တရားအားထုပ်လာရာ အရင်လိုပေါ်ရာအာရုံ၏စိတ်ဖြစ်စဉ်နောက်ကိုလိုက်သိနေရာမှ ယခုတစ်ကြိမ်မှသာပေါ်ရာအာရုံ၏စိတ်ဖြစ်မှုကိုလိုက်သိနေခြင်းမျိုးမဟုတ်ပဲ တစ်နေရာထည်းတွင်ငြိမ်နေ၍သိသဘောဖြစ်လာပါသည်။ဝန်ခံရလျှင်ဤအခြေအနေကိုထပ်၍လိုချင်သောစိတ်ဖြစ်ခဲ့ပါသည်။အချိန်တစ်ခုရောက်သည့်အခါ ကိုက်ခဲသောဝေဒနာဖြစ်ပေါ်၍ ထိုဝေဒနာအပေါ်မကျော်နိုင်၍ တရားရှု့မှတ်ခြင်းရပ်လိုက်ပါသည်။ဝေဖန်အကြံပြုပေးပါ။

ဤသည်မှာ ဝိပဿနာဘာဝနာကျင့်စဉ်တွင် တွေ့ကြုံရလေ့ရှိသော အတွေ့အကြုံတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ သင့်အတွေ့အကြုံကို အကျဉ်းချုပ်ဖြေကြားပါမည်။ ၁။ စိတ်တည်ငြိမ်မှုရရှိလာခြင်းသည် ကောင်းမွန်သော တိုးတက်မှုဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ထိုအခြေအနေကို စွဲလမ်းတပ်မက်ခြင်းမပြုသင့်ပါ။ ၂။ ဝေဒနာဖြစ်ပေါ်လာသောအခါ ထိုဝေဒနာကိုပင် အာရုံပြု၍ ဆက်လက်ရှုမှတ်သင့်ပါသည်။ ဝေဒနာသည်လည်း မမြဲသောသဘောရှိကြောင်း သတိပြုပါ။ ၃။ တရားအားထုတ်ရာတွင် အကောင်းအဆိုး၊ နှစ်သက်ဖွယ် မနှစ်သက်ဖွယ် အတွေ့အကြုံများ ဖြစ်ပေါ်တတ်ပါသည်။ ၎င်းတို့ကို လက်ခံရုံသာ လက်ခံ၍ အတွင်းစိတ်ဓာတ်ကို ညီမျှအေးချမ်းစွာ ထားရှိရန် အရေးကြီးပါသည်။ ၄။ မိမိ၏တိုးတက်မှုနှင့် အခက်အခဲများကို ဆရာသမားနှင့် တိုင်ပင်ဆွေးနွေးခြင်းဖြင့် ပိုမိုကောင်းမွန်သော လမ်းညွှန်မှုများ ရရှိနိုင်ပါသည်။ ဤသို့ဖြင့် စိတ်ရှည်လက်ရှည် ဆက်လက်အားထုတ်သွားပါက တဖြည်းဖြည်း တိုးတက်မှုရရှိလာမည်ဖြစ်ပါသည်။