေဒနာ၏သဘာဝကို သိမြင်နိုင်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ (၂) မှန်ပါသည်။ ဤအဆိုအမှန်ဖြစ်ပါသည်။ အကြောင်းမှာ: - သတိ ပညာ သမာဓိတို့သည် ဝိပဿနာဘာဝနာ၏ အဓိကအင်္ဂါရပ်များဖြစ်ပါသည်။ - သတိဖြင့် ဝေဒနာကိုမှတ်သား၍ ပညာဖြင့် ၎င်း၏သဘာဝကိုသိမြင်နိုင်ပါသည်။ - သမာဓိဖြင့် စိတ်ကိုတည်ငြိမ်စေပြီး ဝေဒနာကိုစူးစိုက်လေ့လာနိုင်ပါသည်။ - ဤနည်းဖြင့် ပြင်းထန်သောဝေဒနာကို ကျော်လွှားနိုင်ပြီး ဝိပဿနာဉာဏ်ရရှိနိုင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် သတိ ပညာ သမာဓိတို့ဖြင့် ဝေဒနာကိုကျော်ဖြတ်ခြင်းသည် စစ်မှန်သောဝိပဿနာဘာဝနာ၏ နည်းလမ်းမှန်ဖြစ်ပါသည်။