လေကိုရှူသောအချိန်တစ်ခု‌တွင် လေ၏သဘာဝကို မသိ၊ ကာယ၏သဘာဝကိုမသိ၊ သိလိုက်သည်မှာ ထိသိစိတ်ကိုသာလျှင်သိ၏။မိမိအာရုဏ်ပြုသည်မှာ စိတ်ကိုအာရုဏ်ပြုသောကြောင့်ဖြစ်သည်။အကယ်၍ရုပ်၏သဘောကိုအာရုဏ်ပြုလျှင် လေ သို့မဟုတ် ကာယ တစ်ခုခုကို၏သဘောကိုသိပါသည်။ဤကဲ့သို့ အာရုဏ်ပြုရာကိုသိနေခြင်းသည် မှန်ပါသလား။

ဟုတ်ကဲ့၊ သင်မေးမြန်းတဲ့အကြောင်းအရာဟာ ဗုဒ္ဓဘာသာရဲ့ သတိပဋ္ဌာန်တရားတော်နဲ့ ဆက်စပ်နေပါတယ်။ လေကိုရှူတဲ့အချိန်မှာ လေရဲ့သဘာဝ၊ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့သဘာဝကို မသိဘဲ သိစိတ်ကိုသာ သိနေတာဟာ စိတ္တာနုပဿနာ (စိတ်ကိုရှုခြင်း) ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါဟာ သတိပဋ္ဌာန်တရားတော်ရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုပါ။ ရုပ်ရဲ့သဘောကို အာရုံပြုတဲ့အခါ လေ သို့မဟုတ် ကိုယ်ခန္ဓာရဲ့သဘောကို သိတာဟာ ကာယာနုပဿနာ (ကိုယ်ကိုရှုခြင်း) ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလိုအာရုံပြုရာကို သိနေခြင်းဟာ မှန်ကန်ပါတယ်။ ဒါဟာ သတိပဋ္ဌာန်တရားတော်ရဲ့ အဓိကအချက်တစ်ခုဖြစ်တဲ့ သတိ (အသိတရား) ကို ထိန်းသိမ်းထားခြင်းပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလိုသတိထားပြီး ရှုမှတ်နေခြင်းဟာ ဝိပဿနာဘာဝနာရဲ့ အခြေခံကျတဲ့ အလေ့အကျင့်တစ်ခု ဖြစ်ပါတယ်။