ဝင်လေနှင့်ထွက်လေကိုရှု့မှတ်ရာတွင် လေရှူလိုက်ချိန်ထိသိစိတ်ကိုမှတ်တယ် လေကိုပြန်ထုတ်လိုက်ချိန် ထိသိစိတ်ကိုမှတ်တယ် ထိုဝင်လေနှင့်ထွက်လေးကြားကထိသိစိတ်မရှိသည့်အချိန်ကိုလည်း သိအောင်မှတ်ပါတယ်။ထိုသို့မှတ်နေဆဲခန္တာကိုယ်မှနာကျင်မှုတစ်ခုခုပေါ်လာသညိ့အခါတွင် ခန္တာငါးပါးစုပေါင်းဖြစ်ပေါ်မှုကြောင့်ဝေဒနာပေါ်လာသည်ဟုသိ၍ ထိုဝေဒနာသည် ခန္တာငါးပါးထည်းမှ ဝေဒနက်ခန္တာ၏ဖြစ်ပျက်မှုဟုသိပီး ထိုဝေဒနာကိုသတိကပ်၍စောင့်ကြည့်ပါသည်။ ထို့သို့လုပ်နေခြင်းသည် သမထလား ဝိပဿနာလား။

ဤသည်မှာ ဝိပဿနာဘာဝနာ ဖြစ်ပါသည်။ သင်ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း ဝင်လေထွက်လေကို သတိဖြင့် မှတ်သားခြင်း၊ ထိသိစိတ်များကို သတိပြုခြင်း၊ ခန္ဓာကိုယ်မှ ခံစားမှုများကို သတိဖြင့် မှတ်သားခြင်းတို့သည် ဝိပဿနာဘာဝနာ၏ အဓိကအချက်များဖြစ်ပါသည်။ ဝိပဿနာဘာဝနာသည် ခန္ဓာကိုယ်နှင့် စိတ်တို့၏ အမှန်တရားကို သိမြင်ရန် ရည်ရွယ်ပါသည်။ သင်ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း ခန္ဓာငါးပါး၏ ဖြစ်ပျက်မှုကို သတိဖြင့် မှတ်သားခြင်းသည် ဝိပဿနာဘာဝနာ၏ အဓိကနည်းလမ်းတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ သမထဘာဝနာသည် စိတ်ကိုတစ်နေရာတည်းတွင် စူးစိုက်စေရန် ရည်ရွယ်သော်လည်း၊ ဝိပဿနာဘာဝနာသည် ပြောင်းလဲနေသော အတွေ့အကြုံများကို သတိဖြင့် မှတ်သားပြီး၊ ၎င်းတို့၏ မမြဲခြင်း၊ ဆင်းရဲခြင်း၊ အတ္တမရှိခြင်းတို့ကို နားလည်သဘောပေါက်ရန် ရည်ရွယ်ပါသည်။ သို့ဖြစ်၍ သင်ဖော်ပြထားသော အလေ့အကျင့်သည် ဝိပဿနာဘာဝနာ ဖြစ်ပါကြောင်း လေးစားစွာ ပြန်လည်ဖြေကြားအပ်ပါသည်။