မိမိသည် ငယ်စဉ်က မည်သည့်တရားမှမကြားနာဖူးခင်အချိန်က အသက်ရှူခြင်းနှင့်ထုပ်ခြင်းကို စိတ်ကလိုက်သိ၍ဆော့ကစားတဲ့နည်းဖြင့် တစ်ယောက်ထည်းဆော့ကစားခဲ့ဖူးသည်။ထို့ကြောင့် ယခုအချိန်တွင်လည်း လေနှင့်နှာခေါင်းထိသည့်နေရာကိုမှတ်ခြင်းထက် ရှူသွင်းရှူထုပ်သည့်စိတ်ကိုမှတ်ခြင်း၌ပိုအားသန်၍ ယခုအတိုင်းပဲဆက်မှတ်နေပါသည်။ဝေဖန်အကြံပြုပေးပါ။

ဤသို့မေးမြန်းလာသည့်အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါသည်။ သင်၏အတွေ့အကြုံသည် စိတ်ဝင်စားဖွယ်ကောင်းပြီး တန်ဖိုးရှိပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာတရားတော်အရ၊ အသက်ရှူခြင်းကို သတိပြုမှတ်သားခြင်းသည် အာနာပါနဿတိဟုခေါ်သော အရေးကြီးသောဘာဝနာတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ သင်ပြုလုပ်နေသည့်အတိုင်း ရှူသွင်းရှူထုတ်သည့် စိတ်ကိုမှတ်ခြင်းသည်လည်း တန်ဖိုးရှိသော ကျင့်စဉ်တစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် ဗုဒ္ဓဟာသာကျင့်စဉ်တွင် ရုပ်နှင့်နာမ်ကို ခွဲခြားသိမြင်နိုင်ရန် အရေးကြီးပါသည်။ ထို့ကြောင့် လေထိတွေ့မှုကဲ့သို့သော ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာခံစားမှုနှင့် ရှူသွင်းရှူထုတ်လိုသောစိတ်ကဲ့သို့သော စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာဖြစ်စဉ်နှစ်ခုလုံးကို သတိဖြင့်မှတ်သားနိုင်ရန် အကြံပြုလိုပါသည်။ ဤနည်းဖြင့် ရုပ်နှင့်နာမ်၏သဘာဝကို ပိုမိုနက်နဲစွာ နားလည်လာနိုင်ပြီး၊ အနိစ္စ၊ ဒုက္ခ၊ အနတ္တဟူသော သုံးပါးသွင်းလက္ခဏာကို ပိုမိုထိုးထွင်းသိမြင်နိုင်မည်ဖြစ်ပါသည်။ သင်၏ကျင့်စဉ်သည် တန်ဖိုးရှိပါသည်။ ဆက်လက်အားထုတ်ပါ။ သို့သော် ရုပ်နာမ်နှစ်ပါးစလုံးကို ဟန်ချက်ညီညီ သတိပြုနိုင်ရန် ကြိုးစားကြည့်ပါရန် အကြံပြုလိုပါသည်။