ဘာမှ မလုပ်ချင်, မကိုင်ချင်, ပျင်းရိပြီး လက်ကြောမတင်းသော စိတ်ကို မည်သို့ ဆုံးမရမည်နည်း။

ဤကဲ့သို့သော စိတ်အခြေအနေသည် ပျင်းရိခြင်း သို့မဟုတ် ထိုင်းမှိုင်းခြင်းဟု ခေါ်ဆိုနိုင်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာအရ ဤသည်မှာ စိတ်၏ညစ်ညမ်းမှု (နီဝရဏ) ငါးပါးအနက် တစ်ခုဖြစ်သည့် ထိန မိဒ္ဓ (ထိုင်းမှိုင်းခြင်းနှင့် ငိုက်မျဉ်းခြင်း) ဖြစ်ပါသည်။ ဤကဲ့သို့သော စိတ်ကို အောက်ပါနည်းလမ်းများဖြင့် ဆုံးမနိုင်ပါသည်: ၁။ သတိပဋ္ဌာန်တရားအား ကျင့်ကြံခြင်း - မိမိ၏စိတ်အခြေအနေကို သတိဖြင့် အာရုံပြုလေ့လာခြင်း။ ၂။ ကြိုးစားအားထုတ်မှု (ဝီရိယ) ကို မြှင့်တင်ခြင်း - ဆုံးဖြတ်ချက်ခိုင်မာစွာဖြင့် လုပ်ငန်းတာဝန်များကို စတင်ဆောင်ရွက်ခြင်း။ ၃။ တရားထိုင်ခြင်းဖြင့် စိတ်ကို စူးစိုက်မှုရှိအောင် လေ့ကျင့်ခြင်း။ ၄။ ကိုယ်လက်လှုပ်ရှားလေ့ကျင့်ခန်းများ ပြုလုပ်ခြင်း။ ၅။ မိမိပတ်ဝန်းကျင်ကို ပြောင်းလဲခြင်း သို့မဟုတ် လန်းဆန်းတက်ကြွစေသော လုပ်ငန်းတစ်ခုခုကို လုပ်ဆောင်ခြင်း။ ၆။ မိမိကိုယ်ကို အပြုသဘောဆောင်သော စကားများဖြင့် အားပေးခြင်း။ ၇။ ဓမ္မစာပေများ ဖတ်ရှုခြင်း သို့မဟုတ် တရားတော်နာယူခြင်း။ အဆုံးသတ်အနေဖြင့်၊ သည်းခံခြင်းနှင့် ဇွဲလုံ့လရှိခြင်းတို့ဖြင့် ဆက်လက်ကြိုးစားသွားရန် အရေးကြီးပါသည်။ စိတ်၏သဘာဝသည် အမြဲပြောင်းလဲနေသောကြောင့် ယခုခံစားနေရသော အခြေအနေသည်လည်း တစ်ချိန်တွင် ပြောင်းလဲသွားမည်ဖြစ်ကြောင်း သတိချပ်ရန် လိုအပ်ပါသည်။