အရင်ကထိုင်၍ဝိပဿနာရှု့စဉ်တစ်နာရီခန့်ထိုင်၍ရှုမှတ်နိုင်သည်။ယခုနှစ်ရက်ခန့်အတွင်း မိနစ်၄၀ခန့်တွင်ဝေဒနာက်ုမခံနိုင်၍တရားထိုင်ခြင်းရပ်လိုက်ရသည်။ဘာကြောင့်ဖြစ်နိုင်သနည်း။ဝိပဿနာတရားရှု့မှတ်ခြင်းသည် ကြာကြာထိုင်နိုင်ခြင်းအပေါ်မူတည်နေသလား။သောတပန်သည်မည်မျှထိုင်နိုင်ရမည်ဟူသောကန့်သန့်ချက်ရှိသလား။အစဉ်အလာအားဖြင့်သောတပန်သည်အချိန်မည်မျှထိုင်နိုင်သနည်း။

ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်အရ ဝိပဿနာဘာဝနာပွားများရာတွင် အချိန်ကြာကြာထိုင်နိုင်ခြင်းတစ်ခုတည်းအပေါ် မမူတည်ပါဘူး။ အဓိကကျတာက သတိ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဝေဒနာကိုမခံနိုင်တဲ့အကြောင်းအရင်းမျိုးစုံရှိနိုင်ပါတယ်။ ဥပမာ - ကိုယ်ခန္ဓာအခြေအနေ၊ စိတ်ဖိစီးမှု၊ အာဟာရ စသည်တို့ကြောင့် ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ သောတာပန်ဖြစ်ဖို့ မည်မျှထိုင်ရမယ်ဆိုတဲ့ သတ်မှတ်ချက်မရှိပါဘူး။ အချိန်အကန့်အသတ်မရှိပဲ မိမိတတ်နိုင်သလောက် ပွားများကြဖို့ ဗုဒ္ဓက ဆုံးမတော်မူခဲ့ပါတယ်။ အရေးကြီးတာက စိတ်ကိုသန့်စင်အောင်လုပ်ဖို့နဲ့ သစ္စာတရားကို သိမြင်နားလည်ဖို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ထိုင်ချိန်တိုသော်လည်း စိတ်အားထက်သန်စွာ ဘာဝနာပွားများနိုင်ပါတယ်။ နေ့စဉ်လုပ်ငန်းဆောင်တာတွေမှာလည်း သတိပဋ္ဌာန်လေးပါးကို အသုံးချနိုင်ပါတယ်။ ဒါ့ကြောင့် ဝိပဿနာဘာဝနာပွားများရာမှာ အချိန်ကြာကြာထိုင်နိုင်ရုံနဲ့ မလုံလောက်ပါဘူး။ စိတ်ရဲ့အရည်အသွေးက ပိုအရေးကြီးပါတယ်။