ဝင်လေထွက်လေအပေါ်ကိုအာရုဏ်ယူပီး ထိသိစိတ်ကို ရှု့မှတ်နေခြင်းနှင့် မိမိပါတ်ဝန်းကျင်၌ဖြစ်ပေါ်လာသော အသံ အထိအတွေ့ အမျိုးမျိုးသောအာရုဏ်အပေါ်လိုက်သိခြင်း ဤနှစ်မျိုးတွင်မည့်တစ်ခုကပို၍ကောင်းသနည်း။

ဤနှစ်မျိုးစလုံးသည် ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်များအတွက် အကျိုးရှိသော ဘာဝနာကျင့်စဉ်များ ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ဝင်လေထွက်လေအပေါ် အာရုံစိုက်ခြင်းသည် ပို၍ အခြေခံကျပြီး စတင်လေ့ကျင့်သူများအတွက် သင့်တော်ပါသည်။ အာနာပါနဿတိ (ဝင်လေထွက်လေအပေါ် သတိထားခြင်း) သည် ဗုဒ္ဓဘုရားရှင် အထူးချီးမွမ်းတော်မူခဲ့သော ဘာဝနာနည်းတစ်ခု ဖြစ်ပါသည်။ ၎င်းသည် စိတ်ကို တည်ငြိမ်စေပြီး သမာဓိကို ခိုင်မာစေပါသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အာရုံများကို သတိဖြင့် လိုက်သိခြင်းသည်လည်း အကျိုးရှိသော်လည်း ပို၍ရှုပ်ထွေးပြီး အာရုံပြောင်းလွယ်စေနိုင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် စတင်လေ့ကျင့်သူများအတွက် ဝင်လေထွက်လေအပေါ် အာရုံပြုခြင်းက ပို၍သင့်တော်ပြီး၊ ကျွမ်းကျင်လာသည့်အခါ ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အာရုံများကိုပါ သတိဖြင့်လိုက်သိခြင်းကို လေ့ကျင့်နိုင်ပါသည်။ အဓိကမှာ မိမိနှင့် သင့်တော်သည့် နည်းလမ်းကို ရွေးချယ်ရန် ဖြစ်ပါသည်။