ပီးနောက်လေရှူထုပ်နေသည်ကိုသိနေသည်။ထိုလေရှူထုပ်မှုရပ်သွားသည်ကိုသိသည်။ထို့နောက်ရှူထုပ်နေသောလေမရှိတော့ဘူးဟုသိသည်။ထိုကဲ့သို့သိနေမှုသည် ဝိပဿနာဖြစ်နေသလား။ထိုအသိနှင့်သတိခိုင်မြဲရင် မည်သို့သောညာဏ်ရနေသည်ဟုသိနိုင်သနည်း။

ဤမေးခွန်းသည် ဝိပဿနာ ဘာဝနာ အကြောင်းဖြစ်ပါသည်။ လေရှူထုတ်မှုကို သတိဖြင့် မှတ်သားနေခြင်းသည် အာနာပါန သတိပဋ္ဌာန် ဘာဝနာ၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခု ဖြစ်ပါသည်။ လေရှူထုတ်မှုကို သတိဖြင့် မှတ်သားနေခြင်းသည် ဝိပဿနာ ဘာဝနာ၏ အစပြုမှု ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ သို့သော် စစ်မှန်သော ဝိပဿနာ ဖြစ်ရန် ထိုသတိကို ပိုမိုနက်နဲစွာ ဆက်လက်လေ့ကျင့်ရန် လိုအပ်ပါသည်။ ထိုသို့ သတိဖြင့် မှတ်သားနေခြင်းကို ဆက်လက်လေ့ကျင့်ပါက အနိစ္စ (မမြဲခြင်း)၊ ဒုက္ခ (ဆင်းရဲခြင်း)၊ အနတ္တ (အတ္တမရှိခြင်း) တို့ကို သိမြင်လာနိုင်ပါသည်။ ဤသည်မှာ ဝိပဿနာ ညဏ်များ ဖြစ်ပါသည်။ သတိခိုင်မြဲလာသည်နှင့်အမျှ ညဏ်အဆင့်ဆင့် တိုးတက်လာမည် ဖြစ်ပါသည်။ ဥပမာ - ဥဒယဗ္ဗယညာဏ် (ဖြစ်ပျက်မှုကို သိမြင်ခြင်း)၊ ဘင်္ဂညာဏ် (ပျက်စီးမှုကို သိမြင်ခြင်း) စသည်ဖြင့် တိုးတက်လာနိုင်ပါသည်။ မည်သည့်ညာဏ်အဆင့်သို့ ရောက်ရှိနေသည်ကို သိရှိရန် ကျွမ်းကျင်သော ဆရာတစ်ဦး၏ လမ်းညွှန်မှု လိုအပ်ပါသည်။ မိမိဘာသာ အကဲဖြတ်ရန် ခက်ခဲနိုင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ဆရာကောင်းတစ်ဦး၏ လမ်းညွှန်မှုဖြင့် ဆက်လက်အားထုတ်သင့်ပါသည်။