ရိုသေစွာမေးပါရစေ တက်သိသောသူတော်ကောင်းများဖြေကြားစေလိုပါတယ် တရားထိုင်တဲ့အခါနှာသီးဝကိုမှတ်လို့မရဘူးဖြစ်နေတယ် ခုဘယ်လိုမှတ်နေသလဲဆိုတော့တကိုယ်လုံးကိုလိုက်ကြည့်နေတာစထိုင်တည်းကအသက်ရူလို့ နှိမ့်မြင့်ဖြစ်နေတဲ့ရင်ဘတ်ကိုကြည့်လိုက်ခနနေပန်ကာဖွင့်ထားတော့ခန္ဓာကိုယ်ကိုလေလာထိတာသိလိုက်ဟိုနေရာပူတာသိလိုက်ဒိနေရာပူတာသိလိုက် တွေးတာသိလိုက်နဲ့လိုက်သိနေတယ် အဲ့လိုတနေရာတည်းမဟုတ်ပဲဟိုနေရာဒိနေရာလိုက်မှတ်နေတာ အ့လိုလိုက်မှတ်နေတာ မှားနေလားမှန်ရဲ့လားဆိုတာဖြေပေးစေချင်ပါတယ် မှားနေရင်လဲဘယ်လိုပြန်ပြိးရူရမလဲဆိုတာလေးပါပြောပြစေချင်ပါတယ်

ဒကာကြီးခင်ဗျာ၊ သင်၏မေးမြန်းချက်ကို နားလည်ပါတယ်။ တရားထိုင်ရာမှာ အာရုံစူးစိုက်မှုနဲ့ပတ်သက်ပြီး စိတ်ပူပန်နေတာကို တွေ့ရပါတယ်။ နှာသီးဝကို မှတ်လို့မရဘဲ တကိုယ်လုံးကို လိုက်ကြည့်နေတာဟာ မှားတယ်လို့ မဆိုနိုင်ပါဘူး။ အနာပါနဆိုတာ သတိပဋ္ဌာန်လေးပါးထဲက တစ်ခုဖြစ်တဲ့ ကာယာနုပဿနာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကိုယ်ခန္ဓာမှာ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ ခံစားမှုတွေကို သတိထားမိတာဟာ ကောင်းပါတယ်။ သို့သော် စိတ်ကို ပိုမိုတည်ငြိမ်စေဖို့ နှာသီးဝကို ပြန်လည်အာရုံစိုက်ဖို့ အကြံပြုချင်ပါတယ်။ ဒီလိုလုပ်နိုင်ပါတယ်: ၁။ နှာသီးဝကို သတိရတိုင်း ချက်ချင်းပြန်အာရုံစိုက်ပါ။ ၂။ အသက်ရှူဝင်/ထွက်ကို နှာသီးဝမှာ ထိတွေ့မှုကို အဓိကထား သတိပြုပါ။ ၃။ စိတ်လွင့်သွားရင် နှာသီးဝကို နူးညံ့စွာ ပြန်ခေါ်လာပါ။ ၄။ တခြားခံစားမှုတွေကို သတိထားမိရင်လည်း ဆက်မစဉ်းစားဘဲ နှာသီးဝကိုပဲ ပြန်အာရုံစိုက်ပါ။ ဒီလိုလုပ်ခြင်းဖြင့် စိတ်ကပိုပြီး တည်ငြိမ်လာပါလိမ့်မယ်။ သို့သော် မိမိရဲ့ခံစားမှုတွေကို သတိထားမိတာကလည်း တရားဘာဝနာရဲ့ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုပါပဲ။ ဒါကြောင့် စိတ်ညစ်စရာမလိုပါဘူး။ ဆက်လက်ကြိုးစားအားထုတ်သွားပါ။