တရားထိုင်ရင်း ပြင်းထန်သောဝေဒနာကို သည်းမခံနိုင်သေးတာ ဒိဌိမကွာသေးတဲ့သဘောလား။သောတပန်သည် ထိုပြင်းထန်သောဝေဒနာကို သည်းခံနိုင်သလား

ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်အရ တရားထိုင်ရာမှာ ပြင်းထန်တဲ့ဝေဒနာကို သည်းမခံနိုင်သေးတာဟာ ဒိဌိမကွာသေးတဲ့သဘောဆိုတာထက် ဝိပဿနာဉာဏ်မရင့်သန်သေးတဲ့ သဘောလို့ဆိုနိုင်ပါတယ်။ သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်တွေအနေနဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ဝေဒနာကို သည်းခံနိုင်စွမ်း ပိုမြင့်မားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အပြည့်အဝ သည်းခံနိုင်တယ်လို့တော့ မပြောနိုင်ပါဘူး။ သောတာပန်ပုဂ္ဂိုလ်တွေဟာ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့သဘာဝကို ပိုမိုနားလည်သဘောပေါက်ထားပြီး၊ အနိစ္စ ဒုက္ခ အနတ္တ လက္ခဏာတွေကို ပိုမိုသိမြင်ထားပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဝေဒနာတွေကို ပိုမိုလက်ခံနိုင်ပြီး သည်းခံနိုင်စွမ်း မြင့်မားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တရားထိုင်တဲ့အခါ ဝေဒနာတွေကို သည်းမခံနိုင်တာဟာ ပုထုဇဉ်တွေအတွက် ပုံမှန်ဖြစ်လေ့ရှိပါတယ်။ ဒါဟာ စိတ်ဓာတ်ကျစရာမဟုတ်ပါဘူး။ ဆက်လက်ကြိုးစားအားထုတ်ခြင်းဖြင့် တဖြည်းဖြည်းတိုးတက်လာမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ တရားထိုင်ရင်း ဝေဒနာတွေကို သတိနဲ့ လေ့လာဆင်ခြင်ခြင်းဟာ ဝိပဿနာဉာဏ်ရင့်သန်လာဖို့အတွက် အရေးကြီးတဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခု ဖြစ်ပါတယ်။