လက္ခဏာပညာရပ်တွင် ဥပမာအသက်၃၀မှ ပစ္စည်းငွေကြေးချမ်းသာမှုရမည်လို့မှတ်ယူသည်။ထိုအချိန်မရောက်မချင်း ပစ္စည်းငွေကြေးချမ်းသာမှုလုံးဝမရဘူးလို့ယူဆသည့်အယူအဆသည် အဟေတုကဒိဌိဖြစ်သလား။

ဤမေးခွန်းသည် လက္ခဏာပညာရပ်နှင့် ဗုဒ္ဓဘာသာအယူအဆများအကြား ဆက်စပ်မှုကို မေးမြန်းထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်အရ ဤသို့ယူဆခြင်းသည် အဟေတုကဒိဌိ (အကြောင်းမဲ့အယူ) ဟု ဆိုနိုင်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာတွင် ကံ၊ ကံ၏အကျိုး၊ ကံနှင့်အကျိုးဆက်စပ်မှုတို့ကို လက်ခံယုံကြည်ပါသည်။ လူတစ်ဦး၏ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုသည် အသက်အရွယ်တစ်ခုတည်းပေါ်တွင် မူတည်သည်ဟူသော ယူဆချက်သည် ဗုဒ္ဓဘာသာ၏ ကံသဘောတရားနှင့် ကိုက်ညီမှုမရှိပါ။ ကံ၏အကျိုးပေးပုံသည် ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးချင်းစီ၏ အတိတ်ကံနှင့် ပစ္စုပ္ပန်ကံတို့၏ ရှုပ်ထွေးသော အပြန်အလှန်ဆက်စပ်မှုပေါ်တွင် မူတည်နေပါသည်။ ထို့ကြောင့် အသက် ၃၀ မတိုင်မီ ချမ်းသာကြွယ်ဝခြင်း လုံးဝမဖြစ်နိုင်ဟု ယူဆခြင်းသည် ကံ၏သဘောသဘာဝကို နားမလည်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာတွင် ကြိုးစားအားထုတ်မှု (ဝီရိယ)၊ ဉာဏ်ပညာ (ပညာ)၊ ကုသိုလ်ကံ စသည်တို့သည် ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုအတွက် အရေးကြီးသော အကြောင်းတရားများဖြစ်သည်ဟု သွန်သင်ထားပါသည်။ ထို့ကြောင့် အသက်အရွယ်တစ်ခုတည်းပေါ် အခြေခံ၍ ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုကို သတ်မှတ်ခြင်းသည် ဗုဒ္ဓဘာသာအမြင်နှင့် ကိုက်ညီမှုမရှိပါ။ အချုပ်အားဖြင့် ထိုကဲ့သို့သော အယူအဆသည် ဗုဒ္ဓဘာသာ၏ ကံသဘောတရားကို လွဲမှားစွာ နားလည်ထားခြင်းဖြစ်သောကြောင့် အဟေတုကဒိဌိ (အကြောင်းမဲ့အယူ) ဟု ဆိုနိုင်ပါသည်။